بیماری آسم ؛ علل و راه های درمان

نوشته شده توسط فاطمه مهربان
19 / 08 / 1400

آسم وضعیتی است که در آن راه‌های هوایی شما باریک و متورم می‌شود و ممکن است مخاط اضافی تولید کند. این می‌تواند تنفس را دشوار کند و باعث سرفه، صدای سوت (خس خس سینه) در هنگام بازدم و تنگی نفس شود.

برای برخی افراد، آسم یک دردسر جزئی است. برای دیگران، می‌تواند یک مشکل بزرگ باشد که فعالیت‌های روزانه را تحت تاثیر قرار می‌دهند و ممکن است منجر به حمله آسم تهدید کننده زندگی شود. آسم قابل درمان نیست، اما علائم آن قابل کنترل هستند. از آنجا که آسم اغلب در طول زمان تغییر می‌کند، مهم است که با پزشک خود برای ردیابی علائم و نشانه‌های خود و تنظیم درمان (در صورت نیاز) همکاری کنید.

انواع آسم

آسم می‌تواند به روش‌های مختلف و به دلایل مختلف رخ دهد، اما محرک‌ها اغلب یکسان هستند. آنها شامل آلاینده‌های موجود در هوا، ویروس‌ها، شوره حیوانات خانگی، کپک‌ها و دود سیگار هستند. بخش‌های زیر برخی از انواع رایج آسم را فهرست می‌کند.

آسم دوران کودکی

آسم شایع ترین بیماری مزمن در کودکان است. ممکن است در هر سنی ایجاد شود، اما در کودکان کمی بیشتر از بزرگسالان شایع است. در سال 2017، کودکان 5 تا 14 ساله بیشترین احتمال ابتلا به آسم را داشتند. در این گروه سنی، این بیماری 9.7٪ از افراد را تحت تاثیر قرار داده است. همچنین 4.4 درصد از کودکان 0-4 ساله را تحت الشعاع قرار داده است.

در همان سال، آسم 7.7 درصد از افراد 18 سال و بالاتر را تحت تأثیر قرار داد. با توجه به انجمن ریه آمریکا، برخی از محرک‌های رایج آسم دوران کودکی عبارتند از:

عفونت‌های تنفسی و سرماخوردگی
دود سیگار، از جمله دود تنباکوی دست دوم
آلرژن‌ها
آلاینده های هوا، از جمله ازن و آلودگی ذرات
قرار گرفتن در معرض هوای سرد
تغییرات ناگهانی دما
هیجان
فشار
ورزش

اگر کودک شروع به تجربه علائم آسم کرد، ضروری است که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید، زیرا این امکان وجود دارد که زندگی وی را تهدید کند. پزشک می‌تواند در مورد برخی از بهترین راه‌ها برای مدیریت این بیماری شما را راهنمایی کند.

در برخی موارد، آسم ممکن است با رسیدن کودک به بزرگسالی بهبود یابد. با این حال، برای بسیاری از افراد، این یک وضعیت مادام العمر است. برخی از بیماری های شایع در کودکان را در این مقاله مطالعه کنید.

آسم بزرگسالان

آسم ممکن است در هر سنی از جمله در بزرگسالی ایجاد شود. طبق یک مطالعه در سال 2013، بزرگسالان بیشتر از کودکان در معرض علائم مداوم هستند. برخی از عوامل موثر بر خطر ابتلا به آسم در بزرگسالی عبارتند از:

بیماری تنفسی
آلرژی و قرار گرفتن در معرض آلرژن‌ها
عوامل هورمونی
چاقی
فشار
سیگار کشیدن

آسم شغلی

آسم شغلی ناشی از قرار گرفتن در معرض یک آلرژن یا محرک موجود در محل کار است. در محیط های کاری زیر، آلرژن‌ها ممکن است باعث آسم در افرادی شود که حساسیت یا آلرژی دارند:

