بیماری التهاب روده چه علائمی دارد؟

نوشته شده توسط فاطمه مهربان
17 / 12 / 1400

بیماری التهابی روده (IBD) یک اصطلاح است که برای توصیف اختلالاتی که شامل التهاب مزمن دستگاه گوارش شما می شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیماری التهابی روده (IBD) دارای انواع مختلف است که عبارتند از:

کولیت زخمی: این وضعیت شامل التهاب و زخم (اسکار) در امتداد پوشش سطحی روده بزرگ (کولون) و راست روده است.
بیماری کرون: این نوع بیماری التهابی روده (IBD) با التهاب پوشش داخلی دستگاه گوارش شما مشخص می‌شود که اغلب می‌تواند لایه‌های عمیق تر دستگاه گوارش را درگیر کند.

کولیت اولسراتیو و بیماری کرون معمولاً با اسهال، خونریزی مقعدی، درد شکم، خستگی و کاهش وزن مشخص می‌شوند. بیماری التهابی روده (IBD) می‌تواند ناتوان کننده باشد و گاهی منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود. مراجعه فوری به ویزیت پزشک در منزل و تشخیص زودهنگام به درمان کمک بیشتری می‌کند.

فهرست مطالب

علائم بیماری التهابی روده (IBD)

علائم بیماری التهابی روده (IBD) اغلب ممکن است گاه به گاه بروز دهند. آنها امکان دارد خفیف یا شدید باشند و همچنین به طور ناگهانی یا به تدریج ظاهر شوند. درواقع علائم به صورت دوره‌ای بروز داده و شعله ور می‌شوند. بنابراین، وقتی علائم ندارید، در حال بهبودی هستید. علائم بیماری التهابی روده (IBD) بسته به محل و شدت التهاب متفاوت است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اسهال: زمانی رخ می‌دهد که قسمت‌های آسیب دیده روده نتوانند آب را دوباره جذب کنند
زخم‌های خونریزی کننده: که ممکن است باعث نمایان شدن خون در مدفوع شوند (شرایطی که به نام هماتوشزی شناخته می‌شود)
درد معده، گرفتگی و نفخ ناشی از انسداد روده
کاهش وزن و کم خونی: که می‌تواند باعث تاخیر در رشد یا رشد فیزیکی در کودکان شود

افراد مبتلا به بیماری کرون نیز ممکن است در دهان خود دچار آفت شوند. گاهی اوقات زخم و شقاق نیز در اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد ظاهر می‌شود. در صورت بروز هر یک از این علائم حتما در اسرع وقت با مشاوره پزشکی تلفنی تماس بگیرید. بیماری التهابی روده (IBD) همچنین می‌تواند با مشکلات خارج از دستگاه گوارش مرتبط باشد، مانند:

التهاب چشم
اختلالات پوستی
آرتروز

علل بروز بیماری التهابی روده (IBD) کدامند؟

محققان هنوز در تلاشند تا مشخص کنند چرا برخی افراد به بیماری التهابی روده (IBD) مبتلا می‌شوند. علت دقیق IBD ناشناخته است. با این حال، عوامل متعددی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری التهابی روده (IBD) را افزایش دهد. به نظر می‌رسد سه عامل در این امر نقش دارند:

سابقه خانوادگی و ژنتیک

افرادی که والدین، خواهر و برادر یا فرزندشان مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD) هستند در معرض خطر بسیار بالاتری برای ابتلا به آن قرار دارند. به همین دلیل است که دانشمندان معتقدند IBD ممکن است یک منبع ژنتیکی داشته باشد.

سیستم ایمنی بدن

سیستم ایمنی نیز ممکن است در IBD نقش داشته باشد. سیستم ایمنی به طور معمول از بدن در برابر عوامل بیماری زا، که ارگانیسم‌هایی هستند که باعث بیماری‌ها و عفونت‌ها می‌شوند، دفاع می‌کند. عفونت باکتریایی یا ویروسی دستگاه گوارش می‌تواند باعث ایجاد پاسخ ایمنی شود. هنگامی که بدن سعی می‌کند یک پاسخ ایمنی در برابر مهاجمان ایجاد کند، دستگاه گوارش ملتهب می‌شود. در یک واکنش ایمنی سالم، با از بین رفتن عفونت، التهاب از بین می‌رود.

