بیماری های تناسلی زنان
نوشته شده توسط فاطمه مهربان
31 / 06 / 1400
فهرست مطالب
بیماری مقاربتی زنان
عفونت‌ها (STI) و بیماری‌های مقاربتی (STDs) از طریق تماس جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل می‌شوند. علائم بیماری مقاربتی زنان اغلب شامل موارد زیر است:
- خارش واژن
- بثورات
- ترشح غیر معمول
- درد
بسیاری از بیماری‌های مقاربتی هیچ علامتی ندارند و در صورتی که درمان نشوند، می‌توانند منجر به مشکلات باروری و افزایش خطر سرطان دهانه رحم شوند. وجود این خطرات به اکثر انسان‌ها هشدار داده است و باعث شده که رابطه جنسی ایمن‌تری داشته باشند.
هر سال در سراسر جهان، تقریباً 376 میلیون نفر از موارد جدید انتقال سیفلیس، کلامیدیا، سوزاک و تریکومونیازیس وجود دارد. از آنجا که بسیاری از زنان علائم بیماری مقاربتی را نشان نمی‌دهند، ممکن است ندانند که بیمار هستند و نیاز به درمان دارند. تخمین زده می‌شود که از هر 6 آمریکایی 1 نفر مبتلا به تبخال تناسلی است، اما اکثر آنها از وجود این بیماری مقاربتی زنان غافل بوده‌اند.
شایع‌ترین بیماری تناسلی زنان
برخی از شایع‌ترین بیماری مقاربتی زنان عبارتند از:
- ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
- سوزاک
- کلامیدیا
- تب خال ناحیه تناسلی
HPV شایع ترین بیماری مقاربتی زنان است. همچنین علت اصلی سرطان دهانه رحم تلقی می‌شود. یک واکسن موجود است که می‌تواند به جلوگیری از انواع خاصی از HPV تا سن 45 سالگی کمک کند. برای اطلاعات بیشتر از مزایا و معایب واکسن HPV بهتر است با پزشک متخصص صحبت کنید. سوزاک و کلامیدیا جزو عفونت‌های شایع باکتریایی هستند وکلامیدیا شایع ترین آنها در ایالات متحده است.
برخی از متخصصان زنان در چکاپ‌های معمولی هر دو بیماری سوزاک و کلامدیا را بطور خودکار بررسی می‌کنند، اما اگر فکر می‌کنید ممکن است در معرض خطر باشید، باید به پزشک مراجعه کنید. تبخال تناسلی نیز شایع است و از هر 6 نفر در بین 14 تا 49 سال، 1 نفر به آن مبتلا هستند.
علائم شایع بیماری مقاربتی زنان
زنان باید از علائم احتمالی بیماری مقاربتی جنسی آگاه باشند تا در صورت لزوم به دنبال مشاوره پزشکی باشند. برخی از شایع ترین علائم در زیر شرح داده شده است.
تغییرات در دفع ادرار: STI را می‌توان با درد یا احساس سوزش در هنگام ادرار، نیاز به دفع مکرر ادرار یا وجود خون در ادرار تجربه کرد.
ترشحات غیرطبیعی واژن: ظاهر و قوام ترشحات واژن به طور مداوم از طریق چرخه قاعدگی یا حتی در غیاب چرخه قاعدگی تغییر می‌کند. ترشحات غلیظ و سفید می‌تواند نشانه عفونت قارچی باشد. وقتی ترشحات زرد یا سبز هستند، ممکن است نشان دهنده سوزاک یا تریکومونیازیس باشد.
خارش در ناحیه واژن: خارش یک علامت غیر اختصاصی است که ممکن است گاهی مربوط به بیماری مقاربتی زنان باشد یا نباشد. دلایل مرتبط ایجاد خارش واژن در رابطه جنسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- واکنش آلرژیک به کاندوم لاتکس
- عفونت قارچی
- شپش ناحیه تناسلی یا گال
- زگیل ناحیه تناسلی
- مراحل اولیه اکثر بیماری‌های مقاربتی باکتریایی و ویروسی
- درد هنگام رابطه جنسی (این علامت اغلب نادیده گرفته می‌شود، اما درد شکم یا لگن می‌تواند نشانه بیماری التهابی لگن (PID) باشد. PID بیشتر در مرحله پیشرفته کلامیدیا یا سوزاک ایجاد می‌شود.)
- خونریزی غیر طبیعی: خونریزی غیر طبیعی یکی دیگر از علائم احتمالی PID یا سایر مشکلات باروری است که توسط بیماری مقاربتی زنان ایجاد می‌شود.