نانوایی‌ها، آسیاب‌های آرد و آشپزخانه‌ها
بیمارستان‌ها و سایر مراکز مراقبت‌های بهداشتی
فروشگاه‌های حیوانات خانگی، باغ وحش‌ها و آزمایشگاه‌هایی که حیوانات در آن حضور دارند
مزارع و سایر محیط های کشاورزی

در مشاغل زیر، محرک‌ها می‌توانند علائم آسم را تحریک کنند:

تعمیرات و ساخت خودرو
مهندسی و فلزکاری
نجاری
صنایع الکترونیک و مونتاژ
آرایشگاه‌ها
استخرهای سرپوشیده

افرادی که در معرض خطر بالاتری هستند شامل افرادی هستند که:

سیگار می‌کشند
رینیت آلرژیک دارند
سابقه آسم یا آلرژی‌های محیطی داشته باشند

محیط کار یک فرد می‌تواند باعث بازگشت آسم دوران کودکی یا شروع آسم بزرگسالی شود.

آسم غیرقابل کنترل و شدید

تحقیقات نشان می‌دهد که حدود 5 تا 10 درصد از افراد مبتلا به آسم، آسم شدید دارند. برخی از افراد به دلایلی که مستقیماً به آسم مربوط نمی‌شود، علائم شدیدی دارند. برای مثال، ممکن است هنوز روش صحیح استفاده از دستگاه تنفسی را یاد نگرفته باشند.

برخی دیگر آسم شدید مقاوم به درمان دارند. در این موارد، آسم به درمان پاسخ نمی‌دهد. حتی با دوزهای بالای دارو یا استفاده صحیح از دستگاه‌های استنشاقی. طبق یک مطالعه در سال 2015، این نوع آسم ممکن است 3.6٪ از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد.

آسم ائوزینوفیلیک نوع دیگری از آسم است که در موارد شدید ممکن است به داروهای معمول پاسخ ندهد. اگرچه برخی از افراد مبتلا به آسم ائوزینوفیلیک با داروهای استاندارد آسم درمان می‌شوند، برخی دیگر ممکن است از درمان‌های «بیولوژیک» خاص بهره ببرند. یکی از انواع داروهای بیولوژیک، تعداد ائوزینوفیل‌ها را کاهش می‌دهد، که نوعی سلول خونی درگیر در واکنش‌های آلرژیک است که می‌تواند باعث تحریک آسم شود.

آسم فصلی

این نوع آسم در پاسخ به آلرژن‌هایی که فقط در زمان‌های خاصی از سال در محیط اطراف وجود دارند، رخ می‌دهد. به عنوان مثال، هوای سرد در زمستان یا گرده گل در بهار یا تابستان ممکن است باعث ایجاد علائم آسم فصلی شود. افراد مبتلا به آسم فصلی همچنان تا پایان سال این بیماری را دارند، اما معمولاً علائمی را تجربه نمی‌کنند. با این حال، آسم همیشه از آلرژی ناشی نمی‌شود. شایع‌ترین بیماری های دستگاه تنفسی را به طور کامل مطالعه کنید.

علائم بیماری آسم

علائم آسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است حملات آسم به ندرت داشته باشید. به عنان مثال، فقط در زمان‌های خاصی علائم داشته باشید مانند هنگام ورزش یا همیشه علائم را تجربه کنید. علائم و نشانه‌های آسم عبارتند از:

تنگی نفس
سفتی یا درد قفسه سینه
خس خس سینه هنگام بازدم که از علائم شایع آسم در کودکان است
مشکلات خواب ناشی از تنگی نفس، سرفه یا خس خس سینه
حملات سرفه یا خس خس سینه که توسط یک ویروس تنفسی بدتر می‌شود، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا

علائمی که نشان می‌دهد آسم شما احتمالاً بدتر می‌شود عبارتند از:

علائم و نشانه‌های آسم که بیشتر و آزاردهنده تر هستند
افزایش دشواری تنفس، همانطور که با دستگاهی که برای بررسی عملکرد ریه‌های شما استفاده می‌شود اندازه گیری خواهد شد (پیک فلومتر)
نیاز به استفاده بیشتر از یک استنشاق سریع تسکین دهنده

