علائم سرطان پروستات
نوشته شده توسط فاطمه مهربان
02 / 11 / 1400
سرطان پروستات، سرطانی است که در پروستات ایجاد می‌شود. پروستات یک غده گردویی شکل کوچک در مردان است که مایع منی تولید می‌کند که اسپرم را تغذیه و حمل می‌کند. سرطان پروستات یکی از شایع ترین انواع سرطان است. بسیاری از سرطان‌های پروستات به کندی رشد می‌کنند و به غده پروستات محدود می‌شوند، جایی که ممکن است آسیب جدی وارد نکنند. در حالی که برخی از انواع سرطان پروستات به کندی رشد می‌کنند و ممکن است به حداقل درمان (یا حتی گاهی بدون درمان) نیاز داشته باشند، انواع دیگر تهاجمی هستند و اغلب این امکان وجود دارد که به سرعت پخش شوند.
همانطور که مشاوره پزشکی توضیح می‌دهد، سرطان پروستات که به موقع تشخیص داده می‌شود ،زمانی که هنوز محدود به غده پروستات است، بهترین شانس را برای درمان موفقیت آمیز دارد.
فهرست مطالب
علائم سرطان پروستات
همانطور که در ابتدا توضیح داده شد، سرطان پروستات زمانی شروع می‌شود که سلولهای غده پروستات شروع به رشد خارج از کنترل می‌کنند. پروستات غده‌ای است که فقط در مردان یافت می‌شود. سرطان پروستات ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامت یا نشانه‌ای ایجاد نکند. با این حال، سرطان پروستات که پیشرفته تر است ممکن است علائم و نشانه‌هایی مانند موارد زیر ایجاد کند:
- مشکل در ادرار کردن
- کاهش نیرو در جریان ادرار
- وجود خون در ادرار
- وجود خون در منی
- درد استخوان
- کاهش وزن ناخواسته
- اختلال در نعوظ
در صورت مشاهده هر گونه علائم و نشانه‌های مداوم که شما را نگران می‌کند، با ویزیت پزشک در منزل خود قرار ملاقات بگذارید.
علل سرطان پروستات کدامند؟
مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان پروستات می‌شود. پزشکان می‌دانند که سرطان پروستات زمانی شروع می‌شود که سلولهای پروستات تغییراتی در DNA خود ایجاد می‌کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که به سلول می‌گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول‌ها دستور می‌دهند که سریع‌تر از سلولهای عادی رشد و تقسیم شوند. سلولهای غیرطبیعی، زمانی که سلولهای دیگر می‌میرند به زندگی خود ادامه می‌دهند.
سلولهای غیرطبیعی انباشته شده، توموری را تشکیل می‌دهند که می‌تواند رشد کرده و به بافت مجاور حمله کنند. با گذشت زمان، برخی از سلولهای غیرطبیعی می‌توانند جدا شده و به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند (متاستاز).
چه عواملی احتمال ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهند؟
هیچ کس نمی‌داند چرا و چگونه سرطان پروستات شروع می‌شود. مطالعات کالبد شکافی نشان می‌دهد که از هر 3 مرد بالای 50 سال، 1 نفر دارای سلولهای سرطانی در پروستات است. با این حال عواملی وجود دارند که احتمال بروز سرطان پروستات در برخی از افراد را افزایش می‌دهد. این عوامل عبارتند از:
- سن بالا: خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزایش سن افزایش می‌یابد. بعد از 50 سالگی ابتلا به این بیماری بیشتر شایع است.
- نژاد: به دلایلی که هنوز مشخص نشده است، افراد سیاه پوست نسبت به سایر نژادها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پروستات هستند. در افراد سیاهپوست، سرطان پروستات نیز به احتمال زیاد تهاجمی یا پیشرفته است.
- سابقه خانوادگی: اگر یکی از خویشاوندان خونی مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند، مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده باشد، ممکن است شما بیشتر در معرض خطر باشید. همچنین، اگر سابقه خانوادگی ژن‌هایی دارید که خطر سرطان سینه را افزایش می‌دهند (BRCA1 یا BRCA2) یا سابقه خانوادگی بسیار قوی سرطان سینه در خانوانده شما وجود دارد، خطر ابتلا به سرطان پروستات نیز ممکن است بیشتر باشد.
