علائم و درمان آرتروز
نوشته شده توسط فاطمه مهربان
11 / 08 / 1400
آرتروز که به عنوان استئوآرتریت نیز شناخته می‌شود، شایع ترین شکل آرتریت است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است. آرتروز زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ انتهای استخوان‌ها به مرور زمان از بین می‌رود. اگرچه آرتروز میتواند به هر مفصلی آسیب برساند، اما این اختلال بیشتر مفاصل دست، زانو، لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
علائم این عارضه معمولا قابل مدیریت است، اگرچه آسیب به مفاصل قابل جبران نیست. فعال ماندن، حفظ وزن سالم و دریافت درمان‌های خاص ممکن است پیشرفت بیماری را کند و کاهش دهد و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند. با استفاده از خدمات آزمایش آنلاین همچون ویزیت پزشک در منزل می توانید بیماری خود را درمان کنید در ادامه علائم آرتروز را مشاهد ه خواهید کرد تا در صورت تطابفپق آن با علائم خودتان با متخصصان این مجموعه تماس بگیرید.
فهرست مطالب
علائم آرتروز
علائم آرتروز اغلب به کندی ایجاد می‌شود و با گذشت زمان بدتر خواهند شد. علائم و نشانه‌های آرتروز عبارتند از:
- درد: مفاصل ممکن است در حین یا بعد از حرکت آسیب ببینند.
- سفتی، سختی: سفتی مفاصل ممکن است در هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از غیرفعال بودن بیشتر قابل توجه باشد.
- تحریک پذیری بالا: هنگامی که فشار کمی به مفصل وارد می‌کنید یا در نزدیکی آن فشار وارد می‌شود، ممکن است احساس حساس شدن داشته باشید.
- از دست دادن انعطاف پذیری: /ممکن است نتوانید مفصل خود را در دامنه کامل حرکت آن حرکت دهید و کنترل کنید.
- احساس رنده شدن: ممکن است هنگام استفاده از مفصل احساس غیرطبیعی داشته باشید و ممکن است صدای ترکیدن یا تروق را بشنوید.
- خارهای استخوانی: این تکه‌های اضافی استخوان، که شبیه توده‌های سخت هستند، می‌توانند در اطراف مفصل آسیب‌دیده ایجاد شوند.
- تورم: این ممکن است ناشی از التهاب بافت نرم اطراف مفصل باشد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر درد یا سفتی مفاصل دارید که از بین نمی‌رود، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید و با از ویزیت پزشک در منزل بدون تحمل درد و صرف هزینه در خانه درمان شوید.
علل ایجاد آرتروز
آرتروز زمانی اتفاق می‌افتد که غضروفی که انتهای استخوان‌های مفاصل را می‌پوشاند به تدریج تحلیل می‌رود. غضروف بافتی سفت و لغزنده است که حرکت مفصل بدون اصطکاک را امکان پذیر می‌کند. در نهایت، اگر غضروف به طور کامل فرسوده شود، استخوان روی استخوان ساییده می‌شود.
آرتروز (استئوآرتریت) اغلب به عنوان یک بیماری ساییدگی شناخته شده است. اما علاوه بر تجزیه غضروف، آرتروز کل مفصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد. باعث تغییراتی در استخوان و زوال بافت‌های همبند می‌شود که مفصل را کنار هم نگه می‌دارد و ماهیچه را به استخوان متصل می‌کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصلی می‌شود.
عوامل خطر
عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:
- سن بالا: خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می‌یابد.
- جنسیت: زنان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند، اگرچه دلیل آن مشخص نیست.
- چاقی: حمل وزن اضافی بدن به طرق مختلف احتمال مبتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد. بنابراین هرچه وزن شما بیشتر باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر می‌شود. افزایش وزن به مفاصل تحمل کننده وزن، مانند باسن و زانو، فشار اضافه وارد می‌کند. همچنین، بافت چربی پروتئین‌هایی تولید می‌کند که میتواند باعث التهاب مضر در مفاصل و اطراف آن شود.
- آسیب‌های مفصلی: صدمات، مانند آسیب‌هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می‌دهد، میتواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال‌ها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته‌اند، می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.