با این حال، در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD)، التهاب دستگاه گوارش حتی زمانی که عفونتی وجود ندارد نیز ممکن است رخ دهد. در عوض سیستم ایمنی به سلول‌های خود بدن حمله می‌کند. این به عنوان یک واکنش خود ایمنی شناخته می شود.

IBD همچنین می‌تواند زمانی رخ دهد که التهاب پس از درمان عفونت از بین نرود. التهاب ممکن است برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه یابد. فراموش نکنید که مراجعه به مشاوره پزشکی در این هنگام حیاتی است.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن یکی از عوامل خطر اصلی برای ابتلا به بیماری کرون است. سیگار کشیدن همچنین درد و سایر علائم مرتبط با بیماری کرون را تشدید می‌کند. خطر عوارض را نیز افزایش می‌دهد. با این حال، UC در درجه اول افراد غیر سیگاری و سیگاری‌های سابق را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

قومیت

بیماری التهابی روده (IBD) در همه جمعیت‌ها وجود دارد. با این حال، طبق تحقیقات تیم آزمایش آنلاین، گروه‌های قومی خاص از جمله سفید پوستان و یهودیان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

بر اساس مطالعه‌ای نیز مشخص شد که نرخ بیماری التهابی روده (IBD) در میان سیاه پوستان در بریتانیا، به ویژه جوانان، در حال افزایش است. این تحقیق شامل افراد جوان بین 16 تا 24 سال بود، زیرا علائم IBD در 20 تا 25 درصد افراد در سنین پایین تر ظاهر می‌شود.

سن

بیماری التهابی روده (IBD) امکان دارد در هر سنی اتفاق بیفتد، اما در بیشتر موارد، قبل از 35 سالگی شروع می‌شود.

فاکتورهای محیطی

مطالعات و تحقیقات نشان داده است ، افرادی که در مناطق شهری و کشورهای صنعتی زندگی می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به IBD هستند. ساکنان کشورهای صنعتی همچنین تمایل به خوردن غذاهای چرب و فرآوری شده بیشتری دارند که نشان داده شده است که با توسعه بیماری التهابی روده (IBD) مرتبط است.

IBD همچنین در میان افرادی که در آب و هوای شمالی زندگی می‌کنند و یا جایی که اغلب سرد است، رایج تر است. محققان و مشاوره پزشکی تلفنی با بررسی تأثیر عوامل محیطی بر IBD همچنین دریافتند که داشتن سبک زندگی یا شغل بی تحرک خطر ابتلا به IBD را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که فعالیت بدنی در دوره قبل از بیماری به کاهش خطر شروع IBD کمک کرده است. این کاهش برای بیماری کرون قوی‌تر از UC بود.

جنسیت

بیماری التهابی روده (IBD) تمایل دارد مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار دهد. طبق یک مطالعه توسط تیم ویزیت پزشک در منزل، UC به طور کلی در بین مردان بالای 45 سال بیشتر از زنان در همان محدوده سنی شایع است. از سوی دیگر، بیماری کرون در بین دختران و زنان بالای 14 سال شایع‌تر است.

عواملی که احتمال ابتلا به بیماری التهابی روده (IBD) را افزایش می‌دهند

توضیح داده شد که بیماری التهابی روده (IBD) امکان دارد زنان و مردان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد اما با این حال، عواملی وجود دارند که احتمال بروز این بیماری در برخی از افراد را افزایش می‌دهد. برخی از رایجترین این موارد به شرح زیر هستند:

سن. اکثر افرادی که به IBD مبتلا می‌شوند قبل از 30 سالگی تشخیص داده می‌شوند. اما برخی از افراد تا 50 یا 60 سالگی به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.