- چاقی : احتمال ابتلا به سرطان پروستات در افرادی که چاق هستند در مقایسه با افرادی که وزن سالمی دارند بیشتر است، اگرچه مطالعات نتایج متفاوتی داشته است. در افراد چاق، سرطان به احتمال زیاد تهاجمی تر است و احتمال بازگشت آن پس از درمان اولیه بیشتر است.
عوارض ابتلا به سرطان پروستات کدامند؟
مشاوره تلفنی پزشکی توضیح می‌دهد، همانطور که اکثر بیماری‌ها به ویژه سرطان‌ها (حتی بعد از درمان) دارای عوارضی خواهند، سرطان پروستات نیز از این قانون مستثنا نیست. علاوه بر این، لازم است بدانید که روش‌های درمانی انواع سرطان نیز عوارضی را برای فرد بیمار به دنبال خواهد داشت. عوارض سرطان پروستات و درمان‌های آن عبارتند از:
- سرطانی که گسترش می‌یابد (متاستاز می‌کند). سرطان پروستات می‌تواند به اندام‌های مجاور مانند مثانه شما سرایت کند یا از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی شما به استخوان‌ها یا سایر اندام‌ها برسد. سرطان پروستات که به استخوان‌ها گسترش می‌یابد می‌تواند باعث درد و شکستگی استخوان شود. هنگامی که سرطان پروستات به سایر نواحی بدن گسترش یافته است، ممکن است همچنان به درمان پاسخ دهد و کنترل شود، اما بعید است که درمان موفقیت آمیز باشد.
- بی اختیاری: هم سرطان پروستات و هم درمان آن می‌تواند باعث بی اختیاری ادرار شود. درمان بی اختیاری به نوع سرطان، شدت و احتمال بهبود آن در طول زمان بستگی دارد. گزینه‌های درمانی ممکن است شامل داروها، کاتترها و جراحی باشد.
- اختلال در نعوظ: اختلال نعوظ می‌تواند ناشی از سرطان پروستات یا درمان آن، از جمله جراحی، پرتودرمانی یا درمان‌های هورمونی باشد. داروها، دستگاه‌های مخصوص که به نعوظ و جراحی کمک می‌کنند برای درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند.
چگونه از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری کنیم؟
اغلب جلوگیری از ابتلا به سرطان اجتناب تاپذیر است زیرا به گفته مشاوره پزشکی تلفنی؛ محققین و پزشکان نمی‌دانند که دقیقا چه چیزی منجر به ابتلا به سرطان می‌شود بنابراین، افراد قادر نیستند که به صورت قطعی از ابتلا به آن جلوگیری کنند. اما با این حال، شما می‌توانید خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهید اگر:
- یک رژیم غذایی سالم پر از میوه و سبزیجات انتخاب کنید. از انواع میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید. میوه‌ها و سبزیجات حاوی بسیاری از ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند که می‌توانند به سلامت شما کمک کنند. ویزیت پزشک در منزل توضیح می‌دهد؛ اینکه آیا می‌توانید از طریق رژیم غذایی از سرطان پروستات پیشگیری کنید یا خیر، هنوز به طور قطعی ثابت نشده است. اما خوردن یک رژیم غذایی سالم با انواع میوه‌ها و سبزیجات می‌تواند سلامت کلی شما را بهبود بخشد.
- غذاهای سالم را به جای مکمل‌ها انتخاب کنید. هیچ مطالعه‌ای نشان نداده است که مکمل‌ها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند. در عوض، غذاهای غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی را انتخاب کنید تا بتوانید سطوح سالم ویتامین‌ها را در بدن خود حفظ کنید.
- بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. ورزش سلامت کلی شما را بهبود می‌بخشد، به حفظ وزن کمک می‌کند و خلق و خوی شما را بهبود می‌بخشد. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. اگر تازه شروع به ورزش کرده‌اید، آهسته شروع کنید و هر روز به زمان بیشتری برای ورزش بگذارید.
- وزن سالم خود را حفظ کنید. اگر وزن فعلی شما سالم است، با انتخاب یک رژیم غذایی سالم و ورزش بیشتر روزهای هفته برای حفظ آن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، ورزش بیشتری اضافه کنید و تعداد کالری‌هایی که در روز می‌خورید را کاهش دهید. از پزشک خود برای ایجاد یک برنامه برای کاهش وزن سالم کمک بخواهید.
