علائم و درمان آنفولانزا
نوشته شده توسط فاطمه مهربان
09 / 08 / 1400
آنفولانزا یک عفونت ویروسی است که به سیستم تنفسی شما از قبیل بینی، گلو و ریه‌ها حمله می‌کند. آنفولانزا معمولاً در زبان انگلیسی به عنوان flu نامیده می‌شود. لازم است بدانید که این آنفولانزا با ویروس‌های «آنفولانزای معده» که باعث اسهال و استفراغ می‌شوند یکسان نیست.
برای اکثر افراد، آنفولانزا خود به خود برطرف می‌شود. اما گاهی اوقات، آنفولانزا و عوارض آن در برخی از افراد ممکن است کشنده باشد. افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند عبارتند از:
- کودکان خردسال زیر 5 سال، به ویژه کودکان زیر 6 ماه
- بزرگسالان بالای 65 سال
- ساکنان خانه‌های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی مدت
- زنان باردار، زنان تا دو هفته پس از زایمان
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
- امریکایی‌های اصیل
- افرادی که دارای بیماری‌های مزمن مانند آسم، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، بیماری کبد و دیابت هستند
- افرادی که بسیار چاق هستند، با شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا بالاتر
اگرچه واکسن سالانه آنفولانزا 100% موثر نیست، اما همچنان بهترین راه دفاعی شما در برابر آنفولانزا است.
فهرست مطالب
علائم آنفولانزا چیست؟
در ابتدا، آنفولانزا ممکن است مانند یک سرماخوردگی معمولی با آبریزش بینی، عطسه و گلو درد آغاز شود. اما سرماخوردگی معمولا به کندی ایجاد می‌شود، در حالی که آنفولانزا تمایل دارد به طور ناگهانی ایجاد شود و اگرچه سرماخوردگی می‌تواند آزاردهنده باشد، اما معمولاً با آنفولانزا احساس بدتری خواهید داشت. علائم و نشانه‌های رایج آنفولانزا عبارتند از:
- تب
- درد در ماهیچه‌های مختلف بدن
- لرز و عرق کردن
- سردرد
- سرفه خشک و مداوم
- تنگی نفس
- خستگی و ضعف
- آبریزش یا گرفتگی بینی
- گلو درد
- چشم درد
- استفراغ و اسهال (این در کودکان بیشتر از بزرگسالان رایج است)
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اکثر افرادی که به آنفولانزا مبتلا می‌شوند، قادر هستند خود را در خانه درمان کنند و اغلب نیازی به مراجعه به پزشک ندارند. اگر علائم آنفولانزا دارید و در معرض خطر عوارض هستید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. مصرف داروهای ضد ویروسی ممکن است طول بیماری شما را کاهش دهد و به جلوگیری از مشکلات جدی تر کمک کند. می توانید از خدمات آزمایش آنلاین از جمله ویزیت پزشک در منزل استفاده کنید.
اگر علائم و نشانه‌های اورژانسی آنفولانزا را دارید، فورا به مراقبت‌های پزشکی مراجعه نمایید. برای بزرگسالان، علائم و نشانه‌های اورژانسی اغلب شامل موارد زیر هستند:
- مشکل در تنفس یا تنگی نفس
- درد قفسه سینه
- سرگیجه مداوم
- تشنج
- بدتر شدن شرایط پزشکی موجود
- ضعف شدید یا درد عضلانی
علائم و نشانه‌های اورژانسی در کودکان به طور معمول شامل موارد زیر است:
- مشکل در تنفس
- آبی یا کبود شدن لب‌ها
- درد قفسه سینه
- کم آبی بدن
- درد شدید عضلانی
- تشنج
- بدتر شدن شرایط پزشکی موجود
علل ایجاد آنفولانزا
ویروس‌های آنفولانزا در هوا به صورت قطرات در هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن فرد آلوده و مبتلا به آنفولانزا حرکت می‌کنند. در این حالت این امکان وجود دارد که افراد قطرات را مستقیماً استنشاق می‌کنند یا ممکن است میکروب‌ها را از یک شی (مانند صفحه کلید تلفن یا رایانه) بگیرند و سپس آنها را به چشم، بینی یا دهان خود منتقل کنند.