نژاد یا قومیت. اگرچه سفیدپوستان بیشترین خطر ابتلا به این بیماری را دارند، اما ممکن است در هر نژادی رخ دهد.

سابقه خانوادگی. اگر یکی از بستگان نزدیک مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند مبتلا به این بیماری باشد، در معرض خطر بیشتری قرار دارید.

سیگار کشیدن. سیگار کشیدن مهم ترین عامل خطر قابل کنترل برای ابتلا به بیماری کرون است. سیگار نکشیدن ممکن است به پیشگیری از کولیت اولسراتیو کمک کند. با این حال، مضرات آن برای سلامتی کلی بیشتر از هر مزیتی است و ترک سیگار می‌تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد و همچنین فواید بسیاری دیگر برای سلامتی را ارائه دهد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: این دسته از داروها عبارتند از ایبوپروفن (Advil، Motrin IB)، ناپروکسن سدیم (Aleve)، دیکلوفناک سدیم و … . این داروها ممکن است خطر ابتلا به بیماری التهابی روده (IBD) را افزایش دهند یا بیماری را در افرادی که مبتلا به IBD هستند بدتر کنند.

عوارض ابتلا به بیماری التهابی روده (IBD) کدامند؟

کولیت اولسراتیو و بیماری کرون دارای برخی از عوارض مشترک و برخی دیگر مختص هر بیماری است. برای کاهش احتمال بروز عوارض این بیماری توصیه می‌شود که در اسرع وقت (بالافاصله بعد از تجربه علائم) به ویزیت پزشک در منزل خود اطلاع دهید. عوارضی که در هر دو حالت یافت می‌شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سرطان روده بزرگ: ابتلا به کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون که بیشتر روده بزرگ شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد. غربالگری سرطان معمولاً حدود 8 تا 10 سال پس از تشخیص شروع می‌شود. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی و چند بار باید این آزمایش را انجام دهید.
التهاب پوست، چشم و مفاصل: برخی از اختلالات، از جمله آرتریت، ضایعات پوستی و التهاب چشم (یووئیت)، ممکن است در طول تشدید بیماری التهابی روده (IBD) رخ دهد.
عوارض جانبی دارویی: برخی از داروهای خاص برای IBD با خطر ابتلا به سرطان‌های خاص مرتبط هستند. کورتیکواستروئیدها می‌توانند با خطر پوکی استخوان، فشار خون بالا و سایر شرایط مرتبط باشند.
کلانژیت اسکلروزان اولیه: در این شرایط، التهاب باعث ایجاد زخم در مجاری صفراوی می‌شود و در نهایت آنها را باریک می‌کند و به تدریج باعث آسیب کبدی می‌شود.
لخته شدن خون: بیماری التهابی روده (IBD) خطر لخته شدن خون در سیاهرگ‌ها و شریان‌ها را افزایش می‌دهد.

عوارض بیماری کرون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

انسداد روده : بیماری کرون ضخامت کامل دیواره روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با گذشت زمان، قسمت‌هایی از روده می‌تواند ضخیم و باریک شود، که ممکن است جریان محتویات گوارشی را مسدود کند. ممکن است برای برداشتن قسمت بیمار روده خود به جراحی نیاز داشته باشید.
سوء تغذیه: اسهال، درد شکم و گرفتگی ممکن است غذا خوردن یا جذب مواد مغذی کافی در هنگام تغذیه برای روده شما دشوار کند. همچنین ایجاد کم خونی به دلیل کمبود آهن یا ویتامین B-12 ناشی از این بیماری شایع است.
فیستول: گاهی اوقات التهاب می‌تواند به طور کامل از طریق دیواره روده گسترش یابد و فیستول ایجاد کند. فیستول یک اتصال غیر طبیعی بین قسمت‌های مختلف بدن است. فیستول‌های نزدیک یا اطراف ناحیه مقعدی (پری آنال) شایع ترین نوع هستند. در برخی موارد، فیستول ممکن است عفونی شود و آبسه ایجاد کند.
شقاق مقعد: این یک پارگی کوچک در بافتی است که مقعد را می‌پوشاند یا در پوست اطراف مقعد که در آن عفونت می‌تواند رخ دهد. اغلب با حرکات دردناک روده همراه است و ممکن است منجر به فیستول پری آنال شود.