- جوش یا زخم: زخم‌ها یا جوش‌های ریز اطراف دهان یا واژن می‌تواند نشان دهنده تبخال، HPV یا سفلیس باشد
راه‌های جلوگیری از بیماری مقاربتی زنان
همه باید اقدامات پیشگیرانه خاصی را برای اجتناب از ابتلا یا انتقال بیماری‌های مقاربتی انجام دهند. اما به طور کلی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری مقاربتی زنان می‌توان روش‌های زیر را دنبال کرد:
- به طور مرتب آزمایش شوید
به طور معمول، زنان باید هر 3 تا 5 سال یک بار آزمایش پاپ اسمیر انجام دهند. همچنین مهم است که بپرسید آیا باید برای سایر بیماری‌های مقاربتی آزمایش شوید و آیا واکسیناسیون HPV پیشنهاد شده است یا خیر. طبق اعلام دفتر سلامت زنان، اگر از نظر جنسی فعال هستید، باید با پزشک خود در مورد آزمایش‌های مربوط به بیماری مقاربتی زنان صحبت کنید.
- از محافظ در هنگام برقراری رابطه جنسی استفاده کنید
چه برای رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی، کاندوم یا سایر روش‌های محافظت شده که می‌تواند به محافظت از شما و شریک زندگی شما کمک کند، استفاده کنید. کاندوم زنانه و سد دندان می‌تواند سطح خاصی از حفاظت را ارائه دهد.
اسپرم کش‌ها ،قرص‌های ضد بارداری و سایر انواع پیشگیری از بارداری ممکن است در برابر بارداری محافظت کنند، اما در برابر ابتلا به بیماری مقاربتی زنان محافظت نمی‌کنند.
- برقراری ارتباط
ارتباط صادقانه با پزشک و شریک زندگی در مورد سابقه جنسی ضروری است.
بیماری مقاربتی زنان و حاملگی
یک فرد می‌تواند در دوران بارداری به بیماری‌های مقاربتی مبتلا شود. از آنجا که بسیاری از بیماریی‌ها علائم خاصی را نشان نمی‌دهند، برخی از مردم متوجه نمی‌شوند که با یکی از آنها زندگی می‌کنند. به همین دلیل، پزشکان ممکن است در ابتدای حاملگی یک پانل کامل مربوط به بیماری مقاربتی زنان را اجرا کنند.
این شرایط می‌تواند زندگی شما و نوزاد را تهدید کند. شما می‌توانید بیماری‌های مقاربتی را در دوران بارداری یا تولد به نوزاد منتقل کنید، بنابراین درمان زودهنگام ضروری است. همه بیماری‌های مقاربتی باکتریایی را می‌توان با آنتی بیوتیک در دوران بارداری به طور ایمن درمان کرد. شرایط ویروسی را می‌توان با داروهای ضد ویروسی درمان کرد تا از انتقال بیماری به فرزند جلوگیری شود.
بیماری مقاربتی زنان و تجاوز جنسی
برخی از افراد به عنوان یک ارتباط مستقیم از تجاوز جنسی به بیماری مقاربتی مبتلا می‌شوند. هنگامی که زنان بلافاصله پس از حمله به ارائه دهنده خدمات درمانی مراجعه می‌کنند، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی سعی می‌کند DNA را گرفته و آسیب‌ها را ارزیابی کند.
در طی این فرایند، آنها تشخیص بالقوه بیماری مقاربتی زنان را بررسی می‌کنند. اگر مدتی از تجاوز جنسی گذشته است، هنوز هم باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. پزشک شما یا ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی دیگر می‌تواند احتمال گزارش رویداد را به همراه نگرانی‌های مربوط به سلامتی مورد بحث قرار دهد.
بسته به فرد و عوامل خطرساز فردی و سابقه پزشکی، ارائه دهنده خدمات درمانی ممکن است درمان پیشگیرانه را تجویز کند، از جمله:
- استفاده از آنتی بیوتیک برای بیماری مقاربتی
- واکسن هپاتیت
- واکسن HPV
- داروهای ضد ویروس HIV
پیگیری ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی در زمان توصیه شده برای اطمینان از موثر بودن داروها و عدم نیاز دوباره به آنها لازم است.
راه‌های تشخیص بیماری دستگاه تناسلی زنان
اگر سابقه جنسی شما و علائم و نشانه‌های فعلی نشان می‌دهد که شما دارای بیماری مقاربتی (STD) یا عفونت مقاربتی (STI) هستید، پزشک معاینه فیزیکی یا لگنی انجام می‌دهد تا به دنبال علائم عفونت مانند بثورات پوستی، زگیل یا ترشح باشد.