- در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات با پزشک خود صحبت کنید. اگر خطر ابتلا به سرطان پروستات در شما بسیار بالاست، ممکن است شما و پزشکتان داروها یا درمان‌های دیگری را برای کاهش این خطر در نظر بگیرید. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مهارکننده‌های 5-آلفا ردوکتاز، از جمله فیناستراید (Propecia، Proscar) و دوتاستراید (Avodart)، ممکن است خطر کلی ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد. این داروها برای کنترل بزرگی غده پروستات و ریزش مو استفاده می‌شوند.
با این حال، به بیان ویزیت پزشک در منزل برخی شواهد نشان می‌دهد که افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند ممکن است خطر ابتلا به نوع جدی تر سرطان پروستات (سرطان پروستات درجه بالا) را افزایش دهند. اگر در مورد خطر ابتلا به سرطان پروستات نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
راه‌های تشخیص سرطان پروستات
آزمایش سرطان پروستات برای مردان سالم و بدون علامت بحث برانگیز است. در میان سازمان‌های پزشکی اختلاف نظر وجود دارد که آیا مزایای آزمایش بر خطرات احتمالی آن بیشتر است. اکثر سازمان‌های پزشکی مردان 50 ساله را تشویق می‌کنند تا در مورد مزایا و معایب غربالگری سرطان پروستات با مشاوره پزشکی تلفنی خود صحبت کنند. بحث باید شامل بررسی عوامل خطر و ترجیحات شما در مورد غربالگری باشد. اگر سیاه پوست هستید، سابقه خانوادگی سرطان پروستات دارید یا سایر عوامل خطر را دارید، ممکن است لازم باید زودتر انجام اقدامات لازم را شروع کنید. آزمایش های غربالگری پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینه دیجیتال رکتوم (DRE): در طی یک DRE، پزشک یک انگشت خود را دستکش دار و روغن کاری شده و وارد رکتوم شما می‌کند تا پروستات شما را که در مجاورت راست روده قرار دارد، معاینه کند. اگر پزشک شما هر گونه ناهنجاری در بافت، شکل یا اندازه غده پیدا کند، ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشید.
- آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA): نمونه خون از ورید بازوی شما گرفته می‌شود و برای PSA، ماده‌ای که به طور طبیعی توسط غده پروستات شما تولید می‌شود، تجزیه و تحلیل می‌شود. طبیعی است که مقدار کمی PSA در جریان خون شما باشد. با این حال، اگر سطح بالاتر از حد معمول یافت شود، ممکن است نشان دهنده عفونت پروستات، التهاب، بزرگ شدن یا سرطان باشد.
اگر غربالگری سرطان پروستات یک ناهنجاری را تشخیص دهد، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان پروستات دارید توصیه کند، مانند:
- سونوگرافی: در طول سونوگرافی ترانس رکتال، یک پروب کوچک، به اندازه و شکل سیگار برگ، وارد رکتوم شما می‌شود. این کاوشگر از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از غده پروستات شما استفاده می‌کند.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در برخی شرایط، پزشک ممکن است اسکن MRI از پروستات را برای ایجاد تصویری دقیق تر توصیه کند. تصاویر MRI ممکن است به پزشک شما کمک کند تا روشی را برای برداشتن نمونه‌های بافت پروستات برنامه ریزی کند.
- جمع آوری نمونه بافت پروستات برای تعیین اینکه آیا سلولهای سرطانی در پروستات وجود دارد یا خیر، پزشک ممکن است روشی را برای جمع آوری نمونه‌ای از سلول‌ها از پروستات (بیوپسی پروستات) توصیه کند. بیوپسی پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن نازک که برای جمع آوری بافت به پروستات وارد می‌شود، انجام می‌شود. نمونه بافت در آزمایشگاه آنالیز می‌شود تا مشخص شود آیا سلولهای سرطانی وجود دارند یا خیر.