عوارض کولیت اولسراتیو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مگاکولون سمی: کولیت اولسراتیو ممکن است باعث گشاد شدن و تورم سریع روده بزرگ شود که یک وضعیت جدی است که به نام مگاکولون سمی شناخته می‌شود.
یک سوراخ در روده بزرگ (کولون سوراخ شده): کولون سوراخ شده معمولاً توسط مگاکولون سمی ایجاد می‌شود، اما این امکان نیز وجود دارد که به صورت خود به خود ایجاد شود.
کم آبی شدید: اسهال بیش از حد می‌تواند منجر به کم آبی بدن شود.

راه‌های تشخیص بیماری التهابی روده (IBD)

بیماری کرون و کولیت اولسراتیو علائم مشابهی دارند. هیچ آزمایش واحدی نمی‌تواند هر دو بیماری را تشخیص دهد. برای تشخیص، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی و یا مشاوره پزشکی در مورد علائم شما سوالاتی را می‌پرسد. معاینه شما ممکن است با آزمایش شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش مدفوع برای بررسی علائم التهاب روده شروع شود. در ادامه مراحل معاینه و تشخیص بیماری با جزئیات بیشتر توضیح داده شده است.

پرسیدن سوالات در مورد بیماری التهابی روده

ویزیت پزشک در منزل احتمالاً بیماری التهابی روده را تنها پس از رد سایر علل احتمالی علائم و نشانه‌های شما تشخیص می‌دهد. برای کمک به تایید تشخیص IBD، به ترکیبی از آزمایش ها و روش‌ها نیاز است:

تست‌های آزمایشگاهی

آزمایش کم خونی یا عفونت: پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی کم خونی، وضعیتی که در آن گلبول‌های قرمز برای حمل اکسیژن کافی به بافت‌های بدن وجود ندارد، یا برای بررسی علائم عفونت ناشی از باکتری یا ویروس پیشنهاد کند.
کشت مدفوع: ممکن است لازم باشد نمونه مدفوع تهیه کنید تا مشاوره تلفنی پزشکی بتواند خون یا موجودات مخفی مانند انگل‌ها را در مدفوع شما آزمایش کند.

روش‌های آندوسکوپی

کولونوسکوپی: این معاینه به پزشک شما اجازه می‌دهد تا کل روده بزرگ را با استفاده از یک لوله نازک، منعطف و روشن با یک دوربین در انتهای آن مشاهده کند. در طول این روش، پزشک شما همچنین می‌تواند نمونه‌های کوچکی از بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بگیرد. بیوپسی راهی برای تشخیص بیماری التهابی روده (IBD) در مقابل سایر اشکال التهاب است.
سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر: پزشک شما از یک لوله باریک، منعطف و روشن برای معاینه رکتوم و سیگموئید، آخرین بخش روده بزرگ استفاده می‌کند. اگر روده بزرگ شما به شدت ملتهب است، مشاوره پزشکی ممکن است این آزمایش را به جای کولونوسکوپی کامل انجام دهد.
آندوسکوپی فوقانی: در این روش، پزشک شما از یک لوله باریک، منعطف و روشن برای معاینه مری، معده و قسمت اول روده کوچک (اثنی عشر) استفاده می‌کند. در حالی که نادر است که این نواحی با بیماری کرون درگیر شوند، این آزمایش ممکن است در صورت داشتن حالت تهوع و استفراغ، مشکل در غذا خوردن یا درد بالای شکم توصیه شود.
آندوسکوپی کپسولی: این آزمایش گاهی اوقات برای کمک به تشخیص بیماری کرون که روده کوچک شما را درگیر می‌کند استفاده می‌شود. شما کپسولی را می‌بلعید که یک دوربین در آن وجود دارد. تصاویر به ضبط‌کننده‌ای که روی کمربند خود می‌بندید منتقل می‌شود، پس از آن کپسول بدون درد در مدفوع از بدن شما خارج می‌شود. ممکن است همچنان برای تایید تشخیص بیماری کرون نیاز به آندوسکوپی همراه با بیوپسی داشته باشید. در صورت وجود انسداد روده نباید آندوسکوپی کپسولی انجام شود.
انتروسکوپی به کمک بالون: برای این آزمایش از یک اسکوپ به همراه دستگاهی به نام اوور تیوب استفاده می‌شود. این به مشاوره پزشکی تلفنی امکان می‌دهد بیشتر به روده کوچکی که آندوسکوپ‌های استاندارد به آن نمی‌رسند نگاه کند. این تکنیک زمانی مفید است که آندوسکوپی کپسولی ناهنجاری‌ها را نشان می‌دهد، اما تشخیص هنوز زیر سوال است و نیاز به بررسی بیشتر دارد.

