هپاتیت ب

نوشته شده توسط مهدی یاری
26 / 04 / 1400

هپاتیت ب عفونت کبد است که توسط ویروس ایجاد می‌شود. واکسنی وجود دارد که از کبد در برابر هپایت ب محافظت می‌کند. لازم است بدانید، برای برخی از افراد، هپاتیت B خفیف است و مدت کوتاهی ادامه دارد و برای برخی دیگر برعکس این مورد صدق می‌کند. این موارد خفیف همیشه به درمان نیاز ندارند. اما ممکن است مزمن شود. اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند باعث ایجاد زخم در اندام، نارسایی کبدی و سرطان شود و حتی می‌تواند زندگی بیمار را تهدید کند.
وقتی افراد با خون، زخم‌های باز یا مایعات بدن کسی که به ویروس هپاتیت ب مبتلا است تماس برقرار کند، اغلب بیماری به وی نیز منتقل می‌شود. بیماری هپاتیت ب جدی است و اگر در بزرگسالی به این بیماری مبتلا شوید، نباید طولانی مدت باقی بماند و لازم است هرچه سریعتر مراحل درمان را طب کنید. بدن شما در عرض چند ماه با آن مبارزه می‌کند و تا آخر عمر مصونیت دارید. این بدان معناست که دیگر آن را دریافت نخواهید کرد. اما اگر هنگام تولد به آن مبتلا شوید، بعید است از بین برود. انواع دیگر هپاتیت نیز وجود دارد. موارد ایجاد شده توسط ویروس‌ها نیز شامل هپاتیت A و هپاتیت C است که با آزمایش هپاتیت مشخص میشود که دچا کدوم نوع هپاتیت شده اید.

فهرست مطالب

علائم هپاتیت ب

عفونت کوتاه مدت (حاد) هپاتیت ب همیشه علائمی ایجاد نمی‌کند. به عنوان مثال، غیر معمول است که کودکان زیر 5 سال در صورت ابتلا به هپاتیت ب علائمی داشته باشند. با این حال علائم شایع و احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

زردی (پوست یا سفیدی چشم شما زرد شده و پوست شما قهوه‌ای یا نارنجی می‌شود).
روشن بودن رنگ مدفوع
تب
احساس خستگی که هفته‌ها یا ماه‌ها ادامه دارد
مشکل معده مانند از دست دادن اشتها، حالت تهوع و استفراغ
شکم درد
درد مفصل

علائم ممکن است 1 تا 6 ماه پس از ابتلا به ویروس ظاهر نشوند و ممکن است چیزی احساس نکنید. تقریباً یک سوم افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، علائم خاصی را تجربه نمی‌کنند . به طور معمول، فقط از طریق آزمایش خون متوجه بیماری خود می‌شوند. علائم عفونت طولانی مدت (مزمن) هپاتیت B نیز همیشه بروز داده نمی‌شود. در صورت بروز، ممکن است مانند عفونت کوتاه مدت (حاد) باشد.

علل هپاتیت ب و عوامل خطر

این بیماری توسط ویروس هپاتیت ب ایجاد می‌شود و می‌تواند از راه‌های خاصی از فردی به فرد دیگر منتقل شود. همین امر باعث می‌شود که ویروس هپاتیت ب به سرعت گسترش یابد حتی اگر احساس بیماری نکنید (در صورت عدم مشاهده علائم).
رایج‌ترین راه‌های ابتلا به هپاتیت B عبارتند از:

رابطه جنسی: در صورت داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با شخصی که به هپاتیت ب آلوده است، ویروس از طریق خون، بزاق، مایع منی یا ترشحات واژن به شریک جنسی شما منتقل می‌شود و یا می‌توان آن را دریافت کرد.
استفاده از نیدل‌های مشترک: ویروس هپاتیت ب ز طریق سوزن و سرنگ‌های آلوده به خون فرد بیمار به راحتی پخش می‌شود.
نیدل‌های تصادفی: تکنسین‌هایی که در مراکز درمانی و بهداشتی مشغول به کار هستند، اگر به صورت تصادفی از طریق نیدل‌ها و سرنگ‌های آلوده به خون فرد بیمار در تماس باشند، به هپاتیت ب مبتلا می‌شوند.
مادر به کودک: زنان باردار مبتلا به هپاتیت ب می‌توانند آن را در هنگام زایمان به نوزادان خود منتقل کنند. اما یک واکسن وجود دارد که از ابتلای نوزادان جلوگیری می‌کند.

