التهاب چشم در پاسخ به عفونت، آلرژی، اختلالات خود ایمنی، تحریک، آسیب یا ضربه به چشمها، پلکها یا بافتهای اطراف رخ میدهد. بسته به علت التهاب، قسمتهای مختلف چشم ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. مشاوره پزشکی بیان میکند، التهاب چشم شایع است و در هر سنی ممکن است رخ دهد. مدت زمان التهاب و درمان چشم به نوع و شدت بیماری، اختلال یا شرایط زمینهای بستگی دارد. اکثر موارد التهاب چشم را میتوان با موفقیت درمان کرد. با این حال، در موارد نادر ممکن است یک بیماری جدی وجود داشته باشد که یک تهدید برای بینایی محسوب شود. بدین خاطر، تشخیص زودهنگام بسیار حائز اهمیت است. اگر هر یک از علائم مرتبط با بیماریهای چشمی که منجر به التهاب چشم میشوند را دارید، در اسرع وقت به پزشک یا متخصص چشم مراجعه کنید.
به بیان ویزیت پزشک در منزل، التهاب پاسخ بدن شما به آسیب، عفونت یا تحریک است. گاهی اوقات التهاب میتواند در پاسخ به مواد معمولی بی ضرر مانند گرد و غبار، چمن یا گرده رخ دهد. این واکنش آلرژیک نامیده میشود. سیستم ایمنی نیز ممکن است به اشتباه در پاسخ به بدن باعث التهاب شود. این واکنش خود ایمنی نامیده میشود.
فهرست مطالب
بیماریهایی که با التهاب چشم ارتباط مستقیم دارند شامل طیف وسیعی از شرایط هستند که در ادامه هر یک از این موارد را توضیح دادهایم. همچنین به منظور کسب آگاهی بیشتر، علائم، علل و درمان هر یک از بیماریهای مرتبط با التهاب چشم پرداختهایم. انواع مختلف این شرایط عبارتند از:
یووئیت (Uveitis) به طور کلی به طیف وسیعی از شرایطی اطلاق میشود که باعث التهاب لایه میانی چشم، یووه و بافتهای اطراف آن میشود. این حالت اغلب ممکن است دردناک باشد، چشم همچنین امکان دارد قرمز باشد و دید را تا حدودی کدر کند.
مشاوره تلفنی پزشکی توضیح میدهد، آسیب به چشم، عفونت ویروسی یا باکتریایی و برخی بیماریهای زمینهای ممکن است باعث یووئیت شوند. ابتلا به این نوع از التهاب چشم باعث تورم و آسیب در بافتهای چشم میشود و در صورت عدم درمان این امکان وجود دارد که منجر به از دست دادن بینایی شود. بیماری التهاب چشم یووئیت، یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار میدهد.
اصطلاح یووئیت نه تنها برای اشاره به التهاب یووه، بلکه برای اشاره به هر بخشی از داخل چشم استفاده میشود. این یک بیماری واحد نیست و علل مختلفی دارد. همچنین، این پنجمین منبع معتبر اصلی از دست دادن بینایی در ایالات متحده است و بنابراین پیامدهای اجتماعی و اقتصادی جدی دارد. این بیماری عمدتاً افراد بین 20 سال تا 60 سال را تحت تأثیر قرار میدهد.
یووه به طور کلی از عنبیه، مشیمیه چشم و جسم مژگانی تشکیل شده است. التهاب عنبیه شایع ترین نوع یووئیت است. Uvea همچنین به عنوان لایه uveal، پوشش uveal، دستگاه uveal یا تونیک عروقی شناخته میشود. انواع مختلف این عارضه به شرح زیر هستند:
علائم و نشانه های یووئیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
همانطور که مشاوره پزشکی تلفنی توضیح میدهد، علائم میتوانند به تدریج یا به سرعت ظاهر شوند.
علت دقیق یووئیت اغلب نامشخص است، اما برخی عوامل احتمال وقوع آن را افزایش میدهند. این عوامل اغلب در تمامی افراد وجود ندارند. البته همانطور که ویزیت پزشک در منزل بیان میکند، نباید این نکته را فراموش کرد که این عارضه ممکن است تمامی افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، وجود این عوامل خطر برخی از افراد را بیشتر در معرض خطر قرار میدهد. این عوامل عبارتند از:
عفونتهایی که خطر یووئیت را افزایش میدهند عبارتند از HIV، بروسلوز، هرپس سیمپلکس، هرپس زوستر، لپتوسپیروز، بیماری لایم (Lyme )، سیفلیس، توکسوکاریازیس (Toxocariasis)، توکسوپلاسموز و سل (TB).