مراحل تصویربرداری

اشعه ایکس: اگر علائم شدید دارید، مشاوره پزشکی ممکن است از یک عکس اشعه ایکس استاندارد از ناحیه شکم استفاده کند تا عوارض جدی مانند سوراخ شدن روده بزرگ را رد کند.
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): شما ممکن است سی تی اسکن داشته باشید. این یک تکنیک خاص با اشعه ایکس که جزئیات بیشتری را نسبت به اشعه ایکس استاندارد ارائه می‌دهد. این آزمایش کل روده و همچنین بافت‌های خارج از روده را بررسی می‌کند. سی تی انتروگرافی یک سی تی اسکن ویژه است که تصاویر بهتری از روده کوچک ارائه می‌دهد. این آزمایش در بسیاری از مراکز درمانی جایگزین اشعه ایکس باریم شده است.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): اسکنر MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌ها و بافت‌ها استفاده می‌کند. MRI مخصوصاً برای ارزیابی فیستول در اطراف ناحیه مقعد (MRI لگنی) یا روده کوچک (MR آنتروگرافی) مفید است. بر خلاف CT، با MRI در معرض اشعه قرار نمی‌گیرید.

درمان بیماری التهابی روده (IBD)

هدف از درمان بیماری التهابی روده کاهش التهابی است که باعث ایجاد علائم و نشانه‌های شما می‌شود. در بهترین موارد، این ممکن است نه تنها به تسکین علائم، بلکه به بهبودی طولانی مدت و کاهش خطرات عوارض منجر شود. درمان IBD معمولاً شامل درمان دارویی یا جراحی است. مشاوره پزشکی تلفنی با توجه به علائم شما بهترین روش درمانی را در نظر می‌گیرد.

داروهای ضد التهاب

داروهای ضد التهاب اغلب اولین قدم در درمان بیماری التهابی روده هستند. داروهای ضدالتهاب شامل کورتیکواستروئیدها و آمینوسالیسیلات‌ها مانند مسالامین (Asacol HD، Delzicol، و غیره)، بالسالازید (Colazal) و اولسالازین (Dipentum) می‌باشند. اینکه کدام دارو را مصرف می‌کنید بستگی به ناحیه روده بزرگ شما دارد که تحت تاثیر قرار گرفته است.

سرکوبگرهای سیستم ایمنی

این داروها به روش‌های مختلفی برای سرکوب پاسخ ایمنی که مواد شیمیایی تحریک کننده التهاب را در بدن آزاد می‌کند، کار می‌کنند. هنگامی که این مواد شیمیایی آزاد می‌شوند، می‌توانند به پوشش دستگاه گوارش آسیب برسانند. برخی از نمونه‌های داروهای سرکوب‌کننده ایمنی عبارتند از آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران)، مرکاپتوپورین (پورینتول، پوریکسان) و متوترکسات (ترکسال).

