التهاب بخشی از مکانیسم دفاعی بدن است و در روند بهبودی نقش دارد. هنگامی که بدن یک عامل مزاحم را تشخیص میدهد، یک واکنش بیولوژیکی را برای حذف آن آغاز میکند. مهاجم میتواند یک جسم خارجی مانند خار، محرک یا عامل بیماری زا باشد. پاتوژنها شامل باکتریها، ویروسها و سایر ارگانیسمها هستند که باعث عفونت میشوند.
گاهی اوقات بدن به اشتباه سلولها یا بافتهای خود را مضر تشخیص میدهد. این واکنش میتواند منجر به بیماریهای خود ایمنی مانند دیابت نوع 1 شود. کارشناسان معتقدند التهاب ممکن است در ایجاد طیف گستردهای از بیماریهای مزمن نقش داشته باشد. نمونههایی از این موارد سندرم متابولیک است که شامل دیابت نوع 2، بیماری قلبی و چاقی میشود. افراد مبتلا به این شرایط اغلب سطوح بالاتری از نشانگرهای التهابی در بدن خود دارند. بنابراین لازم است که التهاب بدن را جدی بگیرید. در این مقاله درباره علت بروز التهاب، علائم آن و راههای رفع آن بیشتر بخوانید.
فهرست مطالب
دو نوع اصلی التهاب وجود دارد: حاد و مزمن.
یک آسیب یا بیماری میتواند شامل التهاب حاد یا کوتاه مدت باشد. پنج علامت کلیدی برای التهاب حاد وجود دارد:
طبق گفته مشاوره پزشکی این علائم همیشه وجود ندارد. گاهی اوقات التهاب “بی صدا” و بدون علائم است. همچنین ممکن است فرد احساس خستگی، عموماً ناخوشی و تب داشته باشد. علائم التهاب حاد چند روز طول میکشد. التهاب حاد 2 تا 6 هفته طول میکشد. بدین خاطر است که باید التهای بدن را جدی بگیرید.
التهاب مزمن ممکن است ماهها یا سالها ادامه یابد. این بیماری ممکن است دارای پیوندهایی با بیماریهای مختلف باشد، مانند:
علائم به بیماری بستگی دارد، اما ممکن است شامل درد و خستگی باشد.
هنگامی که التهاب در بدن وجود داشته باشد، سطوح بالاتری از مواد شناخته شده به عنوان نشانگرهای زیستی وجود خواهد داشت. نمونهای از نشانگرهای زیستی پروتئین واکنشی C (CRP) است. اگر پزشک بخواهد برای التهاب فرد را آزمایش کند، ممکن است سطح CRP را ارزیابی کند. سطح CRP در افراد مسن و افراد مبتلا به بیماریهایی مانند سرطان و چاقی بیشتر است. حتی رژیم غذایی و ورزش ممکن است تفاوت ایجاد کند.
مشاوره پزشکی اظهار میکند که التهاب زمانی اتفاق میافتد که یک عامل فیزیکی واکنش ایمنی را تحریک کند. التهاب لزوماً به معنای وجود عفونت نیست، اما عفونت نیز میتواند باعث التهاب شود.
التهاب حاد ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
هنگامی که بدن آسیب یا عوامل بیماری زا را تشخیص میدهد، سیستم ایمنی تعدادی واکنش را ایجاد میکند که به شرح زیر هستند:
علائم التهاب حاد بسته به علت ممکن است ظرف چند ساعت یا چند روز ظاهر شود. در برخی موارد، آنها میتوانند به سرعت شدید شوند. نحوه رشد و مدت زمان آنها بستگی به علت، قسمتی از بدن و عوامل فردی دارد. برخی از عوامل و عفونتهایی که ممکن است منجر به التهاب حاد شوند عبارتند از:
التهاب مزمن ممکن است ایجاد شود اگر فرد مبتلا به موارد زیر باشد:
حساسیت: التهاب زمانی اتفاق میافتد که بدن چیزی را که نباید وجود داشته باشد، حس کند. حساسیت به یک محرک خارجی میتواند منجر به آلرژی شود.
قرار گرفتن در معرض عامل محرک: گاهی اوقات، قرار گرفتن طولانی مدت و در سطح پایین با یک محرک، مانند یک ماده شیمیایی صنعتی، میتواند منجر به التهاب مزمن شود.
اختلالات خودایمنی: سیستم ایمنی به اشتباه به بافت سالم طبیعی حمله میکند، مانند پسوریازیس.
بیماریهای خود التهابی: یک عامل ژنتیکی بر نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن تأثیر میگذارد، مانند بیماری بهجت (وجود التهاب در رگهای خونی قسمتهای مختلف بدن است که علت آن معلوم نیست).
التهاب حاد مداوم: در برخی موارد، فرد ممکن است به طور کامل از التهاب حاد بهبود نیابد. گاهی اوقات، این میتواند منجر به التهاب مزمن شود.
با توجه به عوارضی که التهاب حاد و مزمن ممکن است در افراد ایجاد کنند، حیاتی اسن که التهاب بدن را جدی بگیرید.
عواملی که ممکن است خطر التهاب مزمن را افزایش دهند عبارتند از:
بیماریهای طولانی مدتی که پزشکان با التهاب مرتبط میدانند عبارتند از:
التهاب نقش حیاتی در بهبود دارد، اما التهاب مزمن ممکن است خطر ابتلا به بیماریهای مختلف از جمله برخی سرطانها، آرتریت روماتوئید، آترواسکلروز، پریودنتیت و تب یونجه را افزایش دهد.
به گفته مشاوره تلفنی پزشکی التهاب حاد ممکن است با انواع مختلف التهاب و شدت آن درد ایجاد کند. درد ممکن است ثابت، ضربان دار، کوبنده یا نیشگون مانند باشد. درد زمانی ایجاد میشود که تجمع مایع منجر به تورم شود و بافتهای متورم به انتهای عصبی حساس فشار وارد کنند. سایر فرآیندهای بیوشیمیایی نیز در طول التهاب رخ میدهد. آنها بر نحوه رفتار اعصاب تأثیر میگذارند و این میتواند به درد تاثیر بگذارد.
درمان التهاب به علت و شدت آن بستگی دارد. در برخی از مواقع، نیازی به درمان نیست. با این حال، گاهی اوقات، عدم درمان التهاب می تواند منجر به علائم تهدید کننده زندگی شود. با این حال، گاهی اوقات، عدم درمان التهاب میتواند منجر به علائم تهدید کننده زندگی شود.
به عنوان مثال، در طی یک واکنش آلرژیک، التهاب میتواند باعث تورم شدید شود که ممکن است راههای هوایی را ببندد و تنفس را غیرممکن کند. در صورت بروز این واکنش، انجام درمان و مطلع کردن ویزیت پزشک در منزل ضروری است.
التهاب بدن را جدی بگیرید زیرا بدون درمان، برخی از عفونتها ممکن است وارد خون شوند و منجر به سپسیس شوند. این یکی دیگر از شرایط تهدید کننده زندگی است که نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.
پزشک ممکن است برای از بین بردن علت التهاب، مدیریت علائم یا هر دو درمان تجویز کند. برای مثال، برای عفونت باکتریایی یا قارچی، ممکن است آنتی بیوتیک یا درمان ضد قارچی تجویز کنند. در اینجا چند درمان خاص برای درمان التهاب آورده شده است:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) علت التهاب را از بین نمیبرند، اما میتوانند به تسکین درد، تورم، تب و سایر علائم کمک کنند. آنها این کار را با مقابله با آنزیمی که به التهاب کمک میکند، انجام میدهند.
نمونههایی از NSAID ها عبارتند از ناپروکسن، ایبوپروفن و آسپرین. این داروها به صورت آنلاین و بدون نسخه در دسترس هستند. اما افراد باید ابتدا با پزشک یا داروساز یا مشاوره پزشکی تلفنی مشورت کنند تا مطمئن شوند که انتخاب درستی دارند.
افراد فقط در صورت توصیه پزشک باید از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی درازمدت استفاده کنند، زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. آسپرین برای کودکان مناسب نیست.
تسکین درد: استامینوفن، از جمله پاراستامول یا تیلنول، میتواند درد را تسکین دهد اما التهاب را کاهش نمیدهد. این داروها به التهاب اجازه میدهند تا نقش خود را در بهبودی ادامه دهد.
کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها مانند کورتیزول نوعی هورمون استروئیدی هستند. آنها مکانیسمهای مختلف درگیر در التهاب را تحت تاثیر قرار میدهند. کورتیکواستروئیدها میتوانند به مدیریت طیف وسیعی از شرایط کمک کنند، از جمله:
این داروها به صورت قرص، تزریقی، در دستگاه استنشاقی یا کرم یا پماد در دسترس هستند. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها امکان دارد مضر باشد. یک ویزیت پزشک در منزل میتواند در مورد خطرات و مزایای آنها توصیههای لازم را به شما ارائه دهد. درمان بیماریهایی که شامل التهاب طولانی مدت هستند به شرایط بستگی دارد.
برخی از داروها برای سرکوب واکنشهای ایمنی بدن عمل میکنند. این داروها ممکن است به تسکین علائم آرتریت روماتوئید، پسوریازیس و سایر واکنشهای خودایمنی مشابه کمک کنند. با این حال، آنها همچنین میتوانند بدن فرد را کمتر قادر به مبارزه با عفونت در صورت بروز آن کنند.
افرادی که تحت عمل جراحی پیوند قرار گرفتهاند نیز باید از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کنند تا از پس زدن اندام جدید توسط بدنشان جلوگیری شود. آنها نیز برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض عفونتها باید مراقبت بیشتری انجام دهند.
مکملهای گیاهی مختلف ممکن است به مدیریت التهاب کمک کنند.
این گیاهان برای استفاده دارویی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید نشدهاند. همیشه قبل از استفاده از هر گونه مکمل گیاهی یا سایر مکملها با مشاوره پزشکی تلفنی مشورت کنید.
برخی از غذاها حاوی مواد مغذی هستند که ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. آنها عبارتند از:
منابع معتبر مطالعات نشان دادهاند که افراد با سطوح بالای CRP ممکن است کمتر از رژیم غذایی غنی از محصولات تازه و روغنهای سالم مانند رژیم مدیترانهای پیروی کنند. موارد زیر ممکن است التهاب را تشدید کند:
رژیم غذایی به تنهایی التهاب را کنترل نمیکند، اما انتخاب مناسب رژیم غذایی ممکن است به جلوگیری از بدتر شدن آن کمک کند. به طور کلی باید التهاب بدن را جدی بگیرید.
افرادی که رژیم غذایی غنی از شکر تصفیه شده دارند ممکن است خطر التهاب مزمن را افزایش دهند. تحقیقات نشان میدهد که وقتی افراد قند کمتری میخورند و مینوشند، نشانگرهای التهابی در خونشان کاهش مییابد. رژیم غذایی سرشار از قند میتواند اثرات مضری بر سلامتی داشته باشد، مانند افزایش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن، افزایش وزن و پوسیدگی دندان. همچنین میتواند منجر به التهاب مزمن شود، جایی که سیستم ایمنی بدن فعال میشود و در نتیجه به سلولهای سالم آسیب میرساند.
التهاب ناشی از عوامل سبک زندگی، مانند چاقی، سیگار کشیدن و کم تحرکی میتواند در ایجاد طیف وسیعی از بیماریها نقش داشته باشد. اینها عبارتند از بیماری قلبی، دیابت، آرتریت روماتوئید و آلزایمر.
تحقیقات نشان میدهد که رژیم غذایی میتواند تأثیر قابل توجهی بر التهاب در بدن داشته باشد ( برخی از غذاها باعث افزایش التهاب می شوند، در حالی که برخی دیگر آن را کاهش میدهند.) رژیم غذایی سرشار از قند ممکن است یک عامل کلیدی در ایجاد التهاب مزمن باشد.
مطالعهای در سال 2014 نشان داد افرادی که مصرف نوشیدنیهای شیرینشده قندی را کاهش میدهند، فاکتورهای التهابی کمتری در خونشان دارند. این یافتهها از این نظریه حمایت میکند که مصرف شکر میتواند باعث التهاب شود.
انواع مختلف قند ممکن است کم و بیش در ایجاد التهاب نقش داشته باشند. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان دادهاند که فروکتوز ممکن است باعث التهاب بیشتر از گلوکز شود. با این حال، یک بررسی سیستماتیک هیچ تفاوتی در التهاب از فروکتوز و گلوکز پیدا نکرد، بنابراین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
همچنین، محققان هیچ تفاوتی در فاکتورهای التهابی بین گروههایی که شربت ذرت با فروکتوز بالا در مقابل ساکارز مصرف کردند، مشاهده نکردند. افراد ممکن است علائم و نشانههای رایج زیر را در التهاب مزمن ایجاد کنند:
افراد مبتلا به التهاب مزمن ممکن است خطر ابتلا به دیابت، افسردگی و زوال عقل را افزایش دهند. التهاب مزمن در افراد مسن نیز ممکن است با افزایش خطر مرگ مرتبط باشد. پزشکان در حال کار بر روی چگونگی کاهش التهاب مزمن هستند.
در کنار شکر، سایر غذاها نیز میتوانند التهاب را در بدن افزایش دهند. ویزیت پزشک در منزل پیشنهاد میکنند که رژیمهای غذایی سرشار از چربیهای اشباع و ترانس میتوانند منجر به افزایش خطر التهاب مزمن شوند. به گفته بنیاد آرتریت، غذاهایی که باعث التهاب میشوند عبارتند از:
ابتلا به دیابت، اضافه وزن، چاقی و خوردن سطوح بالای چربیهای اشباع شده، چربیهای ترانس و قند تصفیه شده همگی از عوامل خطر التهاب مزمن هستند.
التهاب بخشی از فرآیندی است که در آن سیستم ایمنی بدن از عوامل مضر مانند باکتریها و ویروسها دفاع میکند. التهاب بدن در کوتاه مدت، میتواند خدمات مفیدی ارائه دهد، اگرچه ممکن است باعث ناراحتی نیز شود. با این حال، التهاب طولانی مدت یا مزمن میتواند منجر به بروز برخی شرایط شدید و احتمالاً تهدید کننده زندگی شود.
افراد مبتلا به تومور، آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده، واکنشهای دارویی و سایر مشکلات سلامتی ممکن است سطح بالایی از CRP داشته باشند، که نشانهای از پاسخ ایمنی التهابی است.
همانطور که دانشمندان در مورد نقش التهاب در بیماریها بیشتر میآموزند، یافتههای آنها میتواند منجر به ارائه درمانهای موثرتری برای بیماریهای مختلفی شود که هنوز درمان ندارند، مانند دیابت نوع 1.