ویروس هرپس سیمپلکس یا هرپس تناسلی که با نام HSV نیز شناخته میشود، عفونتی است که منجر به ایجاد تبخال میشود. تبخال ممکن است در قسمتهای مختلف بدن بخصوص در دستگاه تناسلی یا دهان ظاهر شود. ویروس HSV یا هرپس تناسلی دو نوع دارد:
HSV-1: در درجه اول باعث تبخال دهانی میشود و به طور کلی باعث ایجاد تبخال و تاولهایی در اطراف دهان و صورت است.
HSV-2: این نوع از هرپس تناسلی باعث ایجاد تبخال دستگاه تناسلی میشود و به طور کلی مسئول شیوع تبخال دستگاه تناسلی است.
ویروس هرپس تناسلی یک ویروس مسری است که از طریق تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. کودکان اغلب از تماس زود هنگام با بزرگسالی که به عفونت مبتلا است، به HSV-1 مبتلا میشوند. سپس ویروس را تا آخر عمر با خود حمل میکنند.
HSV-1 را میتوان از طریق فعل و انفعالات عمومی مانند:
در طی شیوع، ویروس با سرعت بسیار بالایی گسترش مییابد. گزارشات ثبت شده در مراکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) نشان داده است که نتیجه تست هرپس تناسلی در حدود 67 درصد افراد 49 سال یا کمتر برای HSV-1 مثبت است. همچنین اگر کسی که رابطه جنسی دهانی انجام داده است در این مدت تبخال داشته باشد، میتوان از HSV-1 تبخال دستگاه تناسلی گرفته باشد.
HSV-2 از طریق تماس جنسی با شخصی که HSV-2 دارد منتقل میشود. طبق آکادمی پوست آمریکا (AAD)، تقریباً 20 درصد بزرگسالان فعال جنسی در ایالات متحده به HSV-2 مبتلا هستند. عفونتهای HSV-2 از طریق تماس با زخم یا تبخالی که ایجاد شده است، منتشر میشوند. در مقابل، بیشتر افراد HSV-1 را از فردی مبتلا به عفونت میگیرند که بدون علامت باشد یا زخم نداشته باشد.
هرکسی فارغ از سن و سال خاصی میتواند به HSV مبتلا شود. بنابراین، تقریبا تمامی افراد در معرض خطر هستند. در موارد ابتلا به HSV مقاربتی، افراد وقتی رابطه جنسی دارند که توسط کاندوم یا سایر روشهای محافظت نشده باشد، بیشتر در معرض خطر هستند. سایر عوامل خطر برای HSV-2 عبارتند از:
اگر یک زن باردار در هنگام زایمان به تبخال دستگاه تناسلی مبتلا باشد، میتواند کودک را در معرض هر دو نوع HSV قرار دهد و ممکن است کودک این دسته از افراد در معرض عوارض جدی قرار دهد.
مهم است که درک کنیم کسی ممکن است زخم یا علائم قابل مشاهدهای نداشته باشد و همچنان به این بیماری آلوده باشد و در این صورت احتمال انتقال بیماری به دیگران بسیار بالا است. برخی از علائم مرتبط با این ویروس عبارتند از:
همچنین ممکن است فرد آلوده به ویروس HSV علائمی شبیه به آنفولانزا را تجربه کنیدکند. این علائم شامل موارد زیر هستند:
HSV همچنین میتواند به چشم منتقل شود و باعث ایجاد بیماری به نام هرپس کراتیت شود. این عارضه اغلب علائمی مانند درد چشم، ترشح و احساس ریزش اشک در چشم را ایجاد میکند.
این نوع ویروس به طور کلی با معاینه فیزیکی تشخیص داده میشود. پزشک ممکن است بدن بیمار را از نظر وجود زخم بررسی کند و درمورد برخی علائم از وی سوالاتی را بپرسد.
پزشک همچنین ممکن است آزمایش HSV را درخواست کند که اگر در دستگاه تناسلی زخم و یا اولی وجود دارد، تشخیص را تأیید کند. در طول این آزمایش، پزشک با استفاده از یک سواب از مایعات درون دستگاه تناسلی که زخمها و تاولها وجود دارند، نمونهگیری کرده و نمونه را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه ارسال میکند.
آزمایش خون برای آنتی بادیهای HSV-1 و HSV-2 نیز میتواند به تشخیص این عفونتها کمک کند. استفاده از این مورد به ویژه در صورت عدم وجود زخم بسیار مفید است. روش دیگر تشخیص هرپس تناسلی، آزمایش در خانه است. این آزمایش در خانه با استفاده از یک کیت صورت میگیرد اما گاهی ممکن است نتیجه به دست آمده خیلی دقیق نباشد. بدین ترتیب، توصیه میشود آزمایش تشخیص HSV تحت نظر پزشک متخصص انجام شود.