درمان‌های بیولوژیک

بیولوژیک‌ها دسته جدیدی از راه‌های درمانی هستند که در آن درمان به خنثی کردن پروتئین‌هایی در بدن تمرکز دارد که باعث التهاب می‌شوند. برخی از آنها از طریق انفوزیون‌های داخل وریدی (IV) و برخی دیگر تزریقاتی هستند که خودتان انجام می‌دهید. به عنوان مثال می‌توان به اینفلیکسیماب (رمیکاد)، آدالیموماب (هومیرا)، گلیموماب (سیمپونی)، سرتولیزوماب (Cimzia)، ودولیسوماب (Entyvio) و اوستکینوماب (Stelara) اشاره کرد.

آنتی بیوتیک‌ها

آنتی بیوتیک‌ها ممکن است علاوه بر سایر داروها یا در مواردی که عفونت نگران کننده است، برای مثال در موارد بیماری کرون دور مقعدی استفاده شود. آنتی بیوتیک‌هایی که اغلب توسط مشاوره پزشکی تجویز می‌شوند عبارتند از سیپروفلوکساسین (سیپرو) و مترونیدازول (فلاژیل).

سایر داروها و مکمل‌ها

علاوه بر کنترل التهاب، برخی داروها ممکن است به تسکین علائم و نشانه‌های شما کمک کنند، اما همیشه قبل از مصرف داروهای بدون نسخه با مشاوره تلفنی پزشکی خود مشورت کنید. بسته به شدت بیماری التهابی روده (IBD) شما، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را توصیه کند:

داروهای ضد اسهال: یک مکمل فیبر مانند پودر پسیلیوم (Metamucil) یا متیل سلولز (Citrucel) می‌تواند با اضافه کردن حجم به مدفوع به تسکین اسهال خفیف تا متوسط کمک کند. برای اسهال شدیدتر، لوپرامید (Imodium A-D) ممکن است موثر باشد.
مسکن‌ها: برای درد خفیف، پزشک ممکن است استامینوفن (تیلنول، دیگران) را توصیه کند. با این حال، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و… )، ناپروکسن سدیم (Aleve) و دیکلوفناک سدیم احتمالاً علائم شما را بدتر می‌کند و می‌تواند بیماری شما را نیز بدتر کند.
ویتامین‌ها و مکمل‌ها: اگر مواد مغذی کافی جذب نمی‌کنید، پزشک ممکن است ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی را توصیه کند.

حمایت تغذیه‌ای

هنگامی که کاهش وزن شدید باشد، ویزیت پزشک در منزل ممکن است رژیم غذایی خاصی را توصیه کند که از طریق لوله تغذیه (تغذیه داخلی) یا مواد مغذی تزریق شده به ورید (تغذیه تزریقی) برای درمان بیماری التهابی روده (IBD) شما تجویز شود. این می‌تواند تغذیه کلی شما را بهبود بخشد و به روده اجازه استراحت دهد. استراحت روده می‌تواند التهاب را در کوتاه مدت کاهش دهد.

اگر گرفتگی یا تنگی روده دارید، پزشک ممکن است رژیم غذایی کم حجمی را که کمتر نیاز به تخلیه دستگاه گوارش دارد توصیه کند. این به کاهش احتمال گیرکردن غذای هضم نشده در قسمت باریک روده و منجر به انسداد کمک می‌کند.

عمل جراحي

اگر تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی، دارودرمانی یا سایر درمان‌ها علائم و نشانه‌های IBD شما را تسکین ندهد، مشاوره پزشکی ممکن است جراحی را توصیه کند.