افراد مبتلا به این ویروس احتمالاً از یک روز قبل از ظاهر شدن علائم تا حدود پنج روز پس از شروع بیماری و علائم، مسری هستند. کودکان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است برای مدت طولانی تری مسری باشند. بیماری های شایع در کودکان را به طور کامل مطالعه کنید.
ویروس‌های آنفولانزا به طور مداوم در حال تغییر هستند و گونه‌های جدید به طور مرتب ظاهر می‌شوند. اگر در گذشته به آنفولانزا مبتلا بوده‌اید، بدن شما قبلاً آنتی بادی‌هایی برای مبارزه با آن سویه خاص ویروس ساخته است. اگر ویروس‌های آنفولانزا در آینده شبیه به ویروس‌هایی باشند که قبلاً با آنها مواجه شده‌اید، چه با ابتلا به این بیماری یا با واکسن زدن، آن آنتی‌بادی‌ها ممکن است از عفونت جلوگیری کرده یا از شدت آن بکاهند. اما سطح آنتی بادی ممکن است در طول زمان کاهش یابد.
همچنین، آنتی بادی‌های ضد ویروس آنفولانزا که در گذشته با آنها مواجه شده‌اید، ممکن است از شما در برابر سویه‌های جدید آنفلوآنزا که می‌توانند ویروس‌هایی بسیار متفاوت از ویروس‌های قبلی باشند، محافظت نکنند.
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آنفولانزا یا عوارض آن را افزایش دهند عبارتند از:
- سن: آنفولانزای فصلی کودکان ۶ ماهه تا ۵ ساله و بزرگسالان ۶۵ ساله یا بالاتر را هدف قرار می‌دهد.
- شرایط زندگی یا کار: احتمال ابتلا به آنفولانزا در افرادی که با بسیاری از ساکنان دیگر مانند خانه‌های سالمندان یا پادگان‌های نظامی در مراکزی به صورت گروهی زندگی یا کار می‌کنند، بیشتر است. افرادی که در بیمارستان بستری هستند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
- سیستم ایمنی ضعیف شده: درمان‌های سرطان، داروهای تخصصی، استفاده طولانی مدت از استروئیدها، پیوند اعضا، سرطان خون یا HIV/AIDS اغلب منجر به ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن می‌شوند. این می‌تواند ابتلا به آنفولانزا را برای این دسته از افراد آسان تر کند و همچنین ممکن است خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهد.
- بیماری‌های مزمن: شرایط مزمن، از جمله بیماری‌های ریوی مانند آسم، دیابت، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های سیستم عصبی، اختلالات متابولیک، ناهنجاری‌های راه هوایی و بیماری‌های کلیوی، کبدی یا خونی، ممکن است خطر عوارض آنفولانزا را افزایش دهند.
- نژاد: افراد بومی آمریکا ممکن است در معرض خطر ابتلا به عوارض آنفولانزا باشند.
- استفاده از آسپرین زیر 19 سال: افرادی که کمتر از 19 سال سن دارند و آسپرین درمانی طولانی مدت دریافت می‌کنند در صورت آلوده شدن به آنفولانزا در معرض خطر ابتلا به سندرم ری هستند.
- بارداری: زنان باردار بیشتر در معرض ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم. احتمال بروز عوارض مرتبط با آنفولانزا تا دو هفته پس از زایمان در زنان بیشتر است.
- چاقی: افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا بیشتر دارند، در معرض خطر افزایش عوارض آنفولانزا هستند.
عوارض ابتلا به آنفولانزا کدامند؟
اگر جوان و سالم هستید، آنفولانزا معمولا جدی نیست. اگرچه ممکن است در حین ابتلا به آن احساس بسیار بد و دردناکی داشته باشید، اما آنفولانزا معمولاً در عرض یک یا دو هفته از بین می‌رود و هیچ اثر ماندگاری ندارد. اما کودکان و بزرگسالان در معرض خطر ممکن است دچار عوارضی شوند که اغلب شامل موارد زیر هستند:
- پنومونی
- برونشیت (برونشیولیت در کودکان و بزرگسالان)
- شعله ور شدن آسم
- مشکلات قلبی (علائم سکته قلبی را مطالعه کنید.)
- عفونت‌های گوش
- سندرم دیسترس تنفسی حاد
پنومونی یکی از جدی ترین عوارض ابتلا به آنفولانزا است. برای افراد مسن و افراد مبتلا به یک بیماری مزمن، ذات الریه نیز ممکن است کشنده باشد.