در حال حاضر هیچ درمانی برای این ویروس وجود ندارد. با این حال، متخصصین بر روی روشهای جلوگیری از ابتلا و همچنین جلوگیری از شیوع آن متمرکز هستند.
البته این نکته را نیز باید در نظر داشت که ممکن است زخمها بدون درمان از بین بروند اما این بدان معنا نیست که درمان به طور کامل و قطعی صورت گرفته است. از سوی دیگر، ممکن است پزشک تشخیص دهد که بیمار به یک یا چند مورد از داروهای آورده شده در زیر احتیاج دارد:
این داروها به افراد مبتلا به عفونت کمک میکنند تا خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهند. همچنین به کاهش شدت و دفعات شیوع بیماری HSV کمک میکنند.
داروهای اشاره شده ممکن است به صورت خوراکی (قرص) باشند یا به صورت کرم استفاده شوند. برای شیوع شدید، این داروها ممکن است از طریق تزریق نیز تجویز شوند.
افرادی که به HSV مبتلا میشوند درواقع تا آخر عمر به ویروس مبتلا هستند. حتی اگر علائمی از خود نشان ندهد، ویروس در سلولهای عصبی به زندگی خود ادامه خواهد داد.
برخی از افراد ممکن است شیوع منظم را تجربه کنند. دیگران فقط پس از مبتلا شدن به ویروس، تنها یک دوره از علائم مربوط به بیماری را تجربه کنند. پس از آن ویروس خاموش میشود. حتی اگر ویروس خاموش باشد، محرکهای خاصی میتوانند شیوع مجدد آن را به دنبال داشته باشند که عبارتاند از:
اعتقاد بر این است که شیوع بیماری ممکن است به مرور زمان کمتر شود زیرا بدن شروع به ایجاد آنتی بادی میکند. اگر یک فرد سالم به طور کلی دچار ویروس شود، معمولاً هیچ عارضهای وجود ندارد.
اگرچه هیچ درمانی برای هرپس تناسلی وجود ندارد، اما افراد میتوانند به منظور جلوگیری از ابتلا به این بیماری و همچنین جلوگیری از انتقال آن به سایر افراد اقداماتی را انجام دهند. بنابراین، اگر شیوع HSV-1 را تجربه کردهاید، چند مرحله پیشگیرانه را در نظر بگیرید:
رایجترین علائم زگیل تناسلی یا تبخال تناسلی ، زگیلهای ایجاد شده بر روی پوست هستند. اما با این وجود، ویروس HPV یا زگیل تناسلی اغلب بدون علامت است.
هرپس تناسلی نیز ممکن است هیچ علامتی را بروز ندهد. اما معمولا اندکی بعد از وجود ویروس در بدن، زخمها و تاولهایی ایجاد میشوند که با درد و سوزش همراه هستند.
آزمایش HPV وجود دارد و گاهی اوقات در طول تست پاپ اسمیر نیز آزمایش میشود. در غیر این صورت، معاینه بصری زگیل در برخی موارد میتواند به تشخیص آن کمک کند.
تشخیص هرپس تناسلی زمانی که علائمی بر روی پوست وجود داشته باشد، با استفاده از معاینه فیزیکی انجام میگردد. علاوه بر این، گاهی از نمونهگیری مایع درون ناحیه تناسلی نیز برای تشخیص استفاده میشود.
ویروس زگیل یا تبخال تناسلی به خودی خود قابل درمان نیست اما میتوان برای آن دارو تجویز کرد. در صورت لزوم ممکن است زگیلها نیز برداشته شوند. HPV تشخیص داده شده در آزمایش پاپ به طرز متفاوتی مدیریت خواهد شد.
هرپس تناسلی نیز به خودی خود قابل درمان نیست. اما تجویز برخی از داروها تاحدودی به جلوگیری از شیوع کمک میکنند.
به طور کلی، هیچگونه راه قطعی برای پیشگیری از ابتلا به زگیل تناسلی وجود ندارد اما با این حال، انجام برخی از اقدامات ممکن است موثر باشند. به عنوان مثال، رابطه جنسی سالم و معاینه منظم بخصوص افرادی که به سرطان دهانه رحم مبتلا هستند.
موثرترین راه جلوگیری از انتقال هرپس تناسلی رابطه جنسی (دهانی، مقعدی و واژنیال) سالم است.
منبع :