سرطان ریه نوعی سرطان است که از ریهها شروع میشود. ریهها دو اندام اسفنجی مانند در قفسه سینه شما هستند که هنگام دم اکسیژن دریافت میکنند و هنگام بازدم دی اکسید کربن آزاد میکنند. سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است.
افرادی که سیگار میکشند بیشترین خطر ابتلا به سرطان ریه را دارند، البته این درحالیست که سرطان ریه میتواند در افرادی که هرگز سیگار نکشیدهاند نیز رخ دهد. خطر ابتلا به سرطان ریه با مدت زمان و تعداد سیگارهایی که کشیدهاید افزایش مییابد. اگر سیگار را ترک کنید، حتی پس از چندین سال سیگار کشیدن، امکان دارد به میزان قابل توجهی احتمال ابتلا به سرطان ریه را کاهش دهید. مشاوره تلفنی پزشکی و ویزیت پزشک در منزل از جمله خدمات کاربردی مجموعه آزمایش آنلاین است.
فهرست مطالب
سرطان ریه معمولاً در مراحل اولیه علائم و نشانههایی ایجاد نمیکند. علائم و نشانههای سرطان ریه معمولاً زمانی رخ میدهد که بیماری پیشرفته باشد. علائم و نشانههای سرطان ریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
در صورت مشاهده هر گونه علائم و نشانههای مداوم که شما را نگران میکند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. اگر سیگار میکشید و نتوانستید آن را ترک کنید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. پزشک شما میتواند استراتژیهایی مانند مشاوره ، داروها و محصولات جایگزین نیکوتین را برای ترک سیگار توصیه کند.
سیگار باعث اکثر سرطانهای ریه میشود، این مورد هم برای افراد سیگاری و هم در افرادی که در معرض دود سیگار هستند صدق میکند. اما سرطان ریه در افرادی که هرگز سیگار نکشیدهاند و در افرادی که هرگز در معرض دود سیگار قرار نگرفتهاند نیز رخ میدهد. در این موارد، ممکن است دلیل مشخصی برای سرطان ریه وجود نداشته باشد.
پزشکان بر این باورند که سیگار با آسیب رساندن به سلولهای ریهها باعث ایجاد سرطان ریه میشود. هنگامی که دود سیگار را استنشاق میکنید که مملو از مواد سرطان زا است، تغییرات در بافت ریه تقریباً بلافاصله شروع میشود.
در ابتدا ممکن است بدن شما بتواند این آسیب را ترمیم کند. اما با هر بار قرار گرفتن در معرض مکرر، سلولهای طبیعی که ریههای شما را پوشاندهاند به طور فزایندهای آسیب میبینند. با گذشت زمان، آسیب باعث میشود سلولها به طور غیر طبیعی عمل کنند و در نهایت ممکن است سرطان ایجاد شود.
پزشکان بر اساس ظاهر سلولهای سرطانی ریه در زیر میکروسکوپ، سرطان ریه را به دو نوع عمده تقسیم میکنند. پزشک شما بر اساس نوع اصلی سرطان ریه شما تصمیمات درمانی میگیرد. دو نوع کلی سرطان ریه عبارتند از:
سرطان ریه سلول کوچک: سرطان ریه سلول کوچک تقریباً به طور انحصاری در افراد سیگاری زیاد رخ میدهد و نسبت به سرطان ریه سلولهای کوچک کمتر شایع است.
سرطان ریه سلول غیر کوچک: سرطان ریه سلول غیرکوچک یک اصطلاح کلی برای انواع مختلفی از سرطان ریه است. سرطان ریه سلول غیر کوچک شامل کارسینوم سلول سنگفرشی، آدنوکارسینوم و کارسینوم سلول بزرگ است.
تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهند. برخی از عوامل خطر را میتوان کنترل کرد، به عنوان مثال، با ترک سیگار، اما سایر عوامل مانند سابقه خانوادگی شما را نمیتوان کنترل کرد. عوامل خطر سرطان ریه عبارتند از:
سیگار کشیدن: خطر ابتلا به سرطان ریه با تعداد سیگارهایی که در روز میکشید و سالهایی که سیگار میکشید افزایش مییابد. ترک سیگار در هر سنی میتواند خطر ابتلا به سرطان ریه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
سرطان ریه مانند سایر سرطانها عوارضی را ایجاد میکند، مانند:
سرطانی که گسترش مییابد بسته به اندامی که تحت تأثیر قرار گرفته است میتواند باعث درد، حالت تهوع، سردرد یا سایر علائم و نشانهها شود. هنگامی که سرطان ریه به خارج از ریه ها گسترش یافته است، به طور کلی قابل درمان نیست. بلکه تنها درمانهایی برای کاهش علائم و نشانهها و کمک به عمر طولانیتر در دسترس هستند.