یووئیت ممکن است به عنوان یک پاسخ ایمنی طبیعی برای مبارزه با عفونت داخل چشم رخ دهد. تحقیقات نشان میدهد که ممکن است بین جوهر تاتو سیاه و یووئیت ارتباط وجود داشته باشد. تصور میشود که خالکوبی روی پوست ممکن است در برخی افراد باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی شود که هم روی چشم و هم روی پوست تأثیر میگذارد.
مهم است که بدانیم آیا یووئیت ناشی از یک فرآیند عفونی است یا یک بیماری زمینهای. به گفته مشاوره پزشکی، اگر به نظر میرسد که بیماری دیگری زمینه ساز یووئیت باشد، چشم پزشک ممکن است بیمار را به یک متخصص ارجاع دهد تا مطمئن شود که این بیماری درمان مناسب را دریافت میکند.
چشم پزشک با یک لامپ شکاف مخصوص به چشم نگاه میکند. هنگامی که نور به داخل چشم برخورد میکند، پزشک میتواند مشخص کند که آیا آن ناحیه شفاف است یا مه آلود. اگر التهاب در عنبیه وجود داشته باشد، بیماران ممکن است در هنگام انقباض مردمک، یعنی زمانی که نور به آن برخورد میکند، کمی درد احساس کنند. در صورت وجود یووئیت، گلبولهای سفید و پروتئین موجود در مایع چشم از طریق میکروسکوپ قابل مشاهده است. پزشک همچنین ممکن است آزمایش خون و عکس برداری با اشعه ایکس را تجویز کند.
بیمار مبتلا به یووئیت که درمان سریع و مناسب دریافت میکند معمولا بهبود مییابد. بدون درمان، خطر آب مروارید، گلوکوم، کراتوپاتی نواری، ادم شبکیه و از دست دادن دائمی بینایی وجود دارد. در صورت وجود عفونت از آنتی بیوتیکها یا داروهای ضد ویروسی استفاده میشود.
داروهای کورتیکواستروئیدی نیز گاهی به صورت قطره چشمی (پردنیزولون استات)، قرص یا به صورت تزریق در چشم تجویز میشوند. استروئیدها در درمان التهاب موثر هستند. قبل از دادن کورتیکواستروئیدها، مهم است که با استفاده از آزمایش رنگ فلورسانس، زخم قرنیه را رد کنید.
اگر علائم بسیار شدید باشد و خطر از دست دادن بینایی وجود داشته باشد، یا اگر بیمار به درمانهای دیگر به خوبی پاسخ نداده باشد، ممکن است داروهای سرکوب کننده ایمنی توصیه شود.
قطرههای چشمی میدریاتیک، مانند آتروپین یا سیکلوپنتولات، مردمک را گشاد میکند و به بهبودی چشم کمک میکند. همچنین به درد چشم کمک میکند و از چسبیدن مردمک به عدسی جلوگیری میکند. ممکن است تاری دید و حساسیت غیرمعمول به نور وجود داشته باشد که به عنوان فتوفوبیا شناخته میشود.
به بیان مشاوره تلفنی پزشکی، کراتیت التهاب قرنیه است. قرنیه بافت شفاف و گنبدی شکل در جلوی چشم است که مردمک و عنبیه را میپوشاند. بیماری التهاب چشم کراتیت گاهی ممکن است با عفونت همراه باشد. کراتیت غیر عفونی میتواند در اثر یک آسیب نسبتاً جزئی، استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی یا جسم خارجی در چشم ایجاد شود. کراتیت عفونی امکان دارد توسط باکتریها، ویروسها، قارچها و انگلها ایجاد شود.
اگر قرمزی چشم یا سایر علائم کراتیت دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. با توجه سریع، موارد خفیف تا متوسط کراتیت معمولاً بدون از دست دادن بینایی قابل درمان هستند. اگر کراتیت درمان نشود، یا اگر عفونت شدید باشد، امکان دارد منجر به عوارض جدی شود که یکی از آنها برای همیشه به بینایی شما آسیب برساند.
