آزمایش اعتیاد در منزل

به منظور تشخیص اعتیاد فرد، می‌توان از روش‌هایی مختلف و تخصصی تست اعتیاد مانند آزمایش ادرار، آزمایش خون و آزمایش مو (بله، حتی آزمایش مو!) استفاده کرد. البته روش خانگی هم برای پی‌بردن به این موضوع وجود دارد که معمولا کیت‌های تست اعتیاد، این وظیفه را به عهده دارند. کیت تست ادرار یا تست نواری، کیت سه کاره تست اعتیاد و کیت‌های بزاقی، انواعی از کیت‌های تست اعتیاد هستند که به صورت مختصر به آنها اشاره کرده‌ایم:

کیت تست ادرار یا تست نواری: نحوه استفاده از این کیت، قرار دادن قطره‌ای از ادرار فرد روی نواری است که در کیت طراحی شده است، تا وجود مواد مخدر در بدن تشخیص داده شود. باید توجه داشت، استفاده از این روش برای تشخیص هر ماده مخدری، متفاوت است. برای مثال، اگر مواد مخدر مصرف شده هروئین، تریاک، مرفین و کراک باشد، تا 72 ساعت پس از مصرف، وجود ماده مرفین در بدن فرد قابل تشخیص است. مهم نیست که این تست در چه ساعتی از شبانه روز انجام شود، اگر نمونه گرفته شده در دمای 2 الی 8 درجه سانتی گراد نگه داری شود، تا 48 ساعت نیز می‌توان این تست را انجام داد.

کیت سه کاره: این کیت‌ها تقریبا همانند کیت تست ادرار عمل می‌کنند، با این تفاوت و مزیت که این کیت می‌تواند همزمان وجود سه ماده مخدر را در بدن فرد تشخیص دهد. همچنین، استفاده از این کیت می‌تواند درصد تقلبی بودن جواب فردی که مورد آزمایش قرار گرفته را به حداقل برساند.

کیت بزاقی: این کیت نیز همانند کیت ادرار عمل می‌کنند. با قرار دادن کیت در دهان فرد و واکنش بزاقی وی می‌توان به اعتیاد او پی برد. آزمایش بزاق تنها می‌تواند مصرف فرد، طی چند روز گذشته را شناسایی کند و برای آزمایش از فردی که اخیرا مواد مصرف کرده است، گزینه بهتری محسوب می‌شود.

این کیت می‌تواند مواد مخدر مصرفی را در ساعاتی مشخص تشخیص دهد. به بیان ساده‌تر، الکل 6 الی 12 ساعت بعد از مصرف و ماری جوانا 1 الی 24 ساعت بعد از مصرف را می‌توان به راحتی با استفاده از کیت بزاقی تشخیص داد.

آزمایش خون برای تست اعتیاد: تجزیه و تحلیل خون در این آزمایش، نسبت به آزمایش ادرار سخت‌‌تر است و همچنین زمان بیشتری را به خود اختصاص می‌دهد. نمونه‌گیری از خون فرد موردنظر، وجود یا عدم وجود مواد مخدر یا متابولیت در بدن فرد را مشخص کرده و در بازده زمانی خاصی، آن را اندازه‌گیری خواهد کرد. این نوع آزمایش دقیق‌ترین و معتبرترین نوع آزمایشی است که با استفاده از آن می‌توان به اعتیاد یک فرد پی برد. به عنوان مثال، متناسب با میزان مصرفی ماری جوانا، اغلب پس از گذشت 6 ساعت می‌توان وجود این ماده مخدر را در خون تشخیص داد. باید توجه کرد، پس از گذشت ساعتی، غلظت این ماده در خون کاهش خواهد یافت و بعد از 30 روز کاملا در بدن ناپدید خواهد شد.

آزمایش ادرار: کیت‌های آزمایش ادرار معمولا در اکثر آزمایشگاه‌ها موجود است. متداول‌ترین روش مورد استفاده در غربالگری مصرف مواد مخدر و متابولیت‌های آنها، تجزیه و تحلیل ادرار است.  با توجه به عملکرد و انباشتگی کلیه‌ها، بخشی از مواد مخدر موجود، پس از بالا رفتن سوخت و ساز بدن، با ادرار دفع می‌شود. به همین خاطر، با استفاده از این آزمایش می‌توان بقایای مواد مخدر مصرف شده را پیگیری و بررسی کرد.

لازم به یادآوری است مصرف برخی از داروها قبل از انجام آزمایش، ممکن است، زمینه تقلب در نتیجه آزمایش را فراهم آورد. برای مثال، افراد معتاد می‌توانند با استفاده از جوهر لیمو، اسید سیتریک یا پروژسترون که منجر به برهم زدن PH ادرار می‌شود، نتیجه تست اعتیار خود را منفی کنند.

آزمایش مو: آزمایشی است که می‌تواند پس از گذشت مدت زمان بیشتری، مواد مخدر موجود در بدن فرد را تشخیص دهد و اغلب در موقعیت‌ها و شرایط حساس مورد استفاده قرار می‌گیرد. بخش استاندارد فولیکول مو، تشخیص مواد مخدر را به مدت 30 الی 90 روز پوشش می‌دهد. برای انجام تست اعتیاد با این روش، نمونه مو نزدیک به پوست سر بریده می‌شود و 80 تا 120 رشته مو نیاز است. در صورت عدم وجود موی سر، می‌توان از موهای بدن به عنوان یک جایگزین قابل قبول استفاده کرد، که شامل موهای صورت، زیر بغل، بازوها، پاها یا حتی موهای ناحیه تناسلی است. از آنجایی که موهای بدن با سرعت متفاوتی نسبت به موهای سر رشد می‌کنند، با تغییر در این بازه زمانی، دانشمندان تخمین زدند که مصرف مواد مخدر تا 12 ماه، با استفاده از موهای بدن قابل تشخیص است.