آزمایشات
آزمایشات آزمایشگاهی می‌توانند علت را شناسایی کرده و عفونت‌های احتمالی و بیماری مقاربتی زنان را نیز تشخیص دهند.
- آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند تشخیص HIV یا مراحل بعدی سفلیس را تأیید کند.
- نمونه ادرار: برخی از بیماری‌های مقاربتی را می‌توان با نمونه ادرار تایید کرد.
- نمونه‌های مایع: اگر زخم‌های تناسلی باز دارید، پزشک ممکن است مایع و نمونه‌هایی از زخم‌ها را برای تشخیص نوع عفونت آزمایش کند.
غربالگری
آزمایش برای بیماری در کسی که علائم ندارد، غربالگری نامیده می‌شود. در اغلب موارد، غربالگری بیماری مقاربتی زنان جزء معمول مراقبت‌های بهداشتی نیست. غربالگری برای موارد زیر توصیه می‌شود:
- تمامی افراد: یک آزمایش غربالگری مربوط به بیماری مقاربتی برای همه افراد 13 تا 64 ساله پیشنهاد می‌شود. آزمایش خون یا بزاق برای ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) است، ویروسی که باعث ایدز می‌شود. کارشناسان توصیه می‌کنند افراد در معرض خطر بالا هر سال آزمایش HIV انجام دهند.
- همه متولدین 1945 تا 1965: شیوع بالایی از هپاتیت C در افرادی که بین 1945 تا 1965 متولد شده‌اند وجود دارد. از آنجا که این بیماری تا زمانی که پیشرفت نکند اغلب هیچ علامتی ندارد، کارشناسان توصیه می‌کنند که همه افراد در آن گروه سنی از نظر هپاتیت C بررسی شوند.
- زنان حامله: همه زنان باردار به طور کلی از نظر HIV، هپاتیت B، کلامیدیا و سفلیس در اولین ویزیت قبل از زایمان مورد آزمایش قرار می‌گیرند. آزمایش‌های غربالگری سوزاک و هپاتیت C حداقل یکبار در دوران بارداری برای زنانی که در معرض این عفونت‌ها هستند توصیه می‌شود.
- زنان 21 سال به بالا: تست پاپ اسمیر تغییرات سلول‌های دهانه رحم از جمله التهاب، تغییرات پیش سرطانی و سرطان را بررسی می‌کند. سرطان دهانه رحم اغلب توسط انواع خاصی از HPV ایجاد می‌شود.
- کارشناسان توصیه می‌کنند که زنان هر سه سال یکبار از 21 سالگی آزمایش پاپ انجام دهند. پس از 30 سالگی، متخصصان به زنان توصیه می‌کنند که آزمایش HPV و آزمایش پاپ را هر پنج سال انجام دهند. یا زنان بالای 30 سال می‌توانند هر سه سال یک بار آزمایش پاپ را تنها یا هر سه سال یکبار آزمایش HPV انجام دهند.
- زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند: کارشناسان توصیه می‌کنند که تمام زنان فعال جنسی زیر 25 سال از نظر عفونت کلامیدیا مورد آزمایش قرار گیرند. آزمایش کلامیدیا از نمونه ادرار یا مایع واژن استفاده می‌کند که می‌توانید خودتان نمونه را جمع آوری کنید. عفونت مجدد توسط یک شریک جنسی درمان نشده یا تحت درمان معمول است، بنابراین برای اطمینان از بهبود عفونت به آزمایش دوم نیاز دارید. شما می‌توانید چندین بار به کلامیدیا مبتلا شوید، بنابراین اگر شریک جدیدی دارید، مجدداً آزمایش شوید. همچنین غربالگری سوزاک در زنان زیر 25 سال فعال جنسی توصیه می‌شود.
- افراد مبتلا به HIV: اگر HIV دارید، خطر ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. کارشناسان توصیه می‌کنند پس از تشخیص HIV، آزمایش فوری سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا و تبخال انجام شود. آنها همچنین توصیه می‌کنند افراد مبتلا به HIV از نظر هپاتیت C باید مورد آزمایش قرار گیرند.
- زنان مبتلا به HIV ممکن است به سرطان دهانه رحم نیز مبتلا شوند، بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند که در هنگام تشخیص HIV یا در کمتر از 21 سالگی و مبتلا به HIV، یک آزمایش پاپ آزمایش انجام دهند. سپس، متخصصان توصیه می‌کنند آزمایش پاپ را هر سال به مدت سه سال تکرار کنید. پس از سه جواب آزمایش منفی، زنان مبتلا به HIV می‌توانند هر سه سال یک بار آزمایش پاپ آزمایش انجام دهند.