برای برخی از افراد، علائم و نشانه‌های آسم در شرایط خاصی شعله ور می‌شوند:

آسم ناشی از ورزش، که ممکن است زمانی که هوا سرد و خشک است بدتر شود
آسم شغلی، ناشی از محرک‌های محیط کار مانند بخارات شیمیایی، گازها یا گرد و غبار
آسم ناشی از آلرژی، ناشی از مواد معلق در هوا، مانند گرده، اسپورهای کپک، ضایعات سوسک، یا ذرات پوست و بزاق خشک شده که توسط حیوانات خانگی ریخته می‌شود (مو حیوانات خانگی)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

حملات شدید آسم ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. با پزشک خود مشورت کرده تا مشخص کند وقتی علائم و نشانه‌های شما بدتر می‌شوند و زمانی که به درمان اورژانسی نیاز دارید، چه کاری باید انجام دهید. علائم اورژانسی آسم عبارتند از:

بدتر شدن ناگهانی تنگی نفس یا خس خس سینه
هیچ بهبودی حتی پس از استفاده از یک استنشاق سریع تسکین دهنده وجود ندارد
تنگی نفس در هنگامی که حداقل فعالیت بدنی را انجام می‌دهید

در صورت بروز موارد زیر به پزشک خود مراجعه کنید:

اگر فکر می‌کنید آسم دارید. اگر سرفه یا خس خس مکرر دارید که بیش از چند روز طول می‌کشد یا هر علامت یا نشانه دیگری از آسم دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. درمان زودهنگام آسم ممکن است از آسیب طولانی مدت ریه جلوگیری کند و به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت در طول زمان کمک کند.
برای نظارت بر آسم خود پس از تشخیص اگر می‌دانید که آسم دارید، با پزشک خود برای کنترل آن همکاری کنید. کنترل طولانی مدت و صحیح به شما کمک می‌کند روز به روز احساس بهتری داشته باشید و می‌تواند از حمله آسم تهدید کننده زندگی جلوگیری کند.
اگر علائم آسم شما بدتر شود. اگر به نظر نمی‌رسد که داروی شما علائم بیماری را کاهش می‌دهد یا اگر نیاز به استفاده بیشتر از اسپری تسکین دهنده سریع دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

بدون مشورت با پزشک، بیشتر از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. استفاده بیش از حد از داروهای آسم می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند و ممکن است آسم شما را بدتر کند.

آسم اغلب در طول زمان تغییر می‌کند. به طور منظم با پزشک خود ملاقات کنید تا در مورد علائم خود صحبت کنید و هر گونه راه و روش درمانی لازم را انجام دهید. برای مشاوره تلفنی پزشکی با آزمایش آنلاین تماس بگیرید.

علل ایجاد بیماری آسم

مشخص نیست که چرا برخی افراد به آسم مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نه، اما احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ارثی (ژنتیکی) است.

محرک‌های آسم

قرار گرفتن در معرض محرک‌های مختلف و موادی که باعث ایجاد آلرژی می‌شوند (آلرژن‌ها) می‌تواند علائم و نشانه‌های آسم را تحریک کند. محرک‌های آسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آلرژن‌های موجود در هوا، مانند گرده، کنه‌های گرد و غبار، هاگ‌های کپک، شوره حیوانات خانگی یا ذرات ضایعات سوسک
عفونت‌های تنفسی، مانند سرماخوردگی
فعالیت بدنی
هوای سرد
آلاینده ها و محرک‌های هوا، مانند دود
برخی داروها، از جمله مسدود کننده‌های بتا، آسپرین، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve)
احساسات شدید و استرس
سولفیت‌ها و مواد نگهدارنده اضافه شده به برخی از انواع غذاها و نوشیدنی‌ها از جمله میگو، میوه‌های خشک، سیب زمینی فرآوری شده، آبجو و شراب
بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، وضعیتی که در آن اسیدهای معده به گلو برمی‌گردند.