جراحی برای کولیت اولسراتیو: جراحی شامل برداشتن کل کولون و رکتوم و تولید یک کیسه داخلی متصل به مقعد است که اجازه حرکات روده را بدون کیسه می‌دهد. در برخی موارد کیسه امکان پذیر نیست. در عوض، جراحان یک سوراخ دائمی در شکم شما ایجاد می‌کنند (استومای روده ای) که مدفوع از طریق آن برای جمع آوری در یک کیسه متصل عبور داده می‌شود.
جراحی برای بیماری کرون: تا دو سوم افراد مبتلا به بیماری کرون حداقل به یک عمل جراحی در طول زندگی خود نیاز دارند. با این حال، جراحی بیماری کرون را درمان نمی‌کند. در طول جراحی، جراح بخش آسیب دیده دستگاه گوارش شما را برمی‌دارد و سپس بخش‌های سالم را دوباره به هم وصل می‌کند. همچنین ممکن است از جراحی برای بستن فیستول و تخلیه آبسه استفاده شود. مزایای جراحی برای بیماری کرون معمولا موقتی است. این بیماری اغلب عود می‌کند و معمولا در نزدیکی بافت دوباره متصل می‌شود. بهترین روش این است که جراحی را با دارو دنبال کنید تا خطر عود به حداقل برسد.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

گاهی اوقات ممکن است هنگام مواجهه با بیماری التهابی روده احساس درماندگی کنید. اما تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی شما ممکن است به کنترل علائم و طولانی‌تر شدن زمان بین تشدید علائم کمک کند.

رژیم غذایی

هیچ مدرک محکمی مبنی بر اینکه آنچه می‌خورید واقعا باعث بیماری التهابی روده می‌شود وجود ندارد. اما برخی غذاها و نوشیدنی‌ها می‌توانند علائم و نشانه‌های شما را تشدید کنند، به‌ویژه در هنگام تشدید بیماری.

نگه داشتن یک دفترچه غذایی برای پیگیری آنچه می‌خورید و همچنین احساس خود می‌تواند مفید باشد. اگر متوجه شدید که برخی از غذاها باعث تشدید علائم شما می شوند، می‌توانید سعی کنید آن غذاها را حذف کنید. در اینجا چند توصیه کلی برای رژیم غذایی وجود دارد که ممکن است به شما در مدیریت بیماری کمک کند:

محصولات لبنی را محدود کنید. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده متوجه می‌شوند که مشکلاتی مانند اسهال، درد شکم و گاز با محدود کردن یا حذف محصولات لبنی بهبود می‌یابند. ممکن است دچار عدم تحمل لاکتوز باشید، یعنی بدن شما نمی‌تواند قند شیر (لاکتوز) موجود در غذاهای لبنی را هضم کند. استفاده از یک محصول آنزیمی مانند لاکتیک نیز ممکن است کمک کند.
وعده‌های غذایی کوچک بخورید. ممکن است متوجه شوید که با خوردن پنج یا شش وعده غذایی کوچک در روز به جای دو یا سه وعده بزرگتر احساس بهتری دارید.
مایعات فراوان بنوشید. سعی کنید روزانه مقدار زیادی مایعات بنوشید. آب بهترین گزینه است. الکل و نوشیدنی‌های حاوی کافئین روده‌های شما را تحریک می‌کنند و می‌توانند اسهال را بدتر کنند، در حالی که نوشیدنی‌های گازدار اغلب گاز تولید می‌کنند.
مولتی ویتامین‌ها را در نظر بگیرید. از آنجایی که بیماری کرون می‌تواند با توانایی شما در جذب مواد مغذی تداخل داشته باشد و رژیم غذایی شما ممکن است محدود باشد، مکمل‌های مولتی ویتامین و مواد معدنی اغلب مفید هستند. قبل از مصرف هر گونه ویتامین یا مکمل با ویزیت پزشک در منزل خود مشورت کنید.
با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. اگر شروع به کاهش وزن کرده‌اید یا رژیم غذایی شما بسیار محدود شده است، با یک متخصص تغذیه صحبت کنید.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش می‌دهد و هنگامی که به آن مبتلا شوید، سیگار می‌تواند آن را بدتر کند. افراد مبتلا به بیماری کرون که سیگار می‌کشند بیشتر احتمال دارد عود کنند و به داروها و جراحی های مکرر نیاز دارند.