راه‌های جلوگیری از ابتلا به آنفولانزا
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) واکسیناسیون سالانه آنفولانزا را برای همه افراد بالای 6 ماه توصیه می‌کند. واکسن آنفولانزا می‌تواند خطر ابتلا به آنفولانزا و شدت آن را کاهش دهد و خطر ابتلا به بیماری جدی ناشی از آنفولانزا و نیاز به ماندن در بیمارستان را کاهش دهد.
واکسیناسیون آنفولانزا در این فصل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا آنفولانزا و بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) علائم مشابهی ایجاد می‌کنند. واکسیناسیون آنفولانزا می‌تواند علائمی را که ممکن است با علائم ناشی از COVID-19 اشتباه گرفته شود، کاهش دهد. پیشگیری از آنفولانزا و کاهش شدت بیماری و همچنین بستری شدن در بیمارستان نیز می‌تواند تعداد افرادی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند را کاهش دهد. ممکن است همزمان با واکسن آنفولانزا، واکسن کووید-19 دریافت کنید.
واکسن آنفولانزای فصلی امسال از چهار ویروس آنفلوانزا که انتظار می‌رود شایع‌ترین آنها در فصل آنفولانزای سال باشد، محافظت می‌کند. اسپری بینی برای برخی از گروه‌ها توصیه نمی شود، مانند:
- کودکان زیر 2 سال
- بزرگسالان 50 سال و بالاتر
- زنان حامله
- کودکان 2 تا 17 ساله که آسپرین یا داروهای حاوی سالیسیلات مصرف می‌کنند.
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
- کودکان 2 تا 4 ساله که در 12 ماه گذشته آسم یا خس خس سینه داشته‌اند
اگر به تخم مرغ حساسیت دارید، همچنان می‌توانید واکسن آنفولانزا دریافت کنید.
کنترل گسترش عفونت آنفولانزا
واکسن آنفولانزا 100% موثر نیست، بنابراین انجام اقدامات متعددی برای کاهش شیوع عفونت نیز مهم است، از جمله:
- دست‌هایتان را بشویید: شستن مکرر دست‌ها با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه یک راه موثر برای جلوگیری از ابتلا به بسیاری از عفونت‌های رایج است. یا اگر آب و صابون در دسترس نیست از ضدعفونی‌کننده‌های الکلی دست استفاده کنید.
- از دست زدن به صورت خود اجتناب کنید: از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید.
- در هنگام سرفه و عطسه صورت و بینی خود را بپوشانید: در دستمال کاغذی یا آرنج خود سرفه یا عطسه کنید. سپس دستان خود را بشویید.
- سطوح را تمیز کنید: سطوحی که اغلب لمس می‌شوند را به طور مرتب تمیز کنید تا از تماس عفونت با سطحی که ویروس روی آن و سپس صورت شما وجود دارد جلوگیری شود.
- از حضور در شلوغی پرهیز کنید: آنفولانزا به راحتی در هر کجا که مردم جمع می‌شوند از جمله در مراکز نگهداری از کودکان، مدارس، ساختمان‌های اداری، سالن‌های نمایش و حمل و نقل عمومی گسترش می‌یابد. با اجتناب از شلوغی در فصل اوج آنفولانزا، احتمال ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهید.
- از هر کسی که بیمار است دوری کنید: اگر بیمار هستید، حداقل 24 ساعت پس از رفع تب در خانه بمانید تا احتمال ابتلای دیگران را کاهش دهید.
کووید-۱۹ و آنفولانزا ممکن است همزمان در حال انتشار باشند. اگر به طور کامل واکسینه نشده‌اید، اداره بهداشت محلی شما و CDC ممکن است اقدامات احتیاطی دیگری را برای کاهش خطر ابتلا به COVID-19 یا آنفولانزا پیشنهاد کنند. به عنوان مثال، ممکن است لازم باشد فاصله اجتماعی (فاصله گذاری فیزیکی) را تمرین کنید و حداقل 2 متر از دیگران (خارج از خانه) فاصله بگیرید. همچنین ممکن است لازم باشد زمانی که با اعضای خانواده خود در خارج از خانه (در مناطق شلوغ) هستید، از ماسک پارچه‌ای استفاده کنید.