تعیین اینکه آیا سرطان پروستات تهاجمی است یا خیر
مشاوره پزشکی توضیح می‌دهد، هنگامی که بیوپسی وجود سرطان را تایید کرد، مرحله بعدی تعیین سطح تهاجمی (درجه) سلولهای سرطانی است. یک پزشک در آزمایشگاه نمونه‌ای از سلولهای سرطانی شما را بررسی می‌کند تا مشخص شود که سلولهای سرطانی چقدر با سلولهای سالم تفاوت دارند. درجه بالاتر نشان‌دهنده سرطان تهاجمی‌تر است که احتمال شیوع سریع‌تری دارد. تکنیک‌های مورد استفاده برای تعیین تهاجمی سرطان عبارتند از:
- نمره گلیسون: رایج ترین مقیاسی که برای ارزیابی درجه سلولهای سرطانی پروستات استفاده می‌شود، نمره گلیسون نام دارد. امتیازدهی گلیسون دو عدد را ترکیب می‌کند و می‌تواند از 2 (سرطان غیر تهاجمی) تا 10 (سرطان بسیار تهاجمی) متغیر باشد، اگرچه قسمت پایین این محدوده اغلب استفاده نمی‌شود.
اکثر نمرات گلیسون مورد استفاده برای ارزیابی نمونه‌های بیوپسی پروستات از 6 تا 10 متغیر است. نمره 6 نشان دهنده سرطان پروستات با درجه پایین است. نمره 7 نشان دهنده سرطان پروستات درجه متوسط است. نمرات 8 تا 10 نشان دهنده سرطان‌های با درجه بالا است.
- آزمایش ژنومیک: آزمایش ژنومیک سلولهای سرطان پروستات شما را تجزیه و تحلیل می‌کند تا مشخص کند کدام جهش ژنی وجود دارد. این نوع آزمایش می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد پیش آگهی به شما بدهد. اما مشخص نیست چه کسی از این اطلاعات بیشتر سود می‌برد، بنابراین آزمایش‌ها به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. آزمایش‌های ژنومی برای هر فرد مبتلا به سرطان پروستات ضروری نیست، اما ممکن است اطلاعات بیشتری برای تصمیم‌گیری در مورد درمان در شرایط خاص ارائه کند.
تعیین اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر
هنگامی که تشخیص سرطان پروستات انجام شد، ویزیت پزشک در منزل شما برای تعیین میزان (مرحله) سرطان کار می‌کند. اگر پزشک مشکوک باشد که سرطان شما ممکن است فراتر از پروستات شما گسترش یافته باشد، ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر توصیه شود:
- اسکن استخوان
- سونوگرافی
- توموگرافی کامپیوتری (CT)
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
هر فردی لازم نیست تمامی آزمایش‌های تشخیصی را انجام دهد. پزشک به شما کمک می‌کند تا تعیین کند کدام آزمایش برای وضعیت فردی شما بهترین است.
پزشک از اطلاعات به دست آمده از این آزمایش‌ها برای تعیین مرحله سرطان شما استفاده می‌کند. مراحل سرطان پروستات با اعداد رومی از I تا IV نشان داده می‌شود. پایین ترین مراحل نشان می هد که سرطان محدود به پروستات است. در مرحله چهارم، سرطان فراتر از پروستات رشد کرده و ممکن است به سایر نواحی بدن سرایت کرده باشد.
درمان سرطان پروستات
گزینه‌های درمان سرطان پروستات شما به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند سرعت رشد سرطان، گسترش آن و سلامت کلی شما، همچنین مزایای بالقوه یا عوارض جانبی درمان. سرطان پروستات با درجه پایین ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشد. برای برخی، ممکن است هرگز به درمان نیاز نباشد. در عوض، پزشکان گاهی اوقات نظارت فعال را توصیه می‌کنند.
در نظارت فعال، آزمایشات خونی، معاینات رکتوم و بیوپسی پروستات برای نظارت بر پیشرفت سرطان ممکن است انجام شود. اگر آزمایشات نشان دهد سرطان شما در حال پیشرفت است، ممکن است یک روش درمانی سرطان پروستات مانند جراحی یا پرتودرمانی را انتخاب کنید.
مشاوره پزشکی تلفنی بیان می‌کند، نظارت فعال ممکن است گزینه‌ای برای سرطانی باشد که علائمی ایجاد نمی‌کند، انتظار می رود بسیار آهسته رشد کند و محدود به ناحیه کوچکی از پروستات باشد. نظارت فعال همچنین ممکن است برای فردی در نظر گرفته شود که بیماری جدی دیگری دارد یا در سنین بالا است که درمان سرطان را دشوارتر می‌کند.