سیگار ممکن است به پیشگیری از کولیت اولسراتیو کمک کند. با این حال، مضرات آن برای سلامتی کلی بیشتر از هر مزیتی است و ترک سیگار می‌تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد و همچنین فواید بسیاری دیگر برای سلامتی را ارائه دهد.

استرس

ارتباط استرس با بیماری کرون بحث برانگیز است، اما بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، عود علائم را در دوره‌های پر استرس گزارش می‌کنند. اگر در مدیریت استرس مشکل دارید، یکی از این راهکارها را امتحان کنید:

ورزش: حتی ورزش خفیف می‌تواند به کاهش استرس، تسکین افسردگی و عادی سازی عملکرد روده کمک کند. با مشاوره پزشکی خود در مورد یک برنامه ورزشی که برای شما مناسب است صحبت کنید.
بیوفیدبک: این تکنیک کاهش استرس ممکن است به شما آموزش دهد تا تنش عضلانی را کاهش دهید و ضربان قلب خود را با کمک یک دستگاه کاهش دهید. هدف این است که به شما کمک کند وارد یک حالت آرامش بخش شوید تا بتوانید راحت تر با استرس کنار بیایید.
تمرینات تمدد اعصاب و تنفس منظم: یکی از راه‌های مقابله با استرس، استراحت منظم و استفاده از تکنیک‌هایی مانند تنفس عمیق و آهسته برای آرام شدن است. می‌توانید در کلاس‌های یوگا و مدیتیشن شرکت کنید یا از کتاب، سی دی یا دی وی دی در خانه استفاده کنید.

سایر راه‌های درمانی

بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات گوارشی از نوعی داروی مکمل و جایگزین استفاده می‌کنند. با این حال، مطالعات کمی در مورد ایمنی و اثربخشی طب مکمل و جایگزین وجود دارد. محققان گمان می‌کنند که افزودن بیشتر باکتری‌های مفید (پروبیوتیک‌ها) که به طور معمول در دستگاه گوارش یافت می‌شوند ممکن است به مبارزه با بیماری التهابی روده (IBD) کمک کند. اگرچه تحقیقات محدود است، شواهدی وجود دارد که افزودن پروبیوتیک‌ها به همراه سایر داروها ممکن است مفید باشد، اما این مورد ثابت نشده است.

مقابله و حمایت

بیماری التهابی روده (IBD) فقط از نظر جسمی روی شما تأثیر نمی‌گذارد، عوارض عاطفی نیز دارد. اگر علائم و نشانه‌ها شدید باشند، زندگی شما ممکن است حول یک نیاز دائمی به دویدن به توالت باشد. حتی اگر علائم شما خفیف باشد، بیرون آمدن در جمع به منظور مراجعه به سرویس بهداشتی دشوار است. همه این عوامل می‌توانند زندگی شما را تغییر دهند و ممکن است منجر به افسردگی شوند. در اینجا چند کار وجود دارد که می‌توانید انجام دهید:

آگاهی داشتن: یکی از بهترین راه‌ها برای کنترل بیشتر این است که تا حد امکان در مورد بیماری التهابی روده بدانید. به دنبال اطلاعات از منابع معتبر باشید.

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید: اگرچه گروه‌های حمایتی برای همه مناسب نیستند، اما می‌توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد وضعیت شما و همچنین حمایت عاطفی ارائه دهند. اعضای گروه اغلب در مورد آخرین درمان‌های پزشکی یا درمان‌های یکپارچه می‌دانند.

با یک درمانگر صحبت کنید: برخی از افراد مشورت با یک متخصص سلامت روان به منظور مدیریت مشکلات مرتبط با بیماری التهابی روده و مشکلات عاطفی می‌تواند ایجاد کند، مفید می‌دانند.

اگرچه زندگی با IBD می‌تواند دلسرد کننده باشد، تحقیقات در حال انجام است و اطلاعات بیشتر و بهتری به دست آمده است.

مقالات مرتبط