عوامل خطر

تصور می‌شود که تعدادی از عوامل احتمال ابتلا به آسم را افزایش می‌دهند. آنها عبارتند از:

داشتن یک خویشاوند خونی مبتلا به آسم، مانند والدین یا خواهر و برادر
داشتن یک بیماری آلرژیک دیگر، مانند درماتیت آتوپیک که باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود یا تب یونجه که باعث آبریزش بینی، احتقان و خارش چشم می‌شود.
اضافه وزن داشتن
سیگاری بودن
قرار گرفتن در معرض دود دست دوم
قرار گرفتن در معرض دود اگزوز یا سایر انواع آلودگی‌ها
قرار گرفتن در معرض محرک‌های شغلی، مانند مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی، آرایشگری و تولید

عوارض ابتلا به آسم کدامند؟

عوارض آسم عبارتند از:

علائم و نشانه‌هایی که در خواب، کار و سایر فعالیت‌ها اختلال ایجاد می‌کنند
روزهایی که فرد ناچار به گرفتن مرخصی از محل کار یا مدرسه است (در هنگام تشدید آسم)
باریک شدن دائمی لوله‌هایی که هوا را به ریه‌ها و از آن‌ها می‌برند (لوله‌های برونش)، که بر میزان تنفس خوب شما تأثیر می‌گذارد.
مراجعه به اورژانس و بستری شدن در بیمارستان برای درمان یا جلوگیری از بروز حملات شدید آسم
عوارض جانبی ناشی از مصرف طولانی مدت برخی از داروهایی که برای تثبیت آسم شدید استفاده می‌شوند

درمان مناسب تفاوت زیادی در پیشگیری از عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت ناشی از آسم ایجاد می‌کند.

راه‌های جلوگیری از ابتلا به بیماری آسم

در حالی که هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلا به آسم وجود ندارد، شما و پزشکتان می‌توانید یک برنامه گام به گام برای زندگی با شرایط خود و جلوگیری از حملات آسم طراحی کنید. برنامه درمانی خود را دنبال کنید. با پزشک و تیم مراقبت‌های بهداشتی خود، یک برنامه دقیق برای مصرف داروها و مدیریت حمله آسم بنویسید. سپس حتما برنامه خود را دنبال کنید.

آسم یک بیماری مداوم است که نیاز به نظارت و درمان منظم دارد. پیروی از برنامه درمانی می‌تواند باعث شود که احساس کنید کنترل بیشتری بر زندگی خود دارید.
برای آنفولانزا و ذات الریه واکسن بزنید. تداوم واکسیناسیون می‌تواند از آنفولانزا و ذات‌الریه از تحریک تشدید آسم جلوگیری کند.
محرک‌های آسم را شناسایی کرده و از تماس با آنها اجتناب کنید. تعدادی از آلرژن‌ها و محرک‌های فضای باز، از گرده و کپک گرفته تا هوای سرد و آلودگی هوا می‌توانند باعث حملات آسم شوند. دریابید که چه چیزی باعث ایجاد یا بدتر شدن آسم شما می‌شود و اقداماتی را برای جلوگیری از این محرک‌ها انجام دهید.
تنفس خود را کنترل کنید. ممکن است یاد بگیرید که علائم هشدار دهنده یک حمله قریب الوقوع، مانند سرفه خفیف، خس خس سینه یا تنگی نفس کدامند و آنها را تشخیص دهید.
اما از آنجایی که عملکرد ریه شما ممکن است قبل از مشاهده علائم کاهش یابد، به طور منظم حداکثر جریان هوا را با یک پیک فلومتر خانگی اندازه گیری و ثبت کنید. یک پیک دبی سنج میزان سختی تنفس را اندازه گیری می‌کند. پزشک می‌تواند به شما نشان دهد که چگونه اوج جریان تنفس خود را در خانه کنترل کنید.
حملات را به موقع شناسایی و درمان کنید. اگر سریع عمل کنید، احتمال کمتری دارد که دچار حمله شدید یا دوباره شوید. همچنین برای کنترل علائم خود به داروی زیادی نیاز نخواهید داشت.
هنگامی که اندازه گیری جریان اوج تنفس شما کاهش می ‌ابد و به شما هشدار می‌دهد که یک حمله پیش رو دارید، داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. همچنین فوراً هرگونه فعالیتی که ممکن است باعث حمله شده باشد را متوقف کنید. اگر علائم شما بهبود نیافت، همانطور که در برنامه درمانی خود راهنمایی شده‌اید، کمک پزشکی دریافت کنید.
داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. داروهای خود را بدون مشورت با پزشک خود تغییر ندهید، حتی اگر به نظر می‌رسد که آسم شما در حال بهبود است. این ایده خوبی است که در هر بار مراجعه به پزشک، داروهای خود را همراه داشته باشید. پزشک شما می‌تواند مطمئن شود که از داروهای خود به درستی استفاده می‌کنید و دوز مناسب از دارو را مصرف می‌کنید. برای ویزیت پزشک در منزل کلیک کنید.
به افزایش استفاده از داروهای استنشاقی با تسکین سریع توجه کنید. اگر متوجه شدید که به داروهای استنشاقی تسکین دهنده سریع خود مانند آلبوترول متکی هستید، آسم شما تحت کنترل نیست. برای درمان بهتر به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری آسم