علائم و نشانههای کراتیت عبارتند از:
علل کراتیت عبارتند از:
تشخیص زود هنگام هر بیماری به درمان و کاهش عوارض ناشی از آن کمک میکند. این قاعده برای بیماریهای مرتبط با التهاب چشم نیز صادق است. چشم ناحیه ویژه و مهمی برای تمام افراد است که بدون آن یقیقا زندگی افراد مختل میشود. به گفته ویزیت پزشک در منزل راههای تشخیص کراتیت را بدین صورت توضیح میدهد:
درمان کراتیت غیر عفونی بسته به شدت آن متفاوت است. برای مثال، با ناراحتی خفیف ناشی از خراش قرنیه، قطرههای اشک مصنوعی ممکن است تنها راه درمان باشد. با این حال، اگر کراتیت باعث ریزش و درد قابل توجهی شود، ممکن است چسب چشم 24 ساعته و داروهای موضعی چشم ضروری باشد.
درمان کراتیت عفونی بسته به علت عفونت متفاوت است.
کراتیت باکتریایی: برای کراتیت باکتریایی خفیف، قطره چشمی ضد باکتری ممکن است تمام چیزی باشد که برای درمان موثر عفونت نیاز دارید. اگر عفونت متوسط تا شدید باشد، ممکن است برای رهایی از عفونت نیاز به مصرف آنتی بیوتیک خوراکی داشته باشید.
کراتیت قارچی: کراتیت ناشی از قارچها معمولاً به قطره چشمی ضد قارچ و داروهای ضد قارچ خوراکی نیاز دارد.
کراتیت ویروسی: اگر ویروسی عامل عفونت باشد، قطرههای چشمی ضد ویروسی و داروهای ضد ویروسی خوراکی ممکن است موثر باشند. سایر ویروسها فقط به مراقبتهای حمایتی مانند قطره اشک مصنوعی نیاز دارند.
کراتیت آکانتامبا: درمان کراتیت ناشی از انگل کوچک آکانتامبا ممکن است دشوار باشد. قطرههای چشمی آنتی بیوتیکی استفاده میشود، اما برخی از عفونتهای آکانتامبا به دارو مقاوم هستند. در موارد شدید کراتیت آکانتامبا ممکن است نیاز به پیوند قرنیه باشد.
اگر کراتیت به دارو پاسخ ندهد، یا اگر باعث آسیب دائمی به قرنیه شود که به طور قابل توجهی بینایی شما را مختل کند، مشاوره پزشکی پزشک ممکن است پیوند قرنیه را توصیه کند.
بیماری التهاب چشم ورم ماتحمه که به عنوان کانژنکتیویت نیز شناخته میشود، التهاب یا عفونت غشای شفاف (ملتحمه) است که پلک شما را میپوشاند و قسمت سفید کره چشم شما را میپوشاند. هنگامی که رگهای خونی کوچک در ملتحمه ملتهب میشوند، بیشتر قابل مشاهده هستند. این همان چیزی است که باعث میشود سفیدی چشم شما قرمز یا صورتی به نظر برسد.
این عارضه که منجر به التهاب چشم میشود، معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا ویروسی، یک واکنش آلرژیک، یا در نوزادان، مجرای اشک ناقص باز شده ایجاد میشود. اگرچه ورم ملتحمه میتواند تحریک کننده باشد، به ندرت بینایی شما را تحت تاثیر قرار میدهد. درمانها میتوانند به کاهش ناراحتی ناشی از التهاب چشم کمک کنند. از آنجایی که ورم ماتحمه میتواند مسری باشد، تشخیص و درمان به موقع میتواند به محدود کردن گسترش آن کمک کند.
شایع ترین علائم این نوع از بیماری التهاب چشم عبارتند از:
علل ابتلا به بیماری التهاب چشم کانژنکتیویت عبارتند از:
در بیشتر موارد، ویزیت پزشک در منزل شما میتواند با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم و سابقه سلامت اخیر شما بیماری التهاب چشم را تشخیص دهد. معمولا نیازی به مراجعه به مطب نیست. به ندرت، پزشک ممکن است نمونهای از مایعی که از چشم شما خارج میشود را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی (کشت) بگیرد. اگر علائم شما شدید باشد یا اگر پزشک به علت پرخطری مانند جسم خارجی در چشم، عفونت باکتریایی جدی یا عفونت مقاربتی مشکوک باشد، ممکن است نیاز به کشت باشد.