جراحی برای برداشتن پروستات
جراحی برای سرطان پروستات شامل برداشتن غده پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، برخی از بافت‌های اطراف و چند غدد لنفاوی است. جراحی یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات است. گاهی اوقات برای درمان سرطان پیشرفته پروستات در ترکیب با سایر درمان‌ها استفاده می‌شود. برای دسترسی به پروستات، جراحان ممکن است از تکنیکی استفاده کنند که شامل موارد زیر است:
- ایجاد چندین برش کوچک در شکم: در طول پروستاتکتومی لاپاروسکوپی به کمک ربات، ابزارهای جراحی به یک دستگاه مکانیکی (ربات) متصل می‌شوند و از طریق چندین برش کوچک در شکم شما وارد می‌شوند. جراح پشت یک کنسول می‌نشیند و از کنترل‌های دستی برای هدایت ربات برای حرکت ابزارها استفاده می‌کند. بیشتر عمل‌های سرطان پروستات با استفاده از این تکنیک انجام می‌شود.
- ایجاد یک برش طولانی در شکم: در طی جراحی رتروپوبیک، جراح یک برش طولانی در قسمت تحتانی شکم شما ایجاد می‌کند تا غده پروستات را از بین ببرد. این رویکرد بسیار کمتر رایج است، اما ممکن است در شرایط خاص ضروری باشد. با مشاوره پزشکی خود صحبت کنید که کدام نوع جراحی برای شرایط خاص شما بهترین است.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از انرژی پرقدرت برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می‌کند. درمان‌های پرتودرمانی سرطان پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تشعشعی که از خارج از بدن شما می‌آید (تابش پرتو خارجی): در طول پرتودرمانی خارجی، روی میز دراز می‌کشید در حالی که دستگاهی در اطراف بدن شما حرکت می‌کند و پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس یا پروتون‌ها را به سمت سرطان پروستات هدایت می‌کند. شما معمولاً پنج روز در هفته و به مدت چند هفته تحت درمان پرتوهای خارجی قرار می‌گیرید. برخی از مراکز پزشکی دوره کوتاه‌تری از پرتودرمانی را ارائه می‌کنند که از دوزهای بالاتر پرتو در روزهای کمتری استفاده می‌کند.
- پرتوهای خارجی: یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات است. همچنین می‌تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقیمانده در صورت وجود خطر گسترش یا عود سرطان استفاده شود. برای سرطان پروستات که به سایر نواحی بدن مانند استخوان‌ها گسترش می‌یابد، پرتودرمانی می‌تواند به کند کردن رشد سرطان و تسکین علائمی مانند درد کمک کند.
- اشعه قرار داده شده در داخل بدن شما (براکی تراپی): براکی تراپی شامل قرار دادن منابع رادیواکتیو در بافت پروستات شما است. بیشتر اوقات، این تابش در دانه‌های رادیواکتیو به اندازه برنج وجود دارد که در بافت پروستات شما وارد می‌شود. دانه‌ها دوز کم تابش را در مدت زمان طولانی ارسال می‌کنند. براکی تراپی یک گزینه برای درمان سرطانی است که فراتر از پروستات گسترش نیافته است. در برخی شرایط، پزشکان ممکن است هر دو نوع پرتودرمانی را توصیه کنند.
یخ زدن یا گرم کردن بافت پروستات
ویزیت پزشک در منزل توضیح می‌دهد، درمان‌های فرسایشی بافت پروستات را با سرما یا گرما از بین می‌برند. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- یخ زدن بافت پروستات: کرایوآبلیشن یا کرایوتراپی برای سرطان پروستات شامل استفاده از گاز بسیار سرد برای انجماد بافت پروستات است. به بافت اجازه داده می‌شود تا ذوب شود و این روش تکرار می‌شود. چرخه‌های انجماد و ذوب سلولهای سرطانی و برخی بافت‌های سالم اطراف را از بین می‌برد.
- گرم کردن بافت پروستات: درمان اولتراسوند متمرکز با شدت بالا (HIFU) از انرژی متمرکز اولتراسوند برای گرم کردن بافت پروستات و مرگ آن استفاده می‌کند.
این درمان‌ها ممکن است برای درمان سرطان‌های پروستات بسیار کوچک در زمانی که جراحی امکان‌پذیر نباشد، در نظر گرفته شوند. اگر درمان‌های دیگر مانند پرتودرمانی کمکی نکرده باشد، ممکن است برای درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات نیز استفاده شود.