معاینه بدنی

پزشک یک معاینه فیزیکی برای رد سایر شرایط احتمالی مانند عفونت تنفسی یا بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) انجام خواهد داد. پزشک شما همچنین در مورد علائم و نشانه‌های شما و سایر مشکلات سلامتی از شما سوالاتی می پرسد.

آزمایش‌هایی برای اندازه گیری عملکرد ریه

ممکن است تست‌های عملکرد ریه به شما داده شود تا مشخص شود هنگام تنفس چقدر هوا به داخل و خارج می‌رود. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اسپیرومتری: این آزمایش تنگ شدن لوله‌های برونش را با بررسی میزان هوای بازدم بعد از یک نفس عمیق و سرعت بازدم تخمین می‌زند.
اوج جریان: پیک فلومتر یک دستگاه ساده است که میزان سختی و اوج نفس را اندازه می‌گیرد. خوانش اوج جریان کمتر از حد معمول نشانه این است که ریه‌های شما ممکن است به خوبی کار نکنند و آسم شما بدتر شده است. پزشک به شما دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه ردیابی و مقابله با خوانش‌های جریان کم پیک ارائه می‌دهد.

آزمایش‌های عملکرد ریه اغلب قبل و بعد از مصرف دارویی برای باز کردن راه‌های هوایی به نام برونکودیلاتور (brong-koh-DIE-lay-tur) مانند آلبوترول انجام می‌شود. اگر عملکرد ریه شما با استفاده از گشادکننده برونش بهبود یابد، احتمالاً آسم دارید.

تست‌های اضافی

سایر آزمایشات برای تشخیص آسم عبارتند از:

چالش متاکولین متاکولین یک محرک شناخته شده آسم است. هنگامی که استنشاق می‌شود، باعث می‌شود راه‌های هوایی شما کمی باریک شود. اگر به متاکولین واکنش نشان دهید، احتمالاً آسم دارید. این آزمایش ممکن است حتی اگر تست اولیه عملکرد ریه شما نرمال باشد، مورد استفاده قرار گیرد.
تست‌های تصویربرداری اشعه ایکس قفسه سینه می‌تواند به شناسایی هر گونه ناهنجاری ساختاری یا بیماری (مانند عفونت) که می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید مشکلات تنفسی شود کمک کند.
تست آلرژی: آزمایش‌های آلرژی را می‌توان با آزمایش پوست یا آزمایش خون انجام داد. آنها به شما می‌گویند که آیا به حیوانات خانگی، گرد و غبار، کپک یا گرده گل آلرژی دارید. اگر محرک‌های آلرژی شناسایی شوند، پزشک ممکن است واکسن‌های آلرژی را توصیه کند.
تست نیتریک اکسید: این آزمایش میزان گاز نیتریک اکسید را در نفس شما اندازه گیری می‌کند. هنگامی که راه‌های هوایی شما ملتهب است (نشانه‌ای از آسم) ممکن است سطح اکسید نیتریک بالاتر از حد طبیعی باشد. این آزمایش به طور گسترده در دسترس نیست.
ائوزینوفیل‌های خلط: این آزمایش گلبول‌های سفید خاصی (ائوزینوفیل‌ها) را در مخلوط بزاق و مخاط (خلط) که هنگام سرفه ترشح می‌کنید، بررسی می‌کند. ائوزینوفیل‌ها زمانی وجود دارند که علائم ایجاد می‌شوند و زمانی که با رنگی شبیه به زرد قابل مشاهده می‌شوند.
آزمایش تحریک آمیز برای ورزش و آسم ناشی از سرما: در این آزمایشات، پزشک شما انسداد راه هوایی شما را قبل و بعد از انجام فعالیت بدنی شدید یا چند بار تنفس هوای سرد اندازه گیری می‌کند.

راه‌های درمان بیماری آسم

پیشگیری و کنترل طولانی مدت برای توقف حملات آسم قبل از شروع آنها بسیار حیاتی است. درمان معمولاً شامل یادگیری تشخیص محرک‌ها، انجام اقداماتی برای جلوگیری از محرک‌ها و ردیابی تنفس شما برای اطمینان از اینکه داروهای شما علائم را تحت کنترل نگه می‌دارند، است. در صورت تشدید آسم، ممکن است لازم باشد از یک استنشاق سریع تسکین دهنده استفاده کنید.

داروها

داروهای مناسب برای شما به چند چیز بستگی دارد. سن، علائم، محرک‌های آسم و اینکه چه چیزی برای تحت کنترل نگه داشتن آسم شما بهتر عمل می‌کند.

داروهای کنترلی پیشگیرانه و طولانی مدت تورم (التهاب) در راه‌های هوایی شما را که منجر به علائم می‌شود کاهش می‌دهند. استنشاق‌های تسکین سریع (گشادکننده‌های برونش) به سرعت راه‌های هوایی متورم را که تنفس را محدود می‌کنند باز می‌کنند. در برخی موارد، داروهای آلرژی ضروری است.

داروهای طولانی مدت کنترل آسم، که معمولاً روزانه مصرف می‌شوند، سنگ بنای درمان آسم هستند. این داروها آسم را به صورت روزانه تحت کنترل نگه می‌دارند و احتمال حمله آسم را کاهش می‌دهند. انواع داروهای کنترل طولانی مدت عبارتند از:

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی این داروها شامل فلوتیکازون پروپیونات (Flovent HFA، Flovent Diskus، Xhance)، بودزوناید (Pulmicort Flexhaler، Pulmicort Respules، Rhinocort)، سیکلسوناید (Alvesco)، بکلومتازون (Qvar Redihaler)، مومتازون (Asmanex HFA، Asmanex HFA، Asmanex) الیپتا).

ممکن است لازم باشد از این داروها برای چند روز تا چند هفته قبل از رسیدن به حداکثر حالت بهبودی استفاده کنید. برخلاف کورتیکواستروئیدهای خوراکی، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی خطر نسبتاً کمی برای عوارض جانبی جدی دارند.

اصلاح کننده‌های لوکوترین: داروهای خوراکی از جمله مونتلوکاست (Singulair)، زافیرلوکاست (Accolate) و زیلوتون (Zyflo) – به تسکین علائم آسم کمک می‌کنند.
مونته لوکاست با واکنش‌های روانی مانند بی قراری، پرخاشگری، توهم، افسردگی و تفکر خودکشی مرتبط است. در صورت بروز هر یک از این واکنش‌ها فوراً به پزشک مراجعه کنید.
استنشاقی ترکیبی این داروها مانند فلوتیکازون-سالمترول (Ad

اگر تشدید آسم دارید، یک اسپری تسکین دهنده سریع می‌تواند علائم شما را فورا کاهش دهد. اما اگر داروهای کنترلی طولانی مدت شما به درستی کار می‌کنند، نیازی به استفاده از استنشاق سریع تسکین دهنده ندارید.