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از سرطان ریه وجود ندارد، اما در صورتی که موارد زیر را در نظر داشته باشید ممکن است تا حدودی قادر باشید از بروز سرطان ریه پیشگیری کنید:
افرادی که در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند ممکن است غربالگری سالانه سرطان ریه را با استفاده از سی تی اسکن با دوز پایین در نظر بگیرند. غربالگری سرطان ریه عموماً برای افراد مسنتری که سالها به شدت سیگار کشیدهاند یا در 15 سال گذشته آن را ترک کردهاند، ارائه میشود. خطر سرطان ریه خود را با پزشک خود در میان بگذارید. با هم میتوانید تصمیم بگیرید که آیا غربالگری سرطان ریه برای شما مناسب است یا خیر.
اگر دلیلی وجود دارد که فکر میکنید ممکن است سرطان ریه داشته باشید، پزشک شما میتواند تعدادی آزمایش را برای جستجوی سلولهای سرطانی و رد سایر بیماریها تجویز کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تستهای تصویربرداری: تصویر اشعه ایکس از ریههای شما ممکن است یک توده یا ندول غیر طبیعی را نشان دهد. سی تی اسکن میتواند ضایعات کوچکی را در ریههای شما نشان دهد که ممکن است در عکس اشعه ایکس شناسایی نشوند.
سیتولوژی خلط: اگر سرفه دارید و خلط تولید میکنید، نگاه کردن به خلط زیر میکروسکوپ گاهی اوقات میتواند وجود سلولهای سرطانی ریه را آشکار کند.
نمونه بافت (بیوپسی): نمونهای از سلولهای غیر طبیعی ممکن است در روشی به نام بیوپسی برداشته شود. پزشک شما میتواند بیوپسی را به روشهای مختلفی انجام دهد، از جمله برونکوسکوپی، که در آن پزشک نواحی غیرطبیعی ریههای شما را با استفاده از یک لوله روشن که از گلو شما عبور میکند و به ریههای شما منتقل میشود، بررسی میکند.
مدیاستینوسکوپی: که در آن یک برش در پایه گردن شما ایجاد میشود و ابزارهای جراحی در پشت استخوان سینه شما قرار میگیرند تا نمونههای بافتی از غدد لنفاوی برداشته شود.
گزینه دیگر بیوپسی سوزنی است که در آن پزشک از تصاویر اشعه ایکس یا سی تی برای هدایت سوزن از دیواره قفسه سینه و به داخل بافت ریه برای جمع آوری سلولهای مشکوک استفاده میکند. نمونه بیوپسی همچنین ممکن است از غدد لنفاوی یا سایر مناطقی که سرطان در آنها گسترش یافته است، مانند کبد شما گرفته شود.
تجزیه و تحلیل دقیق سلولهای سرطانی شما در آزمایشگاه نشان میدهد که چه نوع سرطان ریه دارید. نتایج آزمایشهای پیچیده میتواند ویژگیهای خاص سلولهای شما را به پزشک اطلاع دهد که اغلب ممکن است به تعیین پیشآگهی شما و راهنمایی درمان شما کمک کند.
هنگامی که سرطان ریه شما تشخیص داده شد، پزشک برای تعیین میزان (مرحله) سرطان شما آزمایشهای دیگری را تجویز خواهد کرد. آگاهی از مرحله سرطان به شما و پزشکتان کمک میکند تا بهترین درمان را انتخاب کنید.
آزمایشهای مرحلهبندی ممکن است شامل روشهای تصویربرداری باشد که به پزشک اجازه میدهد به دنبال شواهدی مبنی بر گسترش سرطان به خارج از ریههای شما باشد. این آزمایشها شامل سی تی، ام آر آی، توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) و اسکن استخوان است. هر آزمایشی برای هر فردی مناسب نیست، بنابراین با پزشک خود در مورد اینکه کدام روش برای شما مناسب است صحبت کنید.