محققان در حال بررسی هستند که آیا کرایوتراپی یا هایفو برای درمان بخشی از پروستات ممکن است گزینه‌ای برای سرطانی باشد که محدود به پروستات است یا خیر. این استراتژی که از آن به عنوان “درمان کانونی” یاد می‌شود، ناحیه‌ای از پروستات را که حاوی تهاجمی ترین سلولهای سرطانی است شناسایی می‌کند و فقط آن ناحیه را درمان می‌کند. مطالعات نشان داده اند که درمان کانونی خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد. اما مشخص نیست که آیا مزایای بقای مشابه درمان را برای کل پروستات ارائه می‌دهد یا خیر.
هورمون درمانی
هورمون درمانی درمانی برای متوقف کردن بدن شما از تولید هورمون مردانه تستوسترون است. سلول های سرطانی پروستات برای کمک به رشد به تستوسترون متکی هستند. قطع عرضه تستوسترون ممکن است باعث مرگ سلول های سرطانی یا کندتر شدن رشد آنها شود.
گزینه های هورمون درمانی عبارتند از:
داروهایی که بدن شما را از تولید تستوسترون باز می‌دارد. برخی از داروها، معروف به هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه (LHRH) یا آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)، از دریافت پیام‌های ساخت تستوسترون توسط سلولهای بدن جلوگیری می‌کنند. در نتیجه، بیضه‌های شما تولید تستوسترون را متوقف می‌کنند.
داروهایی که مانع از رسیدن تستوسترون به سلولهای سرطانی می‌شوند. این داروها که به عنوان آنتی آندروژن شناخته می‌شوند، معمولاً همراه با آگونیست‌های LHRH تجویز می‌شوند. به این دلیل که آگونیست‌های LHRH می‌توانند قبل از کاهش سطح تستوسترون باعث افزایش موقت تستوسترون شوند.
جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی). برداشتن بیضه‌ها سطح تستوسترون را در بدن به سرعت و به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. اما برخلاف گزینه‌های دارویی، جراحی برای برداشتن بیضه‌ها دائمی و غیرقابل برگشت است.
مشاوره تلفنی پزشکی توضیح می‌دهد، هورمون درمانی اغلب برای درمان سرطان پیشرفته پروستات برای کوچک کردن سرطان و کند کردن رشد آن استفاده می‌شود. هورمون درمانی گاهی قبل از پرتودرمانی برای درمان سرطانی که فراتر از پروستات گسترش نیافته است، استفاده می‌شود. به کاهش سرطان کمک می‌کند و اثربخشی پرتودرمانی را افزایش می‌دهد.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلولهای در حال رشد سریع از جمله سلولهای سرطانی استفاده می‌کند. شیمی درمانی می‌تواند از طریق ورید بازو، به شکل قرص یا هر دو انجام شود.
شیمی درمانی ممکن است یک گزینه درمانی برای درمان سرطان پروستات باشد که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است. شیمی درمانی همچنین ممکن است گزینه‌ای برای سرطان‌هایی باشد که به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. سیستم ایمنی بدن شما که با بیماری مبارزه می‌کند ممکن است به سرطان شما حمله نکند زیرا سلولهای سرطانی پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که به آنها کمک می‌کند از سلولهای سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند کار می‌کند. ایمونوتراپی سرطان پروستات می تواند شامل موارد زیر باشد:
سلولهای خود را برای مبارزه با سرطان مهندسی کنید. این روش از درمان، برخی از سلولهای ایمنی بدن شما را می‌گیرد، آنها را به صورت ژنتیکی در آزمایشگاه مهندسی و مدیریت می‌کند تا با سرطان پروستات مبارزه کند و سپس سلول‌ها را از طریق ورید به بدن شما تزریق می‌کند. این یک گزینه برای درمان سرطان پیشرفته پروستات است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهد.
کمک به سلولهای سیستم ایمنی بدن برای شناسایی سلولهای سرطانی. داروهای ایمونوتراپی که به سلولهای سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا سلولهای سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کنند، گزینه‌ای برای درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات هستند که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.
درمان دارویی هدفمند
درمان‌های دارویی هدفمند بر روی ناهنجاری‌های خاص موجود در سلولهای سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاری‌ها، درمان‌های دارویی هدفمند می‌توانند باعث مرگ سلولهای سرطانی شوند.