تعداد پاف‌هایی که در هفته استفاده می‌کنید را یادداشت کنید. اگر نیاز دارید از استنشاق سریع تسکین دهنده خود بیشتر از آنچه پزشک توصیه می‌کند استفاده کنید، به پزشک خود مراجعه کنید. احتمالاً باید داروهای کنترل طولانی مدت شما دوباره بررسی شوند.

اگر آسم شما توسط آلرژی تحریک شود یا بدتر شود، داروهای آلرژی ممکن است کمک کنند. این شامل:

واکسن‌های آلرژی (ایمونوتراپی): با گذشت زمان، واکسن‌های آلرژی به تدریج واکنش سیستم ایمنی بدن شما را به آلرژن‌های خاص کاهش می‌دهد. شما معمولا یک بار در هفته برای چند ماه و سپس یک بار در ماه برای یک دوره سه تا پنج ساله واکسن دریافت می‌کنید.
بیولوژیک: این داروها که شامل omalizumab (Xolair)، mepolizumab (Nucala)، dupilumab (Dupixent)، رسلیزوماب (Cinqair) و Benralizumab (Fasenra) هستند، به طور خاص برای افرادی تجویز می‌شوند که آسم شدید دارند.

ترموپلاستی برونش

این درمان برای آسم شدید استفاده می‌شود که با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی یا سایر داروهای طولانی مدت آسم بهبود نمی‌یابد. این به طور گسترده در دسترس نیست و برای همه مناسب نیست.

در طی ترموپلاستی برونش، پزشک داخل مجاری هوایی در ریه‌ها را با الکترود گرم می‌کند. گرما باعث کاهش ماهیچه صاف داخل مجاری هوایی می‌شود. این امر توانایی راه‌های هوایی را برای سفت شدن محدود می‌کند، تنفس را آسان تر می‌کند و احتمالاً حملات آسم را کاهش میدهد. درمان به طور کلی طی سه ویزیت سرپایی انجام می‌شود.

درمان شما باید انعطاف پذیر و بر اساس تغییرات در علائم شما باشد. پزشک باید در هر ویزیت در مورد علائم شما بپرسد. بر اساس علائم و نشانه‌های شما، پزشک می‌تواند برنامه درمانی شما را تنظیم کند.

به عنوان مثال، اگر آسم شما به خوبی کنترل شود، پزشک ممکن است داروی کمتری تجویز کند. اگر آسم شما به خوبی کنترل نشده باشد یا بدتر شود، پزشک ممکن است داروی شما را افزایش دهد و ویزیت‌های مکرر را توصیه کند.

برنامه عمل آسم

با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی برای کنترل علائم و درمان بیماری آسم همکاری کنید که به صورت کتبی مشخص کند که چه زمانی باید داروهای خاصی مصرف کنید یا چه زمانی دوز داروهای خود را بر اساس علائم خود افزایش یا کاهش دهید. همچنین فهرستی از محرک‌های خود و اقداماتی را که برای اجتناب از آنها باید بردارید، درج کنید.

علاوه بر این، ممکن است پزشک شما ردیابی علائم آسم یا استفاده از یک پیک فلومتر را به طور منظم برای نظارت بر اینکه درمان شما چگونه آسم شما را کنترل می‌کند، توصیه کند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به آسم برای پیشگیری و تسکین علائم به داروها اعتماد می‌کنند، اما می‌توانید چندین کار را به تنهایی برای حفظ سلامت خود و کاهش احتمال حملات آسم انجام دهید.