مراحل سرطان ریه با اعداد رومی از 0 تا IV نشان داده میشود و پایین ترین مراحل نشان دهنده سرطان محدود به ریه است. در مرحله چهارم، سرطان پیشرفته در نظر گرفته میشود و به سایر نقاط بدن گسترش یافته است.
شما و پزشکتان بر اساس تعدادی از عوامل مانند سلامت کلی، نوع و مرحله سرطان و ترجیحات خود، برنامه درمانی سرطان را انتخاب میکنید. در برخی موارد، ممکن است تصمیم بگیرید که تحت درمان قرار نگیرید. به عنوان مثال، ممکن است احساس کنید که عوارض جانبی درمان بیشتر از مزایای بالقوه آن است. در این صورت، پزشک شما ممکن است برای درمان علائمی که سرطان ایجاد میکند، مانند درد یا تنگی نفس، مراقبتهای راحتی را پیشنهاد کند.
در طول جراحی، جراح شما برای برداشتن سرطان ریه و حاشیه بافت سالم کار میکند. روشهای حذف سرطان ریه عبارتند از:
اگر تحت عمل جراحی قرار میگیرید، جراح شما همچنین ممکن است غدد لنفاوی را از قفسه سینه شما خارج کند تا آنها را از نظر علائم سرطان بررسی کند.
اگر سرطان شما محدود به ریه باشد، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. اگر سرطان ریه بزرگتری دارید، پزشک ممکن است شیمی درمانی یا پرتودرمانی را قبل از عمل جراحی به منظور کوچک کردن سرطان توصیه کند. اگر خطر باقی ماندن سلولهای سرطانی پس از جراحی یا عود سرطان وجود داشته باشد، پزشک ممکن است شیمی درمانی یا پرتودرمانی را پس از جراحی توصیه کند.
پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرتوان از منابعی مانند اشعه ایکس و پروتون برای کشتن سلولهای سرطانی استفاده میکند. در طول پرتودرمانی، روی یک میز دراز میکشید در حالی که دستگاهی در اطراف شما حرکت میکند و تابش را به نقاط دقیق بدن شما هدایت میکند.
برای افراد مبتلا به سرطان ریه به صورت موضعی پیشرفته، ممکن است از اشعه قبل از جراحی یا بعد از جراحی استفاده شود. اغلب با درمانهای شیمی درمانی ترکیب میشود. اگر جراحی گزینهای مناسب نیست، شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی ممکن است درمان اولیه شما باشد.
برای سرطانهای پیشرفته ریه و سرطانهایی که به سایر نواحی بدن گسترش یافتهاند، پرتودرمانی ممکن است به تسکین علائم مانند درد کمک کند.
در شیمی درمانی داروهایی استفاده میشود که سلولهای سرطانی را از بین میبرد. یک یا چند داروی شیمی درمانی ممکن است از طریق ورید بازوی شما (به صورت داخل وریدی) یا خوراکی مصرف شود. معمولاً ترکیبی از داروها در مجموعهای از درمانها در طی یک دوره چند هفته یا ماه، با وجود وقفههایی در بین انجام میشود تا بتوانید بهبود پیدا کنید.
شیمی درمانی اغلب پس از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده میشود. می توان از آن به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی نیز استفاده کرد. شیمی درمانی همچنین ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن سرطانها و راحت تر برداشتن آنها استفاده شود. در افراد مبتلا به سرطان ریه پیشرفته، شیمی درمانی میتواند برای تسکین درد و سایر علائم استفاده شود.
رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک، که به نام رادیوسرجری نیز شناخته میشود، یک پرتو درمانی شدید است که پرتوهای زیادی را از زوایای مختلف به سمت سرطان هدف قرار میدهد. درمان رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک معمولاً در یک یا چند دوره درمان تکمیل میشود.
رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک ممکن است گزینهای برای افراد مبتلا به سرطانهای کوچک ریه باشد که نمیتوانند تحت عمل جراحی قرار گیرند. همچنین ممکن است برای درمان سرطان ریه که به سایر قسمتهای بدن از جمله مغز گسترش مییابد، استفاده شود.
درمانهای دارویی هدفمند بر روی ناهنجاریهای خاص موجود در سلولهای سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاریها، درمانهای دارویی هدفمند میتوانند باعث مرگ سلولهای سرطانی شوند.