- افرادی که شریک جنسی جدیدی دارند: قبل از برقراری رابطه واژینال یا مقعدی با شرکای جدید، مطمئن شوید که هر دو از نظر بیماری مقاربتی مورد آزمایش قرار گرفته‌اید. با این حال، آزمایش معمول برای تبخال تناسلی توصیه نمی‌شود مگر اینکه علائم داشته باشید. همچنین ممکن است به بیماری مقاربتی یا عفونی آلوده شده باشید اما هنوز تست آن منفی باشد، به خصوص اگر اخیراً مبتلا شده‌اید.
پس از تشخیص بیماری مقاربتی زنان چه باید کرد؟
در اینجا چند کار وجود دارد که باید بعد از تشخیص بیماری مقاربتی انجام دهید:
- فوراً هر درمانی را که پزشک برای شما تجویز کرده است شروع کنید.
- با شریک (های) خود تماس بگیرید و به آنها اطلاع دهید که باید آزمایش و درمان شوند.
- تا زمانی که بیماری بهبود نیافته یا تا زمان تایید پزشک شما از رابطه جنسی خودداری کنید. در مورد شرایط باکتریایی، باید منتظر بمانید تا داروها شما و همسرتان را درمان کنند.
- برای بیماری‌های ویروسی، به اندازه کافی صبر کنید تا شریک زندگی شما در صورت لزوم از داروهای ضد ویروسی استفاده کند تا خطر انتقال بیماری به آنها کاهش یابد. پزشک شما می‌تواند محدوده زمانی مناسب را به شما ارائه دهد.
درمان بیماری مقاربتی
بیماری مقاربتی در زنان که ناشی از عفونت یا باکتری است، به طور کلی درمان آسان تری دارند. البته عفونت‌های ویروسی قابل کنترل هستند اما همیشه قابل درمان نیستند. اگر باردار هستید و مبتلا به بیماری مقاربتی جنسی، درمان فوری می‌تواند از ابتلای نوزاد شما جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهد. درمان عفونت‌های مقاربتی معمولاً بسته به عفونت شامل یکی از موارد زیر است:
- آنتی بیوتیک برای بیماری مقاربتی: آنتی بیوتیک‌ها، اغلب در یک دوز واحد، می‌توانند بسیاری از عفونت‌های باکتریایی و انگلی مقاربتی مانند سوزاک، سفلیس، کلامیدیا و تریکومونیازیس را درمان کنند. به طور معمول، شما برای سوزاک و کلامیدیا به طور همزمان تحت درمان قرار خواهید گرفت زیرا این دو عفونت اغلب با هم ظاهر می‌شوند.
هنگامی که درمان آنتی بیوتیکی را شروع می‌کنید، لازم است نسخه درمانی را حتما به پایان برسانید. اگر فکر نمی‌کنید که بتوانید طبق تجویز دارو مصرف کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است یک دوره درمان کوتاهتر و ساده تر در دسترس باشد.
علاوه بر این، مهم است که از رابطه جنسی تا هفت روز پس از اتمام درمان آنتی بیوتیکی و بهبود زخم‌ها خودداری کنید. کارشناسان همچنین پیشنهاد می‌کنند زنان در حدود سه ماه بعد از درمان تحت آزمایش مجدد قرار گیرند زیرا احتمال عفونت مجدد بررسی شود.
- داروهای ضد ویروسی: اگر مبتلا به تبخال یا HIV هستید، داروی ضد ویروسی برای شما تجویز می‌شود. اگر روزانه با داروهای ضد ویروسی تجویز شده از داروهای سرکوب کننده استفاده کنید، عود تبخال کمتری خواهید داشت. با این حال، هنوز هم ممکن است به همسر خود تبخال را انتقال بدهید.
داروهای ضد ویروسی می‌توانند عفونت HIV را برای سال‌ها در کنترل نگه دارند. اما شما همچنان ویروس را حمل می‌کنید و همچنان می‌توانید آن را منتقل کنید، اگرچه خطر کمتر است.
هرچه زودتر درمان HIV را شروع کنید، درمان موثرتر است. اگر داروهای خود را دقیقاً طبق دستورالعمل مصرف کنید، ممکن است بار ویروسی در خون را کاهش دهید و به سختی قابل تشخیص باشد.
در صورت ابتلا به بیماری‌های مقاربتی، از پزشک خود بپرسید چه مدت بعد از درمان نیاز به آزمایش مجدد دارید. با انجام مجدد آزمایش، مطمئن می‌شوید که درمان موثر بوده و مجدداً آلوده نشده‌اید.