اگر هورمون درمانی مؤثر نباشد، ممکن است داروهای درمان هدفمند برای درمان سرطان پیشرفته یا عودکننده پروستات توصیه شود. برخی از درمان‌های هدفمند فقط در افرادی که سلولهای سرطانی آنها دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی هستند، کار می‌کنند. سلولهای سرطانی شما ممکن است در آزمایشگاه آزمایش شوند تا ببینند آیا این داروها ممکن است به شما کمک کنند یا خیر.
طب جایگزین
به توضیح ویزیت پزشک در منزل، هیچ درمان مکمل یا جایگزینی سرطان پروستات را درمان نمی‌کند. با این حال، درمان‌های مکمل و جایگزین سرطان پروستات ممکن است به شما در مقابله با عوارض جانبی سرطان و درمان آن کمک کند.
تقریباً همه افرادی که سرطان آنها تشخیص داده می‌شود، در مقطعی دچار ناراحتی می‌شوند. اگر مضطرب هستید، ممکن است غمگین، عصبانی یا مضطرب شوید، دچار مشکل در خواب شوید یا متوجه شوید که مدام به سرطان خود فکر می‌کنید با مشاوره پزشکی صحبت کنید. چندین تکنیک طب مکمل ممکن است به شما کمک کند تا با ناراحتی خود کنار بیایید، از جمله:
- هنر درمانی
- رقص یا حرکت درمانی
- ورزش
- مراقبه
- موزیک درمانی
- تکنیک‌های آرامش بخش
احساسات و نگرانی‌های خود را با پزشک خود در میان بگذارید. در برخی موارد، درمان ناراحتی ممکن است نیاز به دارو داشته باشد.
مقابله و حمایت
هنگامی که تشخیص سرطان پروستات را دریافت می‌کنید، ممکن است طیف وسیعی از احساسات را تجربه کنید، از جمله ناباوری، ترس، عصبانیت، اضطراب و افسردگی. با گذشت زمان، هر فردی راه خود را برای مقابله با تشخیص سرطان پروستات پیدا می‌کند. تا زمانی که آنچه برای شما مناسب است را پیدا کنید، سعی کنید:
- در مورد سرطان پروستات به اندازه کافی بیاموزید تا در تصمیم گیری‌های درمانی احساس راحتی کنید. برای اینکه بفهمید از درمان و زندگی پس از درمان چه انتظاراتی باید داشته باشید، تا آنجا که نیاز دارید در مورد سرطان خود و درمان آن بدانید. از پزشک، پرستار یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی بخواهید که برخی از منابع اطلاعاتی قابل اعتماد را برای شروع به شما توصیه کنند.
- دوستان و خانواده را نزدیک خود نگه دارید. دوستان و خانواده شما می‌توانند در طول درمان و بعد از درمان شما را حمایت کنند. آنها ممکن است مشتاق باشند تا در کارهای کوچکی که در طول درمان برای آنها انرژی ندارید به شما کمک کنند. همچنین داشتن یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده برای صحبت کردن با او، زمانی که شما احساس استرس یا گیجی می‌کنید می‌تواند مفید باشد.
- با سایر بازماندگان سرطان ارتباط برقرار کنید. دوستان و خانواده همیشه نمی‌توانند درک کنند که مواجهه با سرطان چگونه است. سایر بازماندگان سرطان قادر هستند شبکه‌ای منحصر به فرد از حمایت را ارائه دهند. از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد گروه‌های حمایتی یا سازمان‌های اجتماعی که می‌توانند شما را با سایر بازماندگان سرطان مرتبط کنند، بپرسید.
- مراقب خود باشید: در طول درمان سرطان با خوردن یک رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات از خود مراقبت کنید. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. هر شب به اندازه کافی بخوابید تا با احساس آرامش از خواب بیدار شوید.
- در مورد مشکلات جنسی خود صحبت کنید: اگر اختلال نعوظ را تجربه می‌کنید، واکنش طبیعی شما ممکن است اجتناب از هرگونه تماس جنسی باشد. اما لمس کردن، در آغوش گرفتن و نوازش را به عنوان راه‌هایی برای ادامه و به اشتراک گذاشتن تمایلات جنسی با شریک زندگی خود در نظر بگیرید.