از تماس با محرک‌ها اجتناب کنید

انجام اقداماتی برای کاهش قرار گرفتن در معرض عوامل محرک آسم، بخش کلیدی کنترل آسم است. برای کاهش قرار گرفتن در معرض این محرک‌ها باید:

از کولر گازی خود استفاده کنید. تهویه مطبوع میزان گرده‌های موجود در هوا را از درختان، علف‌ها و علف‌های هرز که راه خود را در داخل خانه پیدا می‌کند، کاهش می‌دهد. تهویه مطبوع همچنین رطوبت داخل خانه را کاهش می‌دهد و می‌تواند قرار گرفتن شما در معرض گرد و غبار را کاهش دهد. اگر تهویه مطبوع ندارید، سعی کنید در فصل گرده افشانی پنجره‌های خود را بسته نگه دارید.
محیط خانه خود را ضد عفونی کنید: گرد و غباری را که ممکن است علائم شبانه را بدتر کند، با تعویض برخی از وسایل در اتاق خواب خود به حداقل برسانید. به عنوان مثال، بالش‌ها، تشک‌ها و فنرهای جعبه ای در پوشش‌های ضد گرد و غبار. از استفاده از بالش و پتوهای پر شده خودداری کنید. در سرتاسر خانه، فرش را بردارید و کفپوش چوبی کف اتاق را نصب کنید. از پرده‌های قابل شستشو استفاده کنید.
رطوبت مطلوب را حفظ کنید: اگر در آب و هوای مرطوب زندگی می‌کنید، با پزشک خود در مورد استفاده از رطوبت گیر صحبت کنید.
جلوگیری از اسپور کپک: مناطق مرطوب حمام، آشپزخانه و اطراف خانه را تمیز کنید تا از رشد هاگ‌های کپک جلوگیری کنید. از شر برگ‌های کپک زده یا هیزم مرطوب حیاط خلاص شوید.
شوره حیوانات خانگی را کاهش دهید: اگر به شوره حساسیت دارید، از تماس با حیوانات خانگی با خز یا پر خودداری کنید. حمام کردن یا نظافت مرتب حیوانات خانگی ممکن است میزان شوره را در محیط اطراف شما کاهش دهد.
به طور منظم محیط زندگی خود را تمیز کنید: خانه خود را حداقل هفته‌ای یکبار تمیز کنید. اگر احتمال برانگیختن گرد و غبار دارید، از ماسک استفاده کنید یا از شخص دیگری بخواهید تمیز کردن را انجام دهد. ملافه‌های خود را به طور منظم بشویید.
اگر هوا سرد است، بینی و دهان خود را بپوشانید. اگر آسم شما در اثر هوای سرد یا خشک بدتر شده است، استفاده از ماسک صورت می‌تواند کمک کننده باشد.

سالم ماندن

مراقبت از خود می‌تواند به کنترل علائم شما کمک کند، از جمله:

ورزش منظم داشته باشید: ابتلا به آسم به این معنی نیست که شما باید فعالیت کمتری داشته باشید. درمان می‌تواند از حملات آسم جلوگیری کرده و علائم را در حین فعالیت کنترل کند.

ورزش منظم می‌تواند قلب و ریه‌های شما را تقویت کند که به تسکین علائم آسم کمک می‌کند. اگر در دمای سرد ورزش می‌کنید، از ماسک صورت استفاده کنید تا هوای تنفسی را گرم کنید.

وزن سالم را حفظ کنید. اضافه وزن می‌تواند علائم آسم را بدتر کند و شما را در معرض خطر بیشتر سایر مشکلات سلامتی قرار می‌دهد.

کنترل سوزش سر دل و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD): این احتمال وجود دارد که رفلاکس اسید که باعث سوزش سر دل می‌شود، به راه‌های هوایی ریه آسیب برساند و علائم آسم را بدتر کند. اگر سوزش معده مکرر یا مداوم دارید، با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی صحبت کنید. ممکن است قبل از بهبود علائم آسم به درمان GERD نیاز داشته باشید.

مقالات مرتبط