بسیاری از داروهای درمان هدفمند برای درمان سرطان ریه استفاده میشوند، اگرچه بیشتر آنها برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته یا عودکننده استفاده میشوند. برخی از درمانهای هدفمند فقط در افرادی که سلولهای سرطانی آنها دارای جهشهای ژنتیکی خاصی هستند، کار میکنند. سلولهای سرطانی شما ممکن است در آزمایشگاه آزمایش شوند تا ببینند آیا این داروها ممکن است به شما کمک کنند یا خیر. برای انجام مشاوره تلفنی پزشکی آزمایش آنلاین با ما تماس بگیرید.
ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان استفاده میکند. سیستم ایمنی بدن شما که با بیماری مبارزه میکند ممکن است به سرطان شما حمله نکند زیرا سلولهای سرطانی پروتئینهایی تولید میکنند که به آنها کمک میکند از سلولهای سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند کار میکند. درمانهای ایمونوتراپی عموماً برای افراد مبتلا به سرطانهای ریه پیشرفته محلی و سرطانهایی که به سایر قسمتهای بدن گسترش یافتهاند اختصاص دارد.
افراد مبتلا به سرطان ریه اغلب علائم و نشانههای سرطان و همچنین عوارض جانبی درمان را تجربه میکنند. مراقبتهای حمایتی که به عنوان مراقبت تسکینی نیز شناخته میشود، یک حوزه تخصصی پزشکی است که شامل کار با پزشک برای به حداقل رساندن علائم و نشانههای شما میشود.
پزشک شما ممکن است توصیه کند که بلافاصله پس از تشخیص با یک تیم مراقبت تسکینی ملاقات کنید تا اطمینان حاصل شود که در طول درمان سرطان و بعد از آن راحت هستید.
در یک مطالعه، افراد مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک پیشرفته که بلافاصله پس از تشخیص شروع به دریافت مراقبتهای حمایتی کردند نسبت به افرادی که به درمانهایی مانند شیمیدرمانی و پرتو درمانی ادامه دادند، عمر طولانیتری داشتند. کسانی که مراقبتهای حمایتی دریافت میکنند، خلق و خوی و کیفیت زندگی بهبود یافته را گزارش کردند. آنها به طور متوسط تقریباً سه ماه بیشتر از کسانی که مراقبتهای استاندارد دریافت میکردند زنده ماندند.
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان ریه در دورهای از بیماری دچار تنگی نفس میشوند. درمانهایی مانند اکسیژن مکمل و داروها برای کمک به احساس راحتی بیشتر در دسترس هستند، اما همیشه کافی نیستند. برای مقابله با تنگی نفس، ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشید:
اگر دچار تنگی نفس شدید یا اگر علائم شما بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا بسیاری از درمانهای دیگر برای تسکین تنگی نفس وجود دارد.
تشخیص سرطان میتواند طاقت فرسا باشد. با گذشت زمان راههایی برای کنار آمدن با پریشانی و عدم اطمینان سرطان پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است استفاده از روشهای اشاره شده در زیر به شما کمک کند:
در مورد سرطان ریه به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت از خود بهتر تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سرطان ریه، از جمله گزینههای درمانی و در صورت تمایل، در مورد چشم انداز طولانی مدت خود سوال کنید. همانطور که در مورد سرطان ریه اطلاعات بیشتری کسب میکنید، ممکن است در تصمیم گیریهای درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید: قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک میکند تا با سرطان ریه خود مقابله کنید. دوستان و خانواده میتوانند حمایت عملی مورد نیاز شما را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه شما اگر در بیمارستان هستید. و هنگامی که احساس میکنید تحت تأثیر سرطان هستید، میتوانند به عنوان یک حمایت عاطفی عمل کنند.
کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد به صحبتهای شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.
از پزشک خود در مورد گروههای حمایتی در منطقه خود بپرسید. یا با سازمانهای سرطان محلی و ملی، مانند موسسه ملی سرطان تماس بگیرید. در صورت نیاز به راهنمایی بیشتر با مشاوره تلفنی پزشکی تماس برقرار نمایید و یا با ویزیت پزشک در منزل از بروز جدی تر بیماری و تشدید آن جلوگیری نمایید.