درمان این عارضه معمولاً بر روی تسکین علائم متمرکز است. پزشک ممکن است استفاده از اشک مصنوعی، تمیز کردن پلکهای خود با یک پارچه مرطوب و استفاده از کمپرس سرد یا گرم چند بار در روز را توصیه کند.
اگر از لنزهای تماسی استفاده میکنید، به شما توصیه میشود تا زمانی که درمان کامل نشده است از لنز استفاده نکنید. اگر لنزهای شما یکبار مصرف هستند، احتمالاً پزشک به شما توصیه میکند که لنزهایی را که استفاده کردهاید دور بریزید.
قبل از استفاده مجدد لنزهای سخت را یک شبه ضد عفونی کنید. از مشاوره پزشکی خود بپرسید که آیا باید لوازم جانبی لنز تماسی خود را دور بیندازید و جایگزین کنید، مانند محفظه لنز که قبل یا در طول بیماری استفاده شده است. همچنین هر گونه آرایش چشمی که قبل از بیماری خود استفاده کردهاید را جایگزین کنید.
در بیشتر موارد، نیازی به قطره چشمی آنتی بیوتیک نخواهید داشت. از آنجایی که ورم ملتحمه معمولاً ویروسی است، آنتی بیوتیکها کمکی نمیکنند و حتی ممکن است با کاهش اثربخشی آنها در آینده یا ایجاد واکنش دارویی باعث آسیب شوند. در عوض، ویروس برای ادامه مسیر خود به زمان (تا دو یا سه هفته) نیاز دارد.
ورم ملتحمه ویروسی اغلب در یک چشم شروع میشود و سپس در عرض چند روز چشم دیگر را آلوده میکند. علائم و نشانههای شما باید به تدریج خود به خود از بین بروند. اگر پزشک تشخیص دهد که ورم ملتحمه ویروسی شما ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس است، داروهای ضد ویروسی ممکن است گزینه مناسبی باشند.
مشاوره تلفنی پزشکی در خصوص انواع بیماری مرتبط با التهاب چشم بیان میکند، بیماری چشمی تیروئید ممکن است در بیمارانی رخ دهد که از قبل میدانند به بیماری تیروئید مبتلا هستند، یا گاهی اوقات این اولین مشکلی است که فرد را به مطب میکشاند. علائمی که در بیماری چشم تیروئید رخ میدهد عبارتند از: خشکی چشم، آبریزش چشم، قرمزی چشم، برآمدگی چشم، نگاه خیره، دوبینی، مشکل در بستن چشمها و مشکلات بینایی.
تحقیقات نشان میدهد که علت بیماری تیروئید و بیماری چشمی تیروئید یک اختلال خود ایمنی است که در صورت عدم تعادل یا مشکل شناخت در سیستم ایمنی رخ میدهد. سیستم ایمنی بدن به طور معمول از بدن ما در برابر مهاجمان خارجی مانند باکتریها یا ویروسها محافظت میکند و همچنین از بدن در مقابل سلولهای غیر طبیعی مانند سلولهای سرطان محافظت میکند. در بیماری چشمی تیروئید، سیستم ایمنی واکنش غیرطبیعی به ماهیچهها و بافت چربی اطراف چشم نشان میدهد. اگرچه بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری چشمی تیروئید آزمایش خون غیرطبیعی برای سطوح هورمون تیروئید خواهند داشت، برخی از افراد هستند که با وجود طبیعی بودن سطح هورمون، علائم چشمی را نیز مشاهده میکنند.
به توصیه ویزیت پزشک در منزل، اگر به تازگی بیماری چشمی تیروئید شما تشخیص داده شده است، از شما خواسته میشود که برای بررسی سطح هورمون خود به یک متخصص غدد یا داخلی مراجعه کنید. پزشک ممکن است برداشتن غده تیروئید پرکار یا مصرف داروهای خوراکی تیروئید را در صورت کم کاری غده توصیه کند. در حالی که مهم است که سطح هورمونها تا حد ممکن نزدیک به نرمال باشد، این تضمین نمیکند که بیمار به بیماری چشم تیروئید مبتلا نشود.