- فشار مکرر روی مفصل: اگر شغل یا ورزشی که انجام می‌دهید فشار مکرری بر مفصل وارد می‌کند، آن مفصل ممکن است در نهایت به آرتروز مبتلا شود.
- ژنتیک: برخی افراد به علت ژنتیک خود ابتلا به آرتروز را به ارث می‌برند.
- بدشکلی‌های استخوانی: برخی از افراد با مفاصل ناقص یا غضروف معیوب به دنیا می‌آیند.
- بیماری‌های متابولیک خاص: این بیماری‌ها شامل دیابت و وضعیتی است که در آن بدن شما آهن زیادی دارد (هموکروماتوز).
عوارض ابتلا به آرتروز
آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که با گذشت زمان بدتر می‌شود و اغلب منجر به درد مزمن خواهد شد. درد و سفتی مفاصل ممکن است آنقدر شدید شود که کارهای روزانه را دشوار کند. افسردگی و اختلالات خواب نیز اغلب ناشی از درد و ناتوانی آرتروز باشد.
تشخیص بیماری آرتروز
در طول معاینه فیزیکی، پزشک مفصل آسیب دیده شما را از نظر حساسیت، تورم، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می‌کند.
تست‌های تصویربرداری
برای گرفتن عکس از مفصل آسیب دیده، پزشک ممکن است روش‌های زیر را توصیه کند:
- اشعه ایکس: غضروف در تصاویر اشعه ایکس نشان داده نمی‌شود، اما از دست دادن غضروف با باریک شدن فضای بین استخوان‌های مفصل شما آشکار می‌شود. اشعه ایکس همچنین میتواند خارهای استخوانی را در اطراف مفصل نشان دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت‌های نرم از جمله غضروف استفاده می‌کند. معمولاً برای تشخیص آرتروز نیازی به MRI نیست، اما در موارد پیچیده میتواند به ارائه اطلاعات بیشتر کمک کند.
تست‌های آزمایشگاهی
تجزیه و تحلیل خون یا مایع مفصلی شما میتواند به تایید تشخیص کمک کند.
- آزمایشات خون: اگرچه هیچ آزمایش خونی برای استئوآرتریت وجود ندارد، اما برخی از آزمایش‌های خاصی می‌توانند به رد سایر علل درد مفاصل مانند آرتریت روماتوئید کمک کنند.
- تجزیه و تحلیل مایع مفصلی: پزشک شما ممکن است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. سپس این مایع برای التهاب مورد آزمایش قرار می‌گیرد و مشخص می‌شود که آیا درد شما ناشی از نقرس است یا عفونت به جای آرتروز.
راه‌های درمان بیماری آرتروز
آرتروز (استئوآرتریت) را نمی‌توان معکوس کرد، اما درمان‌ها می‌توانند درد را کاهش دهند و به حرکت بهتر کمک کنند.
داروها
داروهایی که می‌توانند به تسکین علائم آرتروز و در درجه اول به درد کمک کنند، عبارتند از:
- استامینوفن: نشان داده شده است که استامینوفن (تیلنول، دیگران) به برخی از افراد مبتلا به آرتروز که درد خفیف تا متوسط دارند کمک می‌کند. مصرف بیش از دوز توصیه شده استامینوفن میتواند باعث آسیب کبدی شود.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAIDهای بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و ناپروکسن سدیم (Aleve)، که در دوزهای توصیه شده مصرف می‌شوند، معمولاً درد استئوآرتریت را تسکین می‌دهند. دوز قوی تر این داروها با نسخه در دسترس هستند.
- NSAID ها می‌توانند باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی عروقی، مشکلات خونریزی و آسیب کبد و کلیه شوند. این داروها به صورت ژل روی پوست مفصل آسیب دیده اعمال می‌شوند، عوارض جانبی کمتری دارند و ممکن است به همان اندازه درد را تسکین دهند.
- دولوکستین (Cymbalta): این دارو که معمولاً به عنوان یک ضد افسردگی استفاده می‌شود، برای درمان دردهای مزمن از جمله درد آرتروز نیز تأیید شده است.
تراپی
- فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپ میتواند تمریناتی را برای تقویت عضلات اطراف مفصل، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد به شما نشان دهد. ورزش ملایم منظم که به تنهایی انجام می‌دهید، مانند شنا یا پیاده روی، میتواند به همان اندازه موثر باشد.
- کار درمانی: یک کاردرمانگر میتواند به شما کمک کند تا راه‌هایی برای انجام کارهای روزمره بدون وارد کردن فشار اضافی به مفصل دردناک خود بیابید. به عنوان مثال، اگر آرتروز در دستان شما ایجاد شده است، مسواک با دسته بزرگ میتواند مسواک زدن دندان‌ها را برای شما آسان تر کند. اگر آرتروز زانو دارید، یک نیمکت زیر دوش میتواند به تسکین درد ناشی از ایستادن کمک کند.
- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS): برای تسکین درد از جریان الکتریکی کم ولتاژ استفاده می‌شود. این تسکین کوتاه مدت برای برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو و لگن فراهم می‌کند.
جراحی و سایر روش‌ها
اگر درمان‌های محافظه کارانه کمکی نکرد، ممکن است لازم باشد روش‌هایی مانند موارد زیر را در نظر بگیرید:
- تزریق کورتیزون: تزریق کورتیکواستروئید به مفصل ممکن است درد را برای چند هفته تسکین دهد. پزشک ناحیه اطراف مفصل موردنظر را بی حس می‌کند، سپس یک سوزن را در فضای داخل مفصل شما قرار می‌دهد و دارو را تزریق می‌کند. تعداد تزریق‌های کورتیزون که می‌توانید هر سال دریافت کنید به طور کلی به سه یا چهار دوز محدود می‌شود، زیرا این دارو میتواند در طول زمان آسیب مفاصل را بدتر کند.
- تزریق روغن: تزریق اسید هیالورونیک ممکن است با ایجاد روانکاری در زانوی شما درد را تسکین دهد، اگرچه برخی تحقیقات نشان می‌دهد که این تزریق‌ها تسکین بیشتری از سایر داروها ندارند. اسید هیالورونیک شبیه به جزئی است که به طور معمول در مایع مفصلی شما یافت می‌شود.
- تراز مجدد استخوان‌ها: اگر آرتروز یک طرف زانوی شما را بیشتر از طرف دیگر آسیب دیده باشد، استئوتومی ممکن است مفید باشد. در استئوتومی زانو، جراح استخوان را در بالا یا زیر زانو برش می‌دهد و سپس یک قسمت از استخوان را برمی‌دارد یا اضافه می‌کند. این کار وزن بدن شما را از قسمت فرسوده زانوی شما دور می‌کند.
- تعویض مفصل: در جراحی تعویض مفصل، جراح سطوح آسیب دیده مفصل شما را برمی‌دارد و با قطعات پلاستیکی و فلزی جایگزین می‌کند. خطرات جراحی شامل عفونت و لخته شدن خون است. مفاصل مصنوعی ممکن است فرسوده یا شل شوند و در نهایت ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند.
تغییرات شیوه زندگی و درمان‌های خانگی آرتروز
هرچه می‌توانید در مورد وضعیت خود و نحوه مدیریت آن بیاموزید، به ویژه در مورد اینکه چگونه تغییرات سبک زندگی میتواند بر علائم شما تأثیر بگذارد. ورزش و کاهش وزن در صورت اضافه وزن راه‌های مهمی برای کاهش درد مفاصل و آرتروز است.
- ورزش: ورزش متوسط میتواند استقامت شما را افزایش داده و عضلات اطراف مفصل شما را تقویت کند و مفصل را پایدارتر کند. پیاده روی، دوچرخه سواری یا ایروبیک در آب را امتحان کنید. اگر درد مفاصل جدیدی احساس کردید، آن را متوقف کنید.
درد جدیدی که ساعت‌ها بعد از ورزش ادامه می‌یابد احتمالاً به این معنی است که در آن زیاده‌روی کرده‌اید، نه اینکه آسیبی به بار آورده‌اید یا لازم است ورزش کردن را به طور کامل متوقف کنید. یک یا دو روز بعد با شدت کمتری دوباره سعی کنید.
- کاهش وزن: حمل وزن اضافی فشار وارده بر مفاصل تحمل کننده وزن شما مانند زانوها و باسن را افزایش می‌دهد. حتی کاهش وزن جزئی میتواند فشار را کاهش دهد و درد شما را نیز کاهش دهد. با یک متخصص تغذیه در مورد روش‌های سالم کاهش وزن صحبت کنید.
چیزهای دیگری که باید امتحان کنید عبارتند از:
- درمان‌های حرکتی تای چی و یوگا: شامل تمرینات و حرکات کششی ملایم همراه با تنفس عمیق است. بسیاری از افراد از این درمان‌ها برای کاهش استرس در زندگی خود استفاده می‌کنند و تحقیقات نشان می‌دهد که تای چی و یوگا ممکن است درد آرتروز را کاهش داده و حرکت دادن مفصل را بهبود بخشد.
مطمئن شوید که یوگای که انتخاب می‌کنید فرم ملایمی است و مربی شما می‌داند کدام یک از مفاصل شما تحت تأثیر قرار گرفته است. از حرکاتی که باعث درد در مفاصل شما می‌شود، خودداری کنید.
- گرما و سرما: گرما و سرما هر دو می‌توانند درد و تورم مفصل شما را تسکین دهند. گرما، به ویژه گرمای مرطوب، میتواند به آرامش عضلات و کاهش درد کمک کند. سرما میتواند دردهای عضلانی بعد از ورزش را تسکین دهد و اسپاسم عضلانی را کاهش دهد.
- کپسایسین: کپسایسین موضعی که عصاره فلفل چیلی است، روی پوست شما روی مفصل آرتروز زده می‌شود، ممکن است به کاهش درد کمک کند. ممکن است لازم باشد آن را سه تا چهار بار در روز به مدت چند هفته قبل از اینکه فوایدی را مشاهده کنید، استفاده کنید. برخی افراد نمی‌توانند این تحریک را تحمل کنند. پس از استفاده از کرم کپسایسین دست‌های خود را به خوبی بشویید.
- بریس کفش: درج بریس کفش یا سایر وسایل ممکن است به کاهش درد هنگام ایستادن یا راه رفتن کمک کند. این دستگاه‌ها می‌توانند از مفصل شما حمایت کنند تا فشار از روی آن برداشته شود.
- دستگاه‌های کمکی: دستگاه‌های کمکی می‌توانند به کاهش فشار روی مفاصل کمک کنند. عصا یا واکر هنگام راه رفتن وزن را از روی زانو یا باسن شما برمی‌دارد. عصا را در دست مقابل پایی که درد می‌کند بگیرید.
در صورت ابتلا به آرتروز در انگشتان، ابزارهایی وجود دارد که اغلب به گرفتن وسایل کمک کرده و کار در آشپزخانه را آسان‌تر کند.
طب جایگزین
درمان‌های طب مکمل و جایگزین که نویدبخش بهبود آرتروز هستند عبارتند از:
- طب سوزنی: برخی از مطالعات نشان می‌دهد که طب سوزنی میتواند درد را تسکین دهد و عملکرد را در افرادی که آرتروز زانو دارند بهبود بخشد. در طول طب سوزنی، سوزنهای نازک به اندازه مو در نقاط دقیق بدن وارد پوست شما می‌شود.
- گلوکزامین و کندرویتین: مطالعات در مورد مکمل‌های غذایی مخلوط شده انجام شده است. برخی از آنها فوایدی را برای افراد مبتلا به استئوآرتریت یافته‌اند، در حالی که بیشتر آنها نشان می‌دهند که این مکمل‌ها بهتر از داروهای جایگزین عمل نمی‌کنند. گلوکزامین و کندرویتین می‌توانند با رقیق کننده‌های خون مانند وارفارین (Jantoven) تداخل داشته باشند و باعث مشکلات خونریزی شوند. قبل از استفاده باید حتما با پزشک مشورت کنید.
- اسیدهای چرب امگا 3: امگا 3 موجود در ماهی‌های چرب و مکمل‌های روغن ماهی ممکن است به تسکین درد و بهبود عملکرد کمک کند.
مقاله انواع روماتیسم از نقرس تا آرتروز میتواند در تشخیص بیماری و راه های درمان آن تا حدودی به شما کمک کند، برای مطالعه و کسب اطلاعات لازم روی لینک کلیک کنید و در صورت داشتن هرگونه سوال و مشاوره پزشکی و درمان با آزمایش آنلاین تماس بگیرید.