اگر به طور کامل واکسینه شده‌اید و در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که در هفته گذشته تعداد موارد جدید ابتلا به COVID-19 در آن بالا بوده است، CDC همچنین توصیه می‌کند از ماسک در داخل خانه و در فضای باز در مناطق شلوغ و یا در تماس نزدیک با افراد واکسینه نشده استفاده کنید.
راه‌های تشخیص بیماری آنفولانزا
پزشک برای تشخیص بیماری آنفولانزا در ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد، علائم و نشانه‌های آنفولانزا را بررسی می‌کند و احتمالاً آزمایشی را برای تشخیص ویروس آنفولانزا تجویز خواهد کرد. در مواقعی که آنفولانزا گسترده است، ممکن است نیازی به آزمایش آنفولانزا نداشته باشید. پزشک ممکن است بیماری را بر اساس علائم و نشانه‌های موجود تشخیص دهد.
در صورتی که پزشک قصد آزمایش کردن شما را داشته باشد، ممکن است از آزمایش‌های مختلفی برای تشخیص آنفولانزا استفاده کند. آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) در بسیاری از بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها رایج است. این آزمایش ممکن است زمانی که شما در مطب پزشک یا بیمارستان هستید انجام شود. تست PCR نسبت به تست‌های دیگر حساس تر است و اغلب امکان دارد بتواند سویه آنفولانزا را شناسایی کند.
امکان انجام آزمایش برای تشخیص آنفولانزا و کووید-19 به صورت همزمان وجود دارد. زیرا ممکن است به کووید-۱۹ و آنفولانزا مبتلا شده باشید.
چگونه آنفولانزا درمان می‌شود؟
معمولاً برای درمان آنفولانزا به چیزی جز استراحت و نوشیدن مایعات فراوان نیاز ندارید. اما اگر عفونت شدید دارید یا در معرض خطر بالاتری برای عوارض هستید، ممکن است پزشک یک داروی ضد ویروسی برای درمان آنفولانزا تجویز کند. این داروها ممکن است اغلب شامل اوسلتامیویر (تامیفلو)، زانامیویر (رلنزا)، پرامیویر (راپیواب) یا بالوکساویر (Xofluza) باشند. داروهای اشاره شده ممکن است بیماری شما را تا یک روز یا بیشتر کوتاه کنند و به جلوگیری از عوارض جدی کمک کنند. علائم عفونت در کودکان را به طور کامل مطالعه کنید.
اسلتامیویر (Oseltamivir) یک داروی خوراکی است. زانامیویر از طریق دستگاهی شبیه به دستگاه تنفسی آسم استنشاق می‌شود و افرادی که مشکلات تنفسی مزمن خاصی دارند، مانند آسم و بیماری‌های ریوی، نباید از آن استفاده کنند.
عوارض جانبی داروهای ضد ویروسی ممکن است شامل حالت تهوع و استفراغ باشد. این عوارض جانبی اغلب در صورت مصرف دارو با غذا کاهش یابد. بیشتر سویه‌های در گردش آنفولانزا نسبت به آمانتادین و ریمانتادین (فلومادین) که داروهای ضد ویروسی قدیمی تری هستند که دیگر توصیه نمی‌شوند، مقاوم شده‌اند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی آنفولانزا
اگر به آنفولانزا مبتلا هستید، این اقدامات ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند:
- مایعات فراوان بنوشید: برای جلوگیری از کم آبی آب، آب میوه و سوپ‌های گرم را انتخاب کنید.
- استراحت کنید: برای کمک به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت، بیشتر بخوابید. بسته به علائم ممکن است نیاز به تغییر سطح فعالیت خود داشته باشید.
- داروهای مسکن را در نظر بگیرید: از مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، دیگران) برای مبارزه با درد ناشی از آنفولانزا استفاده کنید. کودکان و نوجوانانی که از علائم شبه آنفولانزا بهبود می‌یابند، به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری که یک بیماری نادر اما کشنده است، هرگز نباید آسپرین مصرف کنند.
برای کمک به کنترل شیوع آنفولانزا در جامعه خود، در خانه بمانید و کودکان بیمار را تا پایان 24 ساعت در خانه نگه دارید. تا زمانی که احساس بهتری ندارید از بودن در کنار افراد دیگر خودداری کنید، مگر اینکه تحت مراقبت‌های پزشکی باشید. اگر نیاز به ترک خانه و دریافت مراقبت‌های پزشکی دارید، از ماسک صورت استفاده کنید. دست‌های خود را مدام بشویید.