بیماری چشمی تیروئید میتواند قسمتهای مختلف چشم و بافتهای اطراف آن را تحت تاثیر قرار دهد. غدد اشکی ملتهب ممکن است باعث خیس شدن چشم یا خشکی چشم شوند و این دو عامل میتوانند در زمانهای مختلف در یک بیمار اتفاق بیفتند. روغن کاری با قطره چشم یا پماد میتواند به تسکین این سوزش کمک کند. واکنش ایمنی غیرطبیعی باعث تورم در بافت پلکها و مدار چشم میشود که میتواند پلکها را پف کرده و در نهایت التهاب چشم را به دنبال داشته باشد.
این همچنین میتواند احساس فشار در اطراف چشم را ایجاد کند. تورم را میتوان با جراحی تغییر داد تا پلکها به شکل طبیعی تر برگردند. ماهیچههای پلک در صورت ابتلا به این عارضه سفت میشوند و پلک بالایی را به سمت بالا و پلک پایینی را به سمت پایین میکشند. این باعث ایجاد یک نگاه مبهوت کننده با نمایان شدن بیش از حد سفیدی چشم میشود. این نیز با جراحی قابل بهبود است. ماهیچههایی که حرکت چشمها را کنترل میکنند ممکن است در اثر تورم بزرگ شوند. این میتواند مشکلاتی را در دوبینی و تمرکز ایجاد کند. این حالت را اغلب میتوان با حرکت دادن عضلات چشم با جراحی بهبود بخشید.
علائم ناشی از بیماری تیروئید چشمی که شامل قرمزی، تحریک، فشار و دوبینی هستند، اغلب با داروهای ضد التهابی و منشور برای دوبینی درمان میشوند و قبل از اینکه مشاوره پزشکی جراحی را توصیه کند، مدتی برای تثبیت شدن نیاز دارد. به طور معمول، مرحله فعال یا التهابی بیماری چشمی تیروئید یک تا سه سال طول میکشد. در طول این مدت، پزشک شما از درمان به روش جراحی این علائم اجتناب میکند زیرا بافتها دائما در حال تغییر هستند و نتایج پایدار نخواهد بود. با این حال، مشکلاتی وجود دارد که برای بینایی شما خطرناک است و این موارد نیاز به درمان فوری بیشتری دارند.
از آنجایی که چشم به سمت جلو هل داده میشود و پلکها توسط ماهیچهها باز میشوند، این بیماری التهاب چشم ممکن است در بستن پلکها شما را دچار مشکل کند. این میتواند منجر به زخم قرنیه شود که باعث ایجاد زخم و از دست دادن دائمی بینایی خواهد شد. بنابراین، درمان فوری ضروری است.
زخم قرنیه باعث قرمزی چشم، درد و معمولاً کاهش بینایی میشود. برای این مشکلات باید فوراً با پزشک خود صحبت کنید. خطر دوم برای بینایی زمانی رخ میدهد که بافتهای متورم عصب بینایی را فشرده میکنند. عصب بینایی به عنوان یک طناب کششی بین چشم و مغز برای انتقال پیام بینایی عمل میکند. هنگامی که عصب فشرده میشود، دید رنگی غیر طبیعی است، نورها ممکن است تیره تر از حد معمول به نظر برسند و وضوح دید کاهش مییابد. این تغییرات ممکن است با درمان معکوس شوند، اما می توانند به از دست دادن دائمی بینایی منجر شوند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فورا به مشاوره تلفنی پزشکی خود اطلاع دهید.
گزینههای درمانی برای مشکلات تهدید کننده بینایی در بیماری چشمی تیروئید شامل کورتیکواستروئیدها یا سایر داروهای ضد التهابی، پرتودرمانی و جراحی است. ممکن است ترکیبی از اینها برای محافظت از بینایی لازم باشد. اکثر افراد مبتلا به بیماری چشم تیروئید به زخم قرنیه یا نوروپاتی بینایی مبتلا نمیشوند، اما درک علائم مهم است تا بدانید چه زمانی باید به دنبال کمک باشید.
تشخیص و درمان بیماریهای التهابی چشم مهم است. آنها میتوانند باعث آسیب دائمی به چشم و از دست دادن بینایی شوند که قابل برگشت نیست. اگر متوجه هر یک از علائم بیماریهای مرتبط با التهاب چشم شدید، فوراً برای معاینه کامل چشم به چشم پزشک مراجعه کنید. در یک معاینه کامل چشم، متخصص چشم معاینه کامل چشمها را انجام میدهد.