هپاتیت ب از طریق بوسیدن، غذا یا آب، ظروف مشترک، سرفه یا عطسه یا لمس گسترش نمی‌یابد.

هپاتیت ب چقدر شایع است؟

CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها) می‌گوید، تعداد مبتلایان به این بیماری كاهش یافته است. نرخ‌ها از میانگین 200،000 در سال در دهه 1980 به حدود 20،000 در 2016 کاهش یافته است. افراد احتمالا در سنین 20 تا 49 سال به به آن مبتلا می‌شوند.
حدود 90٪ نوزادان و 25-50٪ کودکان بین سنین 1-5 سال به عفونت مزمن هپاتیت ب نیز مبتلا می‌شوند. در بزرگسالان، تقریباً 95٪ به طور کامل بهبود می‌یابند و دچار عفونت مزمن نمی‌شوند. همچنین، حدود 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده ناقل ویروس هستند.

تشخیص هپاتیت ب

اگر دکتر به مبتلا بودن شا به بیماری هپاتیت ب مشکوک است، یک معاینه کامل فیزیکی را برای شما تجویز می‌کند. آنها همچنین خون شما را آزمایش می‌کنند تا ببینند کبد شما ملتهب است یا خیر. اگر علائم هپاتیت B وجود دارند و سطح آنزیم‌های کبدی بسیار بالا است، لازم است آزمایشهایی که در ادامه آمده‌اند را انجام دهید:

آنتی ژن سطح و آنتی بادی هپاتیت ب(HBsAg): آنتی ژن‌ها پروتئین‌های موجود در ویروس هپاتیت ب هستند. آنتی بادی‌ها پروتئین‌های ساخته شده توسط سلول‌های ایمنی بدن شما هستند. آنها بین 1 تا 10 هفته پس از مواجهه با ویروس در خون شما ظاهر می‌شوند. در صورت بهبودی، پس از 4 تا 6 ماه از بین می‌روند. اگر آنها بعد از 6 ماه هنوز در در بدن باقی بمانند، وضعیت شما مزمن است.
آنتی بادی سطح هپاتیت B (ضد HBs): این موارد پس از ناپدید شدن HBsAg نشان داده می‌شوند. اینها باعث می‌شوند تا آخر عمر در برابر هپاتیت B ایمنی داشته باشید.

اگر بیماری شما مزمن شود، پزشک ممکن است از بافت کبد شما نمونه‌ای برداشت کند. اطلاعات به دست آمده از بیوپسی کبد به پزشکان اطلاع می‌دهد که بیماری شما چقدر حاد است. در این حالت همچنین ممکن است، سونوگرافی کبد به منظور بررسی میزان آسیب کبدی انجام شود.

درمان هپاتیت B

اگر فکر می‌کنید در معرض ویروس قرار گرفته‌اید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر درمان شوید، بهتر است. پزشکان به شما واکسن و یک گلوبولین ایمنی از هپاتیت B می‌دهند. این پروتئین سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کرده و به آن کمک می‌کند تا از عفونت جلوگیری کند. اگر به هپاتیت ب مبتلا شوید، ممکن است پزشک از شما بخواهد استراحت مطلق باشید و در تمام طول درمان در رخت خواب باقی بمانید تا به شما کمک کند که سریعتر بهبود یابید.
شما باید از مصرف چیزهایی که ممکن است به کبد شما آسیب برسانند، مانند الکل و استامینوفن خودداری کنید. قبل از مصرف هرگونه داروی دیگر از قبیل درمان‌های گیاهی یا مکمل‌ها با پزشک خود مشورت کنید. برخی از آنها نیز می‌توانند به این اندام آسیب برسانند. همچنین، یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.
اگر عفونت برطرف شود، پزشک به شما اطلاع می‌دهد که شما ناقل غیرفعال (دیگر به بیماری الوده نیستید) هستید. این بدان معناست که دیگر ویروسی در بدن شما وجود ندارد، اما آزمایشات آنتی بادی نشان می‌دهد که شما در گذشته به هپاتیت ب مبتلا بوده‌اید.
اگر عفونت بیش از 6 ماه فعال باشد، پزشک به شما می‌گوید که شما هپاتیت فعال مزمن دارید. آنها ممکن است برخی از این داروهایی که در ادامه آمده است را برای درمان بیمار تجویز کنند:

آدفوویر دیپیوکسیل (هپسرا). این دارو که به عنوان قرص مصرف می‌شود، برای افرادی که به لامیوودین پاسخ نمی‎دهند، موثر است. دوزهای بالا این دارو می‌تواند باعث مشکلات کلیوی شود.
انتکاویر (باراکلو). این دارو اغلب یکبار در روز با دوز پایین استفاده می‌شود و عوارض جانبی محدودی را به هوراه دارد. از این دارو اغلب در دوره اولیه بیماری استفاده می‌شود.

اینترفرون آلفا (اینترون A ، روفرون A ، سیلاترون). این دارو سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می‌کند. حداقل 6 ماه به صورت منظم باید مصرف شود. این دارو، بیماری را درمان نمی‌کند بلکه التهاب کبد را از بین می‌برد.
لامیوودین (3tc ، Epivir A / F ، Epivir HBV ، Heptovir). این دارو به صورت مایعات یا قرص است که شما باید یک بار در روز آن را مصرف کنید. لامیوودین اغلب عوارضی را بروز نمی‌دهد. اما اگر آن را به مدت طولانی مصرف کنید، ممکن است ویروس دیگر به دارو پاسخ ندهد.
اینترفرون پگیله (Pegasys) با اثر طولانی مدت، یک بار در هفته و به مدت 6 ماه تا یک سال تزریق می‌شود. این دارو ممکن است احساس بدی در شما ایجاد کند و عوارضی از قبیل افسردگی، کاهش یا افزایش اشتها را در شما ایجاد کند. همچنین میزان گلبول‌های سفید خون شما را کاهش می‌دهد، که این امر مبارزه با عفونت را دشوار می‌کند.
Telbivudine (Tyzeka) یک داروی ضد ویروسی است. مقاومت در برابر این دارو در حد معمول است.
Tenofovir alafenamide (Vemlidy). این قرص ها 6 تا 12 ماه مصرف می‌شوند.
Tenofovir disoproxil fumarate (Viread). این دارو بصورت پودر یا قرص تهیه می‌شود. اگر آن را مصرف کنید، پزشک مرتباً بررسی می‌کند که به کلیه‌های شما صدمه نزند.

عوارض هپاتیت B

اگرچه اکثر افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن احساس بیماری نمی‌کنند یا حتی نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند مگر اینکه در مراحل آخر باشند، برخی از آنها عوارض جدی را تجربه می‌کنند. هپاتیت B مزمن می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

سیروز یا زخم کبد: این حالت عملکرد کبد را دشوارتر می‌کند و در نهایت می‌تواند منجر به نارسایی کبد شود.
سرطان کبد: اگر به هپاتیت B مزمن مبتلا هستید، ممکن است پزشک معاینه توسط سونوگرافی برای دیدن علائم سرطان کبد را تجویز کند.
نارسایی کبدی: این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که کبد شما دیگر قادر به انجام کار خود نیست. نارسایی کبد تنها در موارد شدید هپاتیت B مزمن اتفاق می‌افتد.
بیماری کلیوی: محققان دریافته‌اند که افراد مبتلا به سیروز ناشی از هپاتیت B ممکن است بیشتر به انواع خاصی از بیماری کلیوی مبتلا باشند.
مشکلات رگ‌های خونی: این مشکلات شامل التهاب رگ‌های خونی است.

هپاتیت ب و بارداری

اگر باردار هستید، ممکن است ویروس را هنگام تولد به کودک خود منتقل کنید. البته ابتلا به این بیماری در دوران بارداری کمتر اتفاق می‌افتد اما این بدان معنا نیست که این حالت اصلا رخ نمی‌دهد.
اگر کودک شما به ویروس مبتلا شود و تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است در طولانی مدت مشکلات کبدی داشته باشد. تمام نوزادان تازه متولد شده با مادران آلوده باید از بدو تولد و در اولین سال زندگی خود از گلوبولین ایمنی هپاتیت B و واکسن هپاتیت استفاده کنند.

پیشگیری از هپاتیت B

برای جلوگیری از شیوع عفونت هپاتیت B:

واکسن هپاتیت ب را تزریق کنید (اگر قبلاً آلوده نشده‌اید). واکسن بهترین راه و کلید پیشگیری است. CDC واکسن هپاتیت ب را برای همه نوزادان متولد ایالات متحده، همه کودکان و نوجوانان زیر 19 سال که قبلاً این واکسن را دریافت نکرده‌اند و افراد در معرض خطر توصیه می‌کند.
هر زمانی که رابطه جنسی دارید از کاندوم استفاده کنید.
هنگام تمیز کردن دیگران دستکش بپوشید، مخصوصاً اگر مجبورید باند، تامپون و ملافه را لمس کنید.
تمام بریدگی‌ها یا زخم‌های باز را بپوشانید.
تیغ، مسواک، ابزار مراقبت از ناخن یا گوشواره سوراخ شده را با کسی به اشتراک نگذارید.
آدامس مشترک نداشته باشید و غذای کودک را از قبل نجوید.
اطمینان حاصل کنید که هر گونه سوزن برای مواد مخدر، سوراخ کردن گوش، یا خال کوبی یا ابزارهایی برای مانیکور و پدیکور به درستی ضدعفونی شده‌اند.
خون را با ماده سفید کننده خانگی و آب پاک کنید.

گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده توصیه می‌کند که افراد این گروه‌ها از نظر هپاتیت B باید آزمایش شوند:

تمام زنان باردار
افرادی که در کشورها یا مناطقی متولد می‌شوند که هپاتیت B شایع است
افرادی که در ایالات متحده متولد شده‌اند و به عنوان نوزاد واکسینه نشده‌اند و والدین آنها از کشورها یا مناطقی هستند که هپاتیت B در آنها شایع است (مانند جنوب صحرای آفریقا و آسیای جنوب شرقی)
افرادی که HIV مثبت دارند
افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند
مردانی که با هم‌جنسان خود رابطه جنسی دارند
افرادی که با کسی که به هپاتیت B مبتلا است، زندگی می‌کند یا با او رابطه جنسی برقرار می‌کنند
اگر كودكان و نوجوانان كمتر از 18 سال هستید و یا دارید که قبلاً واكسین نشده‌اند، اگر در كشورهایی زندگی می‌كنند كه اندمیك آن پایین یا متوسط است، باید این واكسن را دریافت كنند. در این دسته بندی‌ها ممکن است افرادی باشند که بیشتر از سایرنین در معرض خطر هستند. این افراد نیز باید واکسینه شوند. افرادی از قبیل:

افرادی که اغلب به خون یا فرآورده‌های خونی نیاز دارند، بیماران دیالیزی و دریافت کنندگان پیوند اعضا
افراد در زندان‌ها
کسانی که با افراد مبتلا به HBV در یک محیط زندگی می‌کنند و یا رابطه جنسی دارند.
افرادی که چندین شریک جنسی دارند
کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و سایر افرادی که ممکن است در اثر کار در معرض خون و فرآورده‌های خونی قرار بگیرند.
مسافرانی که سری HBV خود را کامل نکرده‌اند، قبل از عزیمت به مناطق بومی باید واکسینه شوند.

مجموعه آزمایش آنلاین پیشرو در خدمات رسانی در منزل ، شما عزیزان میتوانید خدمات نمونه گیری در منزل ، تست کرونا در منزل ، شنوایی سنجی در منزل ، آزمایش تیروئید و تزریق واکسن hpv با مجموعه آزمایش آنلاین تجربه کنید.

مقالات